به گزارش خزرتیترخبر، ( کوروش غفاری چراتی) - در روزهای آینده مردم استان شاهد یک سالگی حضور سید محمود حسینی پور  به عنوان نخستین استاندار دولت سیزدهم در مازندران خواهند بود.

نگاهی به فرآیند انتصاب ایشان نشان می دهد درمیان رقابت نامداران عرصه مدیریت و سیاست برای تکیه بر کُرسی استانداری مازندران ،حسینی پور چهره ای کاملا ناآشنا برای ساکنان استان و حتی اصحاب رسانه بود.

واقعیت این است کمتر کسی فکر می کرد سکان مدیریت یکی از پرچالش ترین استانهای کشور در اختیار این مدیر کمتر شناخته شده قرار گیرد و شاید مهم ترین امتیاز وی سابقه امنیتی بوده که نگاه وزیر کشور را به خود جلب نمود و متعاقب آن رقیبان نام آشنا و بسیاری از فعالین ستاد آیت الله رئیسی در مازندران که سودای استانداری را در سر داشتند ترجیح دادند عطای این کُرسی پرطمطراق را به لقایش ببخشند!

با این وجود، اینک در آستانه یک سالگی مدیریت حسینی پور در مقام استاندار مازندران هستیم و پرسش اساسی این است که در یک سال مدیریت ایشان در این استان با ظرفیت و پُراستعداد، کارنامه عملکرد وی چگونه است؟

به عبارت دیگر در یک سال گذشته چه اتفاق خجسته ای به مدد مدیریت جناب استاندار در مازندران روی داده  است تا شهروندان به ادامه حضور ایشان امیدوار و خوشبین باشند؟

بی تردید هیچ کس منکر تلاش های شبانه روزی و حضور میدانی مستمر جناب استاندار نیست، اما مسئله اساسی میزان ثمربخشی برنامه ها ، کیفیت سیاست های اجرایی و جدول زمانی حرکت به سمت توسعه در مستعدترین استان کشور است.

ساکنان استان می خواهند بدانند جهت گیری سیاست های اجرایی حسینی پور برای توسعه استان به کدام سو می رود؟

اگر سیاست راهبردی توسعه در استان  مازندران کشاورزی است پس چرا وضعیت به گونه ای است که کشاورزان می کارند و دلالان درو می کنند؟

اگر سیاست بر مدار توسعه صنعتی است چرا اغلب صنایع استان راکدترین روزهای کاری را سپری می کنند و چراغ اغلب کارخانه ها و صنایع  روبه خاموشی است؟

اگر گردشگری محور توسعه استان است پس چرا هنوز سند جامع گردشگری استان تدوین نشده و مفهوم گردشگردی در مازندران در زمین خواری، تغییرکاربری و ویلاسازی های بدون برنامه در اراضی مستعد کشاورزی خلاصه شده است؟

بی شک وقتی از عملکرد استاندار به عنوان نماینده عالی دولت سخن می گوییم منظور نقد برنامه های توسعه ، تدوین قوانین کارآمد برای خروج استان از بن بست توسعه نیافتگی و استفاده صحیح از ظرفیتهای بالقوه است.

 در همین راستا باید تاکید کنم اگر به پروژه های اجرایی و افتتاحی دستگاه های اجرایی در یک سال گذشته نگاهی بیاندازیم باید بگوییم اینگونه پروژه ها بدون استاندار هم محقق می شد!

آنچه جناب حسینی پور باید بداند این است که استانداران گذشته با وجود رویکردهای سیاسی متفاوت، بسیار دقیق تر ،عمیق تر و احساسی تر از ایشان از توسعه استان و لزوم برنامه ریزی برای تحول بنیادین در اقتصاد استان سخن گفته اند و مردم استان را به روزهایی پر رونق وعده داده اند که هرگز محقق نشده است!

واقعیت این است کُرسی استانداری مازندران سالهاست در میان مدیرانی دست به دست می شود که می کوشند با حرف درمانی ،رویای شهروندان را در نیل به توسعه زنده نگه دارند و آنها را با خود همراه نمایند ، در حالیکه پاشنه آشیل همه استانداران گذشته،  توسل به همین استراتژی رویا پردازی و حرف درمانی بوده است.

خلاصه کلام اینکه ؛ گوش مردم استان پُر است از حرفهای رنگارنگی که قابلیت های بی نظیر دریا، ساحل، جنگل، کشاورزی ، گردشگری و نیروی انسانی فرهیخته استان مازندران را با زیباترین کلمات و ادبیات توصیف می کنند،این همان حرف درمانی سیاسی است که به نظر می رسد دیگر کارآیی خود را از دست داده و ضروری است  مجموعه مدیریت استان و به ویژه استاندار از این استراتژی قدیمی فاصله گیرد و عملگرایی انقلابی را چاشنی کار نماید.

ناگفته پیداست ایجاد تحول در استراتژی توسعه استان در گام نخست نیازمند بکارگیری مدیرانی عملگرا،متخصص،انقلابی و متعهد به آرمانهای شهروندان در دستگاههای اجرایی است تا آرمان توسعه برای نجیب ترین ،صبورترین ، سختکوش ترین و مظلوم ترین مردم ایران یعنی ساکنان مازندران با هزینه کمتری محقق شود.

امید به تحقق این تحول همچنان باقی است.

🆔@khazartitrekhabar
🌐Khazartitrekhabar.ir