به گزارش خزرتیترخبر، از زمانی که به‌ خاطر داریم درخصوص دلیل صنعتی‌نشدن مازندران گفته‌اند کشاورزی بودن این استان و دغدغه‌های محیط ‌‌‌زیستی موجب شد در دهه 60 قانونی در مجلس به تصویب برسد که اجازه استقرار صنایع بزرگ و حتی متوسط را در مازندران، گیلان و گلستان نمی‌داد قانونی که البته در دهه 70 نسخ شد و این مانع بزرگ قانونی برداشته شد اما هنوز که هنوز است این نگرش در میان مدیران و تصمیم سازان منسوخ نگردید .

در خطا بودن چنین برداشتی لازم است تأکید کنیم عمده کشورهای اروپایی در کنار داشتن کشاورزی و محیط‌ زیست حساس و شکننده، از صنایع بزرگ هم برخوردارند به شکلی که عمده این کشورها، در گروه کشورهای صنعتی به شمار می‌روند و بخش اعظم درآمد ناخالص ملی این کشورها از صادرات تولیدات صنعتی و مالیات به دست می‌آید.

نکته مهم و قابل تامل این است که این کشورها، استانداردهای زیست‌ محیطی سفت و سختی دارند که صنایع بزرگ، ملزم به رعایت آن هستند.

«صنعت و کشاورزی» یا «صنعت و محیط زیست»، دوگانه نیستند و با هم تعارض ماهوی ندارند و می‌توان این دو را با رعایت همان استانداردها، در کنارهم جمع کرد.

یکی از موانع جدی قانونی برای صنعتی‌شدن استان‌های مازندران، گیلان و گلستان همان قانون مجلس بود که در دهه 70 نسخ شد و راه برای صنعتی‌شدن این سه استان باز شد اما به‌ نظر این ‌بار مانع بزرگتری در میدان عمل  ایجاد شد به نام مدیرانِ بی‌تعهد !

مدیرانی که وعده می‌دادند در حالی‌ که گویا همان لحظه می‌دانستند که در وعده خود صادق نیستند و چه وعده‌های بزرگی که ندادند و همه آن وعده‌ها را ساعتی پس از خاموش شدن دوربین و رفتن خبرنگاران برای همیشه فراموش کردند.

کارخانه دیزل‌سنگین آمل چه شد ؟!

یکی از این وعده‌ها ایجاد صنایع خودروسازی در استان مازندران بود که از میانه‌های دهه 70 با اختصاص چندده هکتار زمین در مجاورت شهرک امامزاده عبدالله برای تولیدی دیزل‌سنگین آمل واگذار شد اما این مجموعه تولیدی هرگز متولد نشد.

نمونه بعدی كلنگ‌زني كارخانه خودرو سايپا در گهرباران ساري همزمان با سفر سوم دولت محمود احمدی‌نژاد به استان بود که در روز کلنگ‌زنی ادعا شد این کارخانه ظرف دو سال به افتتاح خواهد رسید.

علاوه بر ایجاد کارخانه خودروسازی سایپا در ساری،  کارخانه خودروسازی وابسته به ایران خودرو در بابل بود که  آن هم به شکلی که وعده داده شد، هرگز محقق نشد.

معاون وقت سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار مازندران در سفر سوم دولت احمدی‌نژاد به استان گفته بود: رفع محدوديت‌هاي صنعتي به ويژه صنايع مادر در استان مازندران از جمله مهم‌ترين مصوبات دور نخست و دوم دولت به مازندران بود که با كلنگ‌زني كارخانه خودرو سايپا در گهرباران ساری این موانع برطرف شده است.

وي با تاكيد بر اينكه ساخت پالايشگاه شهرستان ساري در اين سفر - سفر سوم - مورد تصريح و اجرا قرار مي‌گيرد، ادامه داد: ساخت كارخانه خودروسازي بابل نيز از مصوبات دور نخست سفر بوده است كه تاكنون بيش از200 دستگاه خودرو در اين كارخانه به مرحله توليد رسيده است.

کلاه گشاد بر سر شهرداری و شورای شهر قائم شهر!

احداث کارخانه تولیدی سایپا یدک در قائم‌شهر نیز به همین سرنوشت دچار شد آن هم در شرایطی که زمین شرکت گونی‌سازی را با قیمت پایین به شرکت سایپا فروختند و شهرداری و شورای شهر نیز حسن نیت نشان دادند و با توجه به این نکته که قرار است در این منطقه، واحد تولیدی ایجاد شود و صدها تن از جوانان شهر را به کار بگیرد، حداقل عوارض را از شرکت سایپا اخذ کردند اما این طرح هم به حال خود رها شده است و به‌نظر سرمایه‌گذار تصمیمی برای ایجاد واحد تولیدی ندارد و باید گفت سر شهرداری و شورای شهر قائم شهر کلاه گشادی رفت.

اگر نگاهی به وضعیت صنایع امروز استان نگاه کنیم می‌بینیم نه پالایشگاه، نه خودرو سازی در ساری ، قائم شهر ، آمل و بابل هرگز محقق نشد و کسی از مدیران نیز حرفی از این وعده‌ها نمی‌زند و کسی از رسانه ها نیز سراغی از آن وعده‌ها نمی‌گیرد گویا همه می‌دانند اساساً حرف و به قول عامیانه باد و هوا بود.   

از سایپا مازندران تا زامیاد سمنان

این درحالی است که استقرار بسیاری از صنایع بزرگ و همچنین صنایع خودروسازی در استان مجاور ما سمنان، از لحظه تصویب تا اجرا، زمان زیادی نمی‌برد و این استان هم‌اکنون به قطب صنعت در منطقه تبدیل شده است و کم‌تر از یک‌ سال قبل نیز احداث فاز دو زامیاد در شهرستان شاهرود در زمینی به مساحت ۱۰۰ هکتار در شهرک صنعتی این شهرستان با حضور علی اصغر خانی نماینده مردم شهرستان شاهرود و میامی در مجلس شورای اسلامی، محمدرضا باقری مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان سمنان و سید محسن مرتضوی مدیرعامل شرکت زامیاد و با امضا اسناد مرتبط  کلید خورد و فرایندهای اجرایی آن با سرعت در حال انجام است. 

مدیران بی رمق مازندران !

تردیدی نداریم که مشکل امروزدر عدم استقرار صنایع بزرگ در استان مازندران، مدیرانی هستند که بی رقم هستند و یا دغدغه توسعه ندارند و افزایش اشتغال جوانان و هموارکردن مسیر برای تولید ثروت، برای‌شان اولویت نیست.

به گزارش خزرتیترخبر، یکی از مشکلات جوانان مازندران این است که در رشته‌های دانشگاهی تحصیل می‌کنند و تبدیل به نیروهایی متخصص می‎شوند اما مراکز صنعتی مرتبط با رشته و تخصص آنان در این استان وجود ندارد که این جوانان را به کار بگیرد و به همین دلیل بسیاری از این نیروها نمی‌توانند در زادگاه خود بمانند و ناچارند به مراکز صنعتی در تبریز، تهران، کرج، سمنان و اصفهان بروند و همین امر مشکلات خانوادگی بسیاری برای آنان ایجاد کرده است، مشکلاتی که ریشه آن در بی‌توجهی مدیران به گسترش صنایع و واحدهای تولیدی در مازندران طی سه دهه اخیر بوده است./شمال نیوز  

🆔@khazartitrekhabar
🌐Khazartitrekhabar.ir