خزر خبر و به نقل از گردشگر آنلاین ،نمايشگاه اختصاصي جمهوري اسلامي ايران با محوريت مازندران سي و يکم ارديبهشت ماه لغايت سوم خردادماه سال جاري در اقليم کردستان عراق- سليمانيه برپا مي شود.

این سفر اقتصادی حتی روی سایت اتاق بازرگانی  مازندران و استانداری نیز قرار نگرفته است واهداف اقتصادی و فرهنگی سفر و ترکیب فعالان اقتصادی تشریح نشده است.

متاسفانه در مازندران هیچگاه به ابعاد رسانه ای سفرهای برون مرزی توجه ای نشده است وهمواره سفرهای اقتصادی با چراغ خاموش انجام شده است. این در حالی است که در سفر اخیر هیئت اقتصادی استاراخان روسیه به مازندران ،نیروهای حرفه ای رسانه ای در صدر این هیئت قرار داشتند.

منطقه‌ای متفاوت از سرزمین عراق

کردستان عراق به لطف بودجه عظیم نفتی(19میلیارد دلار)توسعه خود را به سرعت دنبال می‌کند و این شرایط برای ایران یک فرصت طلایی است که متاسفانه به‌دلیل بوروکراسی پیچیده کشورمان و کم‌کاری برخی شرکت‌ها در حال از دست رفتن است.

کردستان عراق را می‌توان منطقه‌ای متفاوت از سرزمین عراق نامید. جایی که در آن بنابر وضعیت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، شاهد تفاوت‌های زیادی هستیم که حتی می‌تواند زمینه‌های استقلال این منطقه را نیز فراهم کند.

کردستان عراق و ایران روابط دیرینه و عمیقی بخصوص پس از قیام کردها علیه صدام در سال 1991 داشته‌اند.

گفته می‌شود که در آن ایام و در قبال سکوت غرب نسبت به قتل عام کردها، ایران صدها هزار نفر از آوارگان کرد را پذیرفت و به کردها برای مبارزه علیه رژیم صدام کمک فراوانی کرد که این موضوع را می‌توان در لابلای گفتار مقامات کرد به خوبی مشاهده کرد.

کردستان عراق پس از قیام سال 1991 به خودمختاری دست یافت و به دنبال سقوط رژیم صدام به یک منطقه نسبتاً موفق در شمال عراق تبدیل شد

باشماق؛ مرزی که برای توسعه خیز برداشته است

مرز باشماق یکی از سه نقطه مرزی ایران و کردستان عراق است که مریوان را به عراق متصل می‌کند، این مرز به طور رسمی از سال 1386 آغاز به کار کرد.

محصولات کشاورزی، صنعتی و پتروشیمی و معدنی عمده کالاهایی هستند که از این مرز وارد کردستان عراق می‌شوند.

برای عبور زمینی از ایران به کردستان عراق 3 مرز زمینی بین‌المللی وجود دارد که باشماق یکی از آنهاست(حاج عمران و پرویز خان 2 نقطه مرزی دیگر بین ایران و کردستان عراق هستند.)

مرزبانان عراقی این منطقه بخشی از نیروهای "پیشمرگه" کردستان عراق هستند که با نام "حرس الحدود" زیر نظر حکومت مرکزی قرار دارند و از بودجه آن استفاده می‌کنند.

نیروهای پیشمرگه به ارتش کردستان عراق اطلاق می‌شود که در دوران رژیم صدام شکل گرفت و مبارزات زیادی در این راه داشت. این نیرو پس از سقوط رژیم و روی کار‌ آمدن حکومت مردمی یکی از موارد چالش بین کردستان و حکومت مرکزی بوده است. زیرا حکومت مرکزی این ارتش را به رسمت نشناخته و خواهان ادغام آنها در ارتش مرکزی است اما مقامات کرد از این موضوع سر باز می‌زنند.

روند ساخت و ساز در این منطقه مرزی گسترده اما به کندی پیش می‌رود. با توجه به هتل‌هایی که در اطراف این منطقه مرزی در حال ساخت است و همچنین نوع ساخت و سازها، می‌توان انتظار داشت که در سال‌های آینده شاهد تغییر و تحولات زیادی در این منطقه باشیم.
تحت تاثیر حضور نیروهای آمریکایی در دوران اشغال و پشتیبانی لجستیکی آمریکا از عراق، سربازان و نیروهای امنیتی این منطقه و به طور عمومی در عراق به سبک سربازان آمریکایی لباس پوشیده‌ و رفتار می‌کنند.

از مرز باشماق تا سلیمانیه حدود 160 کیلومتر فاصله است که در جاده‌های پیچ در پیچ و عموما کوهستانی این منطقه 2 تا 3 ساعت باید در راه باشیم.

در طول مسیر، روستاها و شهرهای کوچکی هستند که اگر چه از برق و آب لوله کشی بهره‌مند هستند، اما هنوز در وضعیت مطلوبی قرار ندارند.

سلیمانیه؛ شهری متفاوت با سایر شهرهای عراق

به سلیمانیه که می‌رسی همه چیز تغییر می‌کند؛ شهر به سرعت در حال گسترش است و در هر گوشه از آن می‌توان روند ساخت و ساز و توسعه را یافت.

هتل‌های فراوان، فروشگاه‌های محصولات اروپایی و آمریکایی و ماشین‌های عمدتاً مدل بالا چهره این شهر را متفاوت از سایر شهرهای عراق کرده است.

سلیمانیه را می‌توان به نوعی پایتخت تجاری و اقتصادی کردستان عراق نامید چراکه بیشتر ساختمان‌های این شهر شامل دانشگاه‌ها، هتل‌ها و فروشگاه‌ها می‌شود و برای یافتن ساختمان‌های حکومتی مانند پارلمان و دفاتر سیاسی باید به اربیل سفر کرد.

در سلیمانیه چند چیز بیش از همه جلب توجه می‌کند که اولین آنها حضور اتومبیل‌های ژاپنی است که تقریباً جاده‌ها و خیابان‌های سلیمانیه را تحت سلطه خود در آورده و جایی برای صنایع خودروسازی دیگر کشورها نگذاشته است.

پس از ژاپن با فاصله بسیار زیاد آمریکا، آلمان و کره جنوبی قرار دارند و این محصولات گویی فقط برای ایجاد تنوع در محصولات فراوان ژاپن آمده‌اند و چرا که جایی برای رقابت ندارند، در پارکینگ‌های بزرگ مرزی و گمرکی نیز فقط محصولات ژاپنی را می‌بینیم،
زمانیکه از خیابانه‌های سلیمانیه عبور می‌کنی نوع بنای ساختمان‌ها توجهت را جلب می‌کند.

در گذشته صنعت ساختمان سازی کردستان عراق در دست شرکت‌های ایرانی بود، به طوریکه ساختمان‌های عظیم و ملی این منطقه همچون شهرداری، دانشگاه ‌و ... ساخت ایران است، اما به تدریج به دلیل برخی مسائل از جمله بد قولی شرکت‌های ایرانی در ساخت و ساز، عدم تحویل به موقع پروژه‌ها و نواقص بوجود آمده در زمان تحویل، بوروکراسی پیچیده، این بازار بکر و عظیم به دست کشورهای دیگر بخصوص ترکیه افتاد و امروز از حدود 1600 شرکت عظیم ساختمانی و سرمایه‌گذاری در کردستان بیش از 800 شرکت ترک هستند. ترک‌ها با فرصت طلبی و با استفاده از فرصت سوزی شرکت‌های ایرانی امروز حرف اول را در سازندگی کردستان عراق می‌زنند.

حضور کمپانی‌های بزرگ بین‌المللی در کردستان عراق

کردستان عراق به دلیل بودجه عظیمی که در اختیار دارد، سعی کرده که از بهترین شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران برای توسعه خود بهره برد، به همین دلیل تقریباً در همه موارد شاهد حضور شرکت‌های تخصصی و مطرح جهانی هستیم.

محصولات خانگی، اتومبیل‌ها، صنایع ساختمان سازی و سایر صنایع در این منطقه به طور تخصصی در دست کشورهایی است که در دنیا حرف اول را دارند.

شبکه‌های تلویزیونی کردستان عراق در دست سریال‌های کره‌ای
در بین شبکه‌های ماهواره‌ای، کانال‌های عربی بیشترین اقبال را دارند و از شبکه‌های غربی چندان خبری نیست.

فیلم‌ها و سریال‌های کره‌ای نیز تلویزیون‌های کردستان را در دست گرفته‌اند، گویی سریال‌ها و فیلم‌های کره‌ای برای کل کشورهای آسیایی جذاب هستند. این موضوع را شاید بتوان بدلیل نزدیکی فرهنگی موجود بین کره و کشورهای این منطقه دانست.

تلاش کردستان عراق برای تبدیل شدن به دبی جدید

نکته قابل توجه دیگر دیگر در خصوص کردستان عراق نبود تورم در این منطقه نسبتاً مرفه است، علیرغم بودجه فراوانی که برای این منطقه وجود دارد و حقوق نسبتاً خوبی که به مردم داده می‌شود شاهد تورم نیستیم. بودجه کردستان عراق معادل 17 درصد از کل بودجه عراق است که این در سال 2012 بالغ بر 19 میلیارد دلار از مجموع 112 میلیارد دلار می‌شود.

یکی از دلایل مهم این موضوع می‌تواند رویکرد وارداتی باشد که باعث شده تا پولی به جامعه تزریق نشود بلکه پول به خارج از کردستان رفته و محصولات، صنایع و خدمات وارد می‌شود.

یعنی همان روندی که امارت دبی در پیش گرفت و طی 2 دهه چهره‌ای کاملاً متفاوت یافت.

کردستان تلاش دارد تا در مرحله اول چهره یک منطقه پیشرفته و توسعه یافته را داشته باشد و در مرحله دوم از طریق صادرات مجدد به سایر مناطق عراق و حتی ایران، ترکیه و سوریه به حیات اقتصادی خود پس از عصر نفت ادامه دهد.

سابقاً کارگران خارجی از جمله بنگلادشی و عرب در کردستان عراق مشغول فعالیت بودند که به تدریج با افزایش دستمزدها و اقبال بیشتر ساکنین کرد به این کارها، حضور کارگران خارجی کمرنگ شده است.
اگرچه هنوز هم به خاطر ناامنی‌های موجود در عراق از جمله بغداد و جنوب این کشور، عرب‌های عراقی برای کار به این مناطق سفر می‌کنند.

والدینی که فارسی می‌دانند و فرزندانی که انگلیسی

کردهای کردستان بخصوص نسل گذشته آن به دلیل حضور طولانی در ایران و مراودات گسترده در دوران خود مختاری و فشار رژیم صدام به زبان فارسی آشنایی خوبی دارند، اما فرزندان آنها بیشتر متمایل به یادگیری زبان انگلیسی هستند که این موضوع را می‌توان در وجود دانشگاه‌های بین‌المللی از جمله آمریکایی در این منطقه و اقبال نوجوانان برای ادامه تحصیل در این دانشگاه‌ها یافت.

باید توجه داشت که تسهیل در امر سرمایه گذاری و حضور راحت‌تر شرکت‌های ایرانی در کردستان علاوه بر گسترش روابط اقتصادی طرفین باعث منتفع شدن ایران از این بازار بزرگ شده، اشتغالزایی در کشور را به همراه دارد و همچنین در شرایط کنونی که کشور دست به گریبان انواع تحریم‌ها است، بازار بزرگ مرزی با منطقه‌ای که هیچ محدودیتی در ورود کالاها از نقاط مختلف دنیا ندارد می‌تواند راهی برای عبور از تحریم‌ها باشد.