به گزارش  خزرتیترخبر و به نقل از فارس، بخش گهرباران به مرکزیت روستای طبقده در میاندورود واقع شده است که اثبات خطرناک بودن جاده مرگبار گهرباران و ثبت بالای آمار تصادفات این محور بر هیچکس پوشیده نیست.

با گذشت چندین سال از وقوع تصادفات ناگوار در این محور و گرفتن جان بسیاری از افراد و همچنین اعتراض شدید اهالی گهرباران، همچنان این جاده مرگبار در انتظار گرفتن جان افراد بسیاری در پی تردد از این مسیر است.

این روزها جاده گهرباران لحظات سختی سپری می‌کند، لحظاتی که ثبت و ضبط آن دل هر فردی را به درد آورده و گاهی نمی‌توان لحظه‌ای غم از دست‌ دادن هم‌وطنی را در پی وقوع سانحه رانندگی تصور کرد، وقوع تصادفات مکرر در این جاده و بلاتکلیفی مشکلات گهرباران هر روز بیش از روزهای قبل خودنمایی می‌کند.

*مرگ 2 جوان میاندورودی در تصادف جاده گهرباران

به‌راستی چه کسی جوابگوی تصادفات مکرر در جاده‌ای است که بوی خون می‌دهد، خونی که به واسطه مرگ هم‌وطنان و آمار بالای تصادفات ناگوار به واقعیت تبدیل می‌شود.

این‌بار برخورد یک دستگاه پراید با موتورسیکلت در جاده گهرباران و فوت دو نفر در این سانحه، باز هم پرونده تصادفات در این محور را باز کرد و حادثه دیگری را در دل خود جای داد.

اسرافیل عرب یکی از اهالی میاندورود در گفت‌وگو با خبرنگار فارس از برخورد یک دستگاه پراید با موتورسیکلت در محور گهرباران خبر داد و اظهار کرد: واژگونی خودرو پراید در کانال آب حاشیه جاده و شدت جراحات راننده موتورسیکلت، مرگ دو راننده جوان را رقم زد که این سانحه شامگاه پنج‌شنبه در حوالی روستای ولوجا اتفاق افتاد.

وی بیان کرد: سرنشین دیگر موتورسیکلت پس از اقدامات درمانی اولیه به بیمارستان امام خمینی (ره) ساری منتقل شد و حال عمومی وی نیز وخیم گزارش شد و متأسفانه در کما به‌سر می‌برد.

*تداوم بی‌توجهی

رئیس شورای بخش گهرباران با ابراز تأسف از بی‌توجه‌ای به مشکلات بخش گهرباران، اضافه کرد: این حادثه برای اهالی بخش گهرباران گران تمام شد، بروز سانحه در این محور به یک روال عادی تبدیل شده که مسؤول فقط نظاره‌گر هستند و به قول‌های تکراری دل‌خوش می‌کنند.

وی ادامه داد: راننده پراید اهل روستای تجن‌لته و راننده موتورسیکلت نیز از اهالی روستای دلمرز بوده که متأسفانه معافی و قربان‌نژاد دو جوانان گهربارانی در این سانحه جان خود را از دست دادند.

* بلاتکلیفی مشکلات گهرباران و شعارهای مسؤولان

در واقع لقب جاده مرگبار گهرباران توصیف خوبی برای بیان خطرات این محور است و دلیل آن هم تصادفات مکرر از قطع پای رانندگان موتور سیکلت و واژگونی خودروها گرفته تا سکوت معنادار مسؤولان و شعارهای پی‌درپی برخی از مدیران!

چه کسی جوابگوی ناامنی حوادث رانندگی در محور خونین گهرباران است؟ باید دید که عکس‌العمل برخی از مسؤولان مربوط در پی وقوع تصادفات چیست و آیا مرگ هموطنان دلیلی محکمی برای رسیدگی به مشکلات جاده‌ای گهرباران می‌شود یا خیر؟!

مشکلات گهرباران فقط به جاده ناامن خلاصه نمی‌شود بلکه اهالی این بخش با مشکلات و معضلات دیگری نیز دست‌وپنجه نرم می‌کنند و برای رفع مشکلات در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند که همچنان دلی به حال این بخش محروم نمی‌سوزد.

*تکرار تصادفات در محور خونین گهرباران

با وجود اینکه تردد روزانه در این محور باید با حساسیت بالایی انجام شود اما تردد شبانه نیز دل شیر می‌خواهد زیرا جاده مرگبار گهرباران از هیچ علائم اخطاری و امنیت برخودار نیست و قطع بر یقین در این زمان باید آماده هر گونه تصادف بود.

کم‌عرض بودن جاده گهرباران به مهم‌ترین معضل روستانشینان حاشیه این جاده تبدیل شد و حدود 30 روستا از این مشکل رنج می‌برند که طی این چند سال مورد بی‌مهری قرار گرفته است.

این روزها اهالی گهرباران با وجود اینکه باید به فکر آماده‌سازی زمین‌های کشاورزی باشند اما باید آماده شنیدن هرگونه تصادفات در این محور خونین نیز باشند، زیرا در فصل کشاورزی و نزدیک شدن به ایام تابستان، تردد از این مسیر بیشتر می‌شود.

* اقدام مسؤولان در رفع مشکلات گهرباران چیست؟

خبرهایی با مضمون «باز هم جاده مرگ قربانی گرفت» چند سالی است که به واسطه بروز حوادث ناگوار در محور گهرباران آمار بالایی از بازدیدکنندگان را به‌خود اختصاص داده است، آیا کسی دلی به حال جاده مرگبار گهرباران می‌سوزاند و اقدامی برای رفع مشکلات این بخش محروم انجام می‌دهد؟!

همه افراد از مردم عادی گرفته تا مسؤولان استانی و شهرستانی به‌خوبی آگاهی کامل در پی بروز این حوادث تلخ و ناگوار دارند، اما باید دید که آیا کسی اقدامی برای امنیت این جاده انجام می‌دهد یا باید همچنان در انتظار تصادفات دیگر در گهرباران میاندورود باشیم.

آیا مسؤولان به آنچه که بر سر اهالی گهرباران می‌گذرد آگاهی دارند و جویای مطالبات مردم این بخش هستند؟!

آیا اقدام آنها جواب قانع کننده‌ای خواهد بود یا خیر و سوال‌های فراوان دیگری که گاهی همچنان جوابی جز سکوت و انتظار مرهم دیگری نمی‌توان برای آن یافت.

گزارش از: سمیه اکبری زیدی