به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از وارش، اینکه چرا مسئولان هنگامی که در پست های مدیریتی مستقر هستند کمتر "افشاگری" می کنند و بیشتر دنبال سیاست بازی و محافظه کاری هستند چندان مشخص نیست.

یکی از دلایلش می تواند نگرانی برای از دست دادن موقعیت های سیاسی و ناراحتی عده ای از حامیانشان باشد که از قضا در پاره ای از موارد اختلاف سلیقه های به وجود آمده مانع از بیان حقایق می شوند.

در یکی از تازه ترین افشاگری هایی که توسط یک مدیر سابق انجام شده است ، احمد مقیمی نماینده بهشهر، گلوگاه و نکا در نماز جمعه بهشهر از احتمال تعدی استان همسایه  به مرزهای جغرافیایی مازندران و شهرستان بهشهر سخن به میان آورد و اینکه با واگذاری مدیریت بخش های کوچکی از شبه جزیره میانکاله به استان گلستان برنامه هایی توسط مسئولان این استان برای کل جزیره در نظر گرفته شده بود که غیر قانونی و زیاده خواهانه بوده است که با ورود مسئولان از جمله خود مقیمی ناکام ماند و با مصوبات دولت مانع از برخی اقدامات زیان بار برای مازندران شدند.

اما مقیمی این احتمال را هم رد نکرد  که همچنان شبه جزیره میانکاله در معرض خطر قرار دارد و ممکن است استان همسایه که در چند روستا در میانکاله مسئولیت دارد بخواهد با لابی گری و فشار برمسئولان کشوری دست به اقدامات هنجار شکنانه بزند که باید هوشیار بود و قاطعانه از تمامیت ارضی مازندران دفاع کرد.

البته این هشدار دیر هنگام مقیمی هر چند بسیار با تاخیر انجام شده است منتها این سیگنال را به دست اندرکاران استان می دهد که حواسشان را بیش از پیش جمع کنند مخصوصا علی محمد شاعری نماینده جدید منطقه که بار مسئولیت سنگین تری بر دوش خواهد داشت.

نکته مهم دیگری که مقیمی در سخنانش به آن اشاره کرد بحث منطقه آزاد و کوشش برای استقرار آن در منطقه ای خارج از بندر امیر آباد بوده است که به گفته مقیمی با تلاش های وی این امر محقق نشد.

در این مورد بخصوص هم باید مجمع نمایندگان استان مازندران با جدیت و قدرت وارد کارزار شود و با همه توان در راستای تحقق منطقه آزاد در سه حیطه تجاری، صنعتی و گردشگری در کل مازندران انجام وظیفه نماید چرا که با وجود ظرفیت های بزرگ طبیعی در استان مازندران متاسفانه این استان مظلوم هیچگاه توسط دولت های گوناگون آنگونه که باید مورد توجه قرار نگرفت و اگر در دور جدید نمایندگان استان با هم به یک وحدت رویه مناسب برسند خواهند توانست گام های بلندی در راه توسعه مازندران بردارند.

البته این به هیچ وجه نافی مسئولیت گذشتگان نیست و نمایندگان و مدیرانی که به هر شکل ممکن در استان مسئولیت داشتند هم باید پای کار بیایند و تجربیاتشان را در اختیار مدیران جدید قرار دهند تا مسیر توسعه مازندران هموار شود.

آنچه مسلم است اینست که اگر اتحاد و همدلی مسئولان مازندرانی نمود عینی پیدا نکند هرگز اهداف توسعه ای استان محقق نخواهد شد و همسایگان مازندران هم از این فرصت برای دست درازی و تعدی به استان بهترین بهره را خواهند برد.

در حال حاضر تمامیت ارضی مازندران توسط استانهای همسایه مخصوصا سمنانی ها، گلستانی ها و تهرانی ها به شدت تهدید می شود و جا دارد تا همه مسئولان تبدیل به ید واحده شوند و مرزهای مازندران را چون ناموس خود پاسداری نمایند.