به گزارش خزرتیتر خبر و به نقل از وارش، گر حکم شود که مست گیرند      در شهرهر آنچه هست گیرند

پیدا و پنهان روند کند انتصاب رییس آینده دانشگاه آزاد اسلامی واحد رامسر چند صباحی است که بعنوان مهمترین چالش کانون مدیریتی در غربی ترین شهر استان مازندران نقل محافل عمومی و خصوصی است.

شاید در نگاه نخست در منظر افکار عمومی اصرار برالزام سپردن تصدی ریاست یک واحد دانشگاهی به برخی اشخاص با توجه به گرایشات فکری و سوابق علمی درخشان پر بیراه نباشد اما آیا این نگاه حساسیت برانگیز وهمسو با مطالبات عامه مردم در انتخاب رییس آینده در بین مسئولان عالی رتبه شهرستان رامسر نیز مشهود است؟

روند کند و پر حاشیه انتخاب گزینه اصلح جهت معرفی فردی کار آمد و با سوابق درخشان علمی و دانشگاهی و اصرار بیش از اندازه برخی از مسئولان به تحمیل یک فرد،حال با هر سابقه و پیشینه علمی و سیاسی و عدم توجه به برخی شاخصه های مورد پذیرش ،کار را تا بدانجا پیش کشید که متاسفانه دانشگاهی که باید بعنوان نبض تپنده دفاع از عدالت اجتماعی و مبنای تحولات علمی و آموزشی و چشم و چراغ یک شهرستان باشد روزگار نه چندان خوش و مقبولی را بگذراند.

دانشگاهی که این روزها نه تنها در کرسی ریاست مجموعه با فردی تصمیم ساز و تصمیم گیر مواجه است بلکه به سبب مرخصی استحقاقی طولانی مدت معاون آموزشی آن مجموعه نیز با بدترین خسران های ممکن در ابعاد مختلف مواجه است.

حذف تدریجی چندین رشته مهم در مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و رخت بر بستن رشته پرطرفدار حقوق از این مجموعه و کاهش چشمگیر وضعیت کیفی و کمی آموزشی و علمی و نیز کاهش نسبی  تعداد دانشجویان در مقاطع مختلف در قیاس با گذشته شاید از جمله مواردی باشد که بتوان برخی متولیان امر و مسئولان عالی رتبه را به سبب اغماضی که صورت پذیرفت مورد واکاوی قرار داد.

حال با این تفاصیل باید اینگونه طرح موضوع کرد:

1) با عنایت به این مهم که ازمدتها پیش زمزمه رفتن رییس پیشین این واحد دانشگاهی به گوش میرسیدباید پرسید که چرا از سوی مقامات مسئول و عوامل مرتبط،رایزنی ها ،چانه زنی های معمول اداری و اقدامات مطلوب طی مکانیزمی منطقی و قانونی صورت نپذیرفت تا دانشگاه مجبور نباشد مهمترین روز های آغازین سال تحصیلی جدید را با بازه زمانی بیش از دو ماه بدون رییس و معاون آموزشی اش بگذراند؟

2)دلیل اصرار عجیب عالی ترین مقام دولتی در شهرستان رامسر و ممارست شخص فرماندار و اهتمام مجدانه بر معرفی تنها یک نامزد جهت تصدی این پست مهم برای یک فرد حال با هر پیشینه ای بعنوان اولویت اول و آخر یک شهرستان هفتاد هزار نفره با برخورداری از نخبگان متعدد و با سبقه علمی درخشان در چیست؟

آیا صرفا با استمرار اصرار بر معرفی تنها یک نفر و عدم استفاده از شانس مجدد و عدم معرفی گزینه های جایگزین باید به این باور رسید که رامسر شهر با تراز قحط الرجالی است؟

یا اینکه با اتکا به برخی گرایشات حزبی و تحمیل نظری شخصی بر منافع عام،باید راه را برای ورود سایر نخبگان شهرستان بست؟

3)چنانچه بر خود فرض بدانیم که گزینه معرفی شده بعنوان گزینه متبوع مسئولان محترم و جریانات و گروه های متعدد سیاسی به هر جهت انتخابی صالح باشدآیا باید بعد از محرز شدن فرجام نامطلوب این اقدام بی سرانجام به هر دلیلی اولا از معرفی گزینه های جایگزین که اتفاقا برخی از آنان از درجه و اعتبار علمی و مدیریتی بالاتری نیز برخوردارند سرباز زد و سرانجام یک انتخاب را به تصمیم غیر بومی ها سپرد؟

ثانیا عنان یک مطالبه عمومی در جهت معارفه یک مدیر توانمد و لایق بومی و عالم به امور را از کف داد؟

ثالثا همچنان با پافشاری بر این مدعا که مرغمان یک پادارد با اصرار بر رویایی خام آب در هاون کوبید؟