به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از مازندشورا، چند سالی است بحث سازمان‌های مردم نهاد در کشور رنگ و بوی تازه گرفته است،سمن معادل واژه NGO (Non-Governmental Organization) یا سازمان غیردولتی است.

همه مسئولان در طول دولت‌های گذشته درخصوص اهمیت وجود سمن‌ها، برنامه ها، جلسات و همایش های گوناگون برگزار نمودند اما دولت تدبیر و امید به نظر نگاه ویژه‌تری به این امر داشته و یا حداقل در بیان نظرات این طور وانمود کرده که برنامه مفصل تری برای آنها دارد.

ولی باید اذعان داشت بسیاری از مسئولان فقط در حد حرف از سمنها سخن می گویند و اعتقاد و باور قلبی به ظرفیتهای بالای سمنها ندارند!

مثال این مدعا در مازندران اتفاق افتاده است، قرار بود خانه تشکل های غیر دولتی با اهداف بسیار خوبی جهت توانمند سازی سمن‌های استانی و تعامل بیشتر سمن‌ها با هم و پرهیز از موازی کاری و ... تشکیل شود تا صدای واقعی آنها به گوش مردم و علی الخصوص مسئولین برسد.

اما در عمل یک فرد «دولتی» به عنوان عضو هیات مدیره خانه تشکل‌های «غیردولتی» انتخاب شده و جالب تر اینکه به عنوان رئیس هیات مدیره هم انتخاب می‌گردد!!

براستی زمانی که از بیرون به این مجموعه نگاه می کنیم چه تصوری از آن خواهیم داشت؟

براستی اجازه شرکت در انتخابات به محمدرضا غلامی که در حال حاضر معاون فرماندار میاندورود و همچنین عضو شورای شهر نکاء با کدام تدبیر همخوانی دارد؟

براستی بهتر نبود اجازه می‌دادند فردی از بین این همه فعال حوزه محیط زیست، سلامت، بهداشت، آسیبهای اجتماعی، اعتیاد و ورزش و جوانان و خیریه و ... که سالهاست با عشق و علاقه در حال فعالیت هستند و وقت و دغدغه و تخصص بیشتری برای پیگیری امور سمنها دارند انتخاب می‌شد؟

در روز انتخابات و رای گیری، اعتراض چندین مدیر سمن به این عملکرد توسط مدیرکل اجتماعی استانداری مازندران بی نتیجه ماند.

مدیرکل امور اجتماعی استانداری با استناد به استفساریه ای از وزارت کشور مبنی بر اینکه کارمندان دولت می توانند در سمن‌ها عضو شوند و فعالیت نمایند شرکت این فرد در انتخابات را قانونی دانست.

همه خوب می دانیم که منظور این نامه فعالیت کارمندان دولت به عنوان یک شهروند و در ساعات غیر اداری در یک سمن می باشد که امری است نیکو اما زمانی که قرار باشد از بین تعداد بیشماری (به روایتی حدود 600 NGO) در مازندران فقط 9 نفر به عنوان عصاره سمن‌های استان و سرآمدان آن انتخاب شوند تا از جایگاه والای سازمانهای مردم نهاد حمایت نمایند آن وقت شرکت یک فرد «دولتی» در انتخابات هیات مدیره خانه تشکل های« غیردولتی » عین بی تدبیری است!

مسئولان  وزارت کشور دائم به سمن‌ها توصیه می کنند و ارشاد  می فرمایند که: سمنها از دولت فاصله بگیرند، مستقل باشند، حتی افکار دولتی را کنار بگذارند، در انتخابات فعالیت نکنند مبادا خود و اعضای سمن خود در ستادهای انتخاباتی فعال شوند و ...

حال فردی که سمت رسمی دولتی دارد (معاون فرماندار) و عضو شورای شهر نکاء و کاندیدای دور بعدی شوراها است به عنوان هیات مدیره انتخاب می‌شود!

چرا سمن‌ها خود برای خویش تصمیم نگیرند و افکار دولتی خود را از طریق اعزام نیروهای دولتی به هیات مدیره و تصاحب کرسی ریاست هیات مدیره به آنها تحمیل کنند؟

به قول ریزبینی شاید همشهری بودن مدیرکل امور اجتماعی استانداری، معاون مدیر کل امور اجتماعی در این قضایا بی تاثیر نبوده باشد!