به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از تیتر امروز، از اولین ورودی شهر شیرگاه به سمت مرکز شهر که حرکت می‌کنید دقیقاً جنب شهرداری یک پارک وجود دارد.

پارکی که قدمت زیادی هم دارد و سال‌ها به نام باغ شهردار شناخته می‌شد، زمانی این پارک باغ بزرگی بود و منزلی دقیقاً وسط این باغ وجود داشت که محل زندگی شهرداران این شهر بود و آخرین شهرداری که در این باغ زندگی کرد شهردار قبادی بوده که معروف به هوشنگ خان قبادی نیز بوده است.

اما بعد از انقلاب این روند تغییر کرد و این باغ بزرگ به ‌تدریج تبدیل به پارک شد؛ اما پارکی بدون مدیریت و بدون هیچ لوازم رفاهی و تفریحی، به‌ مرورزمان شهرداری شیرگاه سعی کرد که این مکان را به یک پارک قابل‌استفاده تبدیل کند که هم از مکانی امن برای معتادان بودن خارج شود و هم شهرداری بتواند اسم آن را پارک بگذارد.

پیمانکارانی از طرف شهرداری به کار گرفته شدند تا برای شهر پارکی احداث شود،در سال‌های گذشته اولین پیمانکاری که این کار را شروع کرد انصافاً سرعت و کیفیت خوبی را چاشنی کار خود قرار داده بود، نقاشی‌های خوب مجسمه‌های زیبا آب‌نماهای چشم ‌نواز و کارهای خوب دیگری در حال انجام بود.

اما متأسفانه بعد از مدتی گویا شهرداری به تعهداتی که به پیمانکار داده بود عمل نکرد و پیمانکار کار احداث پارک را رها کرد،همان مقداری هم که از پارک ساخته‌شده بود رفته‌رفته تخریب شد و به شکلی بسیار وحشت ناک تر از شکل قبلی برگشت.

بناهای ساخته‌شده تخریب شدند و در بین این بناهای ویران‌شده مجدداً محلی بهتر از محل قبلی برای نشست و برخواست معتادان ایجاد شد؛ و بازهم مردم از داشتن پارک محروم شدند.

مجدداً چند سال گذشت و علی رقم وجود زمین مناسب و زیبا و عبور دو رودخانه از این پارک و فضای سبز مناسب بازهم شهر شیرگاه از داشتن پارک محروم ماند.

سال 1390 شهرداری مجدداً طرح احداث پارک را شروع کرد و این بار با یک پیمانکار بومی، این پیمانکار که در حقیقت این پارک را برای کسب درآمد از شهرداری اجاره کرده بود سعی کرد دستی به سر و روی این پارک بکشد چند وسیله بازی بیاورد تا بتواند درآمدی از این پارک کسب کند.

کار شروع شد و این پیمانکار با ساخت چند آلاچیق و ترمیم ویرانه‌های گذشته و همچنین اضافه کردن سوپرمارکت و کافی‌شاپ و نصب تجهیزات رفاهی و سرگرمی پارک را به حالتی تبدیل کرد که هم مردم و هم مسافران فضای ایده آلی برای سرگرمی و استراحت داشتند.

اما سرنوشت این پارک گویا که شوم است.

این پیمانکار هم ناراضی از هزینه‌های بالای پارک و عدم همکاری شهرداری ناچار به ترک پارک شد و ادامه پروژه ساخت پارک متوقف شد

بعد از مدت کوتاهی شخصی از شهر ساری که گویا پشتوانه مالی بسیار خوبی هم داشت پارک را از شهرداری اجاره کرد و همان مسیر قبلی را ادامه داد منتها با اضافه کردن یک باشگاه بیلیارد و حذف کشتی صبا (وسیله بازی).

مدتی گذشت و مردم هم مشغول استفاده از پارک بودند اما متأسفانه بازهم همان داستان قبلی تکرار شد و این پیمانکار هم به همان دلایل از ادامه این کار انصراف داد.

مدتی درهای پارک باز بودند؛ اما شهرداری در اقدامی عجیب درهای آهنی پارک را قفل کرده و هیچ شهروندی حق استفاده از این پارک را ندارد و همچنان سرنوشت و داستان غم‌انگیز این پارک ادامه دارد.

حال سؤال اینجاست که شهرداری شیرگاه (مرکز سوادکوه شمالی) چرا چاره‌ای برای تنها پارک شیرگاه پیدا نمی‌کند؟

شیرگاه و شهرستان سوادکوه شمالی که در ایام عید و تابستان به سرازیر شدن مسافران میزبان میهمانانی از همه نقاط کشور است چرا نباید یک پارک مناسب داشته باشد؟

این مسئله که به یک دغدغه مردمی تبدیل‌شده است برای حل مستلزم یک نگاه عمیق و برنامه‌ریزی دقیق است تا اقدامی مناسب انجام شود

این پارک تمام بسترهای لازم را دارد فقط تدبیر شهرداری و مسئولان مربوط نیاز است تا اتفاقی خوش برای شهر و شهروندان شیرگاهی رخ دهد.