خزرخبر: طبیعت زیبای مازندران شامل دشت‎ها و سواحل زیبا درشمال، و درجنوب نیز کوه‌ها، جنگل‎ها، چشمه‌ها و رودخانه‎های دیدنی و بعضاً بکر در اعماق جنگل، به‎ ویژه در ایام گرم سال پذیرای طبیعت ‎دوستانی است که از سراسر ایران یا سایر کشورهای جهان با هدف گشت و گذار و لذت بردن از خلقت‎های زیبای خدادادی، سفری کوتاه به این مناطق دارند.

این داده‌های خدادادی بخش مهمی از جهان هستی است که در محضر خدا قرار دارد و باید به بهترین وجه ممکن از آن پاسداری و حفاظت کرد و به آن احترام گذاشت.

نعمت‌های خدا متعلق به گروه یا اشخاص خاصی نیست و همه در بهره‎ برداری از آن شریک هستند اما تبعات استفاده از این نعمت‌های بی‌منت نیز از رازهای شگفت‎انگیز عالم است که کمتر اندیشه‎ای آن را پذیرا می‎شود.

در دنیای هستی اتفاقات خوشایند و ناخوشایندی رخ می‎دهد که همه آنها به یکدیگر مرتبط هستند و از این رهگذر، هیچ برگی بی‌اذن خدا بر زمین نمی‎افتد و هیچ جنبنده‌ای در هستی در ازای عملکردی که دارد، بی‎نصیب از پاسخ منطقی آفریدگار خود نیست.

هر ساله در ایام تعطیلات شاهد گزارشاتی از حضور خانواده‎ها، جمع دوستانه و یا تورهای گردشگری و توریستی در مناطق مختلف مازندران هستیم که نه به طبیعت احترام می‌گذارند و نه شئونات اخلاقی را رعایت می‎کنند، گویا برای برخی‌ها عادت شده است که اگر از شهر و دیار خود دور شوند، می‎توانند حجاب از چهره بردارند و به هر طریقی که دوست دارند خود را ظاهر کنند.

وضعیت زمانی بدتر می‎شود که به‌ ویژه در تورهای گردشگری مختلط، هیچ مسائل اخلاقی رعایت نمی‎شود و با گفتن جملاتی که «بیایید یک روز را دور هم خوش باشیم» خود را قانع می‌کنند، این افراد حتی شرم و حیایی نداشته و تصاویر و فیلم‌ها را بدون توجه به اینکه چه بازخورد اجتماعی می‌تواند برای آنها داشته باشد در صفحات مجازی منتشر و توسط دوستان آنها نیز بازنشر می‎شود و از این طریق می‎خواهند یک عمل نادرست و غیراخلاقی را با چهره‌ای درست و اخلاقی به مخاطبان خود قالب کنند.

اینکه چند درصد از مخاطبان می‎توانند این تصاویر را لایک کرده و بر آن مهر تأیید بزنند چندان مهم نیست، مهم این است که چرا باید چنین مسائلی رخ بدهد و ریشه بدی‌ها از کجا است، چرا این این افراد به خود اجازه می‎دهند مرتکب اقدام خلاف عرف و شرع شده و کارهای خود را نیز برای تشویق دیگران منتشر کنند!

به‎ نظر می‎رسد این افراد که بیشتر از قشر تحصیل کرده جامعه نیز هستند دچار سردرگمی و انحطاط اخلاقی شده‌اند و گاهی تحت تأثیر جو قرار گرفته و عنان اختیار از کف می‎دهند.

دیدن تصاویر و فیلم‎هایی که اخیراً از سوی مردم روستای «کوشکسرا» در بخش مرکزی نوشهر به دفتر خبرگزاری ما ارسال شده است، گویای این واقعیت است که عده‎ای جوان نه برای یک گردش علمی و حتی گذراندن اوقات فراغت بلکه برای نمایان کردن خود و خالی کردن عقده‎های درونی به این سفر آمده‌اند و این‎ها جای بحث‎های فراوانی دارد.

جای سؤال این است که چرا این افراد تحصیل کرده که از مناطق زیبای کوشکسرا، رودخانه «کرکرود» و پارک جنگلی «خانیکان» نوشهر بازدید کرده‌اند، حتی یک مطلب علمی، ادبی و یا گزارش گردشگری از حضور خود ننوشته‌اند و از زیبایی‌های دلفریب این مناطق و سایر مطالبی که یک دانشجو می‎تواند در مواجهه با این نعمت‌های خدادادی از نگاه خود بگوید، نگفته‌اند و تنها تصاویر مبتذلی از خود را در گروه‌های مجازی منتشر کرده‌اند!

این بی‎بندوباری‎ها و لجام‎گسیختگی‌ها سبب اعتراضات مردمی شد و مردم روستای کوشکسرا با نوشتن شکوائیه خطاب به بخشدار مرکزی، فرماندار، فرمانده انتظامی و مسئولان امنیتی و قضایی نوشهر خواستار برخورد با هنجارشکنان شدند.

بی‎تردید هیچ چیزی در کائنات بی‎تأثیر از یکدیگر نیستند و همین‎گونه است که در احادیث قدسی، سخن امامان و پیشوایان درباره گناهانی گفته می‎شود که مانع باریدن باران، مانع اجابت دعا، مانع از امیدواری و همچنین سبب کوتاه شدن عمر، قدرت‎بخشی به دشمنان، نزول بلاها و پشیمانی و ظهور و بروز عذاب و بدبختی و تغییر نعمت‎ها می‌شوند.

در قرآن کریم آیه 96 سوره اعراف آمده است: «وَ لَو أن أهل القُری آمنوا وَ اتَقَوا لَفَتحنا عَلیهِم بَرَکاتٍ مِن السماءِ وَ الْأَرْضِ و لکن کذبُوا فَأخَذناهُم بما کانُوا یکسبونَ»، اگر اهل شهرها و آبادی‌ها، ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین را بر آنها می‌گشودیم ولی [آنها حق را] تکذیب کردند، ما هم آنها را به کیفر اعمال‌شان مجازات کردیم».

براساس تصاویر و سایر اسناد ارسالی ، در موضوع یاد شده، گویا موضوع امر به معروف و نهی از منکر هم برای این افراد کارساز نبوده است و نمی‎دانیم نام این افراد را «لائیک» بگذاریم یا نادان و ناآگاه؟!

افرادی که حتی یکی از کسانی که سعی داشت به مسائل حاشیه‎ای در این تور گردشگری پایان بدهد را با چاقو مجروح کردند تا جایی که ممکن بود به از دست رفتن جان او منجر شود.

مسائلی از این دست هر روزه در نقاط مختلف کشور و از جمله استان‎های گردشگرپذیر مانند مازندران اتفاق می‎افتد و سؤال این است که چرا هنوز یک نهاد یا سازمان واحد نتوانسته است مدیریت تورهای گردشگری را برعهده بگیرد و چرا ورود چنین تورهایی را از قبل به مسئولان محلی گزارش نمی‎دهند و اصلاً هدف از برگزاری این تورها چیست؟ گردش علمی؟ گردش تفریحی؟ دید و بازدید دوستانه؟ شوخی و مزه‌پرانی؟ علمی ـ تفریحی؟ هنجارشکنی؟!

سؤال مهم دیگر این است که آیا پیش از سفر، افراد نباید نسبت به مکانی که قرار است در آن سفر کنند اطلاعاتی داشته و بدانند چه پوششی باید داشته باشند؛ چگونه باید قدم بردارند، چگونه از رودخانه عبور کنند و چگونه خود را از گزند حوادث مصون بدارند؟! تکلیف گردشگری آگاهانه و مسئولانه چیست و آیا می‌توان نام این فعالیت‌ها را توریستی گذاشت؟ آیا این افراد گردشگری را با بی‎بندوباری اشتباه گرفته‌اند و یا اصلاً می‌خواهند این‌گونه مروج گردشگری باشند؟!

چرا افرادی که همه آنها نه به‌ نام فرد حقیقی بلکه به نام دانشجو به ‌صورت مختلط در این تورها شرکت دارند، مجوزی از مرکز علمی مربوطه ندارند؟! اگر اتفاقی برای یکی از آنها رخ دهد چه کسی مسئول است؟!

آیا نه اینکه هرازگاهی شاهد وقایع تلخی می‎شویم که در آن زمان همه مسئولیت‎ها و تبعات بر دوش مسئولان محلی است که هیچ اطلاعی از ورود تورها نداشته‌اند؟!

جهان هستی رمز و رازهای فراوانی در خود دارد، عمل هر جنبنده‎ای در هستی تبعاتی دارد، بیایید تا با اعمال و کردار خوب خود تبعات خوشایندی را برای دیگران رقم بزنیم، امام خمینی(ره) فرمودند:«عالم محضر خدا است، در محضر خدا معصیت نکنیم».