به گزارش خزرخبر و به نقل از فارس، فرهاد کاکاسلطانی پدری زحمتکش و فداکار که از نبود امکانات و ابزار تحصیل برای کم بینایان و نابینایان بسیار ناراحت بود.

این پدر زحمت‌کش اظهار کرد: پسرم تا سوم ابتدایی از نعمت بینایی برخوردار بود و به راحتی به مدرسه می‌رفت و تحصیلاتش را ادامه می‌داد ولی از مقطع چهارم ابتدایی به بعد با وجودی که چشمانش ضعیف شدند ولی متاسفانه باز در همان مدارس عادی از او ثبت‌نام کردند و با همه مشقت و سختی که بود کمکش کردیم تا به دوره متوسطه رسید.

وی افزود: مشکلات شدید بینایی فرزندم را به آموزش و پرورش اطلاع دادم و گفتم او جزو دانش‌آموزان استثنایی محسوب می‌شود و خواستار ثبت‌نام در مدارس استثنایی شدیم ولی هر بار که مراجعه می‌کردم به نحوی ما را دور می‌زدند و می‌پیچاندند و خلاصه جواب درست و حسابی به ما ندادند.

این پدر سخت‌کوش و دل‌شکسته خاطرنشان کرد: آن قدر امروز و فردا کردند تا به همین نحو، دو سال از دوره راهنمایی پسرم گذشت و با مشکلات بسیار سخت و طاقت‌فرسا درس خواند.

کاکاسلطانی تصریح کرد: برای تحصیل پسرم در سال سوم راهنمایی به ما وعده مجدد دادند که شما را به مدرسه استثنایی معرفی می‌کنیم ولی من از تیرماه تا پایان شهریور امسال برای پیدا کردن مدرسه استثنایی ویژه کم‌بینایان و نابینایان فقط دوندگی کردم بی‌آنکه آموزش و پرورش کمکی کنند و حتی تا قائم‌شهر هم رفتم ولی در آنجا رفتار مناسبی نداشتند و فقط سرگردانی عایدم شد.

وی گفت:به ناچار امسال به ‌صورت تلفیقی در مدرسه معمولی برای فرزندم ثبت‌نام کردم در حالی ‌که این مدارس برای یک دانش آموز کم بینا اصلا مناسب نیست و امکانات آموزشی ویژه و حتی مربی و معلم این قشر را ندارد.

این شهروند کلاردشتی با اشاره به اینکه آیا دانش‌آموزان دارای مشکلات کم‌بینایی حق تحصیل و درس خواندن در مازندران را ندارند، افزود: با وضعیت کارگری‌ام سعی در تهیه امکانات رفاهی برای فرزندم هستم و از آنجایی پسرم به ادامه تحصیل بسیار علاقه مند است، نمی‌توانم او را از ادامه تحصیل محروم کنم.

وی با بیان اینکه برای درمان فرزندم حدود 14 سال تلاش کردم و آیا این حق ما است که فرزندم نتواند تحصیل کند، افزود:هزینه اندکی از سوی بهزیستی واریز می‌شود که فقط صرف سرویس مدرسه پسرم می شود و امسال بهزیستی از ما کارنامه‌اش را خواست تا ببینند هزینه‌ای که کردند چه نمراتی کسب کرد و وقتی کارنامه‌اش را دادم، بهانه آوردند که جرا نمراتش کم است ولی از خودشان نمی‌پرسند وقتی دانش‌آموز استثنایی در مدرسه عادی و بدون امکانات و ابزار ویژه تحصیل استثنایی درس خواند، چه انتظاری باید داشت.

کاکاسلطانی بیان کرد: من درآمد کارگری دارم و در توانم نیست که امکانات و ابزارهای ویژه فرزند کم بینایم را فراهم کنم.

وی با اشاره به اینکه یک مدرسه استثنایی در مازندران برای ثبت‌نام فرزندم پیدا نکردم، گفت: یکی از دخترهایم وقتی شرایط اقتصادی من را دید با وجود میل باطنی‌اش، در مقطع سوم راهنمایی ترک تحصیل کرد تا فشار اقتصادی بیش از این به من وارد نشود.