به گزارش خزرخبر و به نقل از عبارت، چادر؛ هویتِ پوشش زن مسلمان ایرانی است که بعد ازانقلاب اهمیت دوچندان یافت و به نوعی بدل به پوشش اجتماعی بانوان ایرانی شد،حجابی که برخی شهدا در وصیتنامه‌هایشان هدفشان از شهادت را حفظ آن ذکر کرده اند و یکی از منحصربه‌ فردترین و نوستالژیک‌ترین پوشش های ایران معاصر است،گاهی اوقات گرفتار برخوردهایی عجیب می شود که حتی ذکرش هم خجالت آور است.

یکی از این نمونه‌های تاسفبار را می توانید در ابتدای جاده ساری به قائمشهر و روبروی گاردجنگل ببنید، جایی که مرکز پلیس قرار دارد و در روز، محل رفت آمد افراد بسیاری است.

بخش بزرگی از این مراجعین را بانوان تشکیل می دهند که به دلایل مختلف نزد پلیس می‌روند و مثل تمامی مراکز پلیس در کشور باید خانم ها با چادر به این اماکن وارد شوند.

اما خیلی از خانم ها از چنین قانونی اطلاع ندارند و وقتی به مقصد می‌رسند با ممانعت سربازان مواجه می شوند بنابراین دفعه بعد حتما دریاد خواهند داشت که باید با چادر به پلیس مراجعه کنند، فی‌الحال نیز عموما خانم‌هایی پیدا می‌شوند که برای مدت کوتاهی چادرشان را قرض بدهند یا به طریقی بالاخره مشکل حل می شود.

اما در جنب ورودی پلیس یک دکه روزنامه فروشی قرار دارد که همه کار می کند جز روزنامه فروشی و البته این مشکل بی چادری برخی خانم‌ها را هم با روش خودش حل کرده؛ آنهم با «اجاره‌ ساعتی چادر!!»

بله تعجب نکنید،خانم هایی که بدون چادر به این مرکز پلیس مراجعه کرده اند کافی است به این دکه سری بزنند و چادر اجاره کنند آنهم با مبلغ ناقابل هرساعت 4هزار تومان!! این یعنی اگر حداقل روزی ۱۰ نفر هم به او مراجعه کنند، وی ماهیانه نزدیک به ۱میلیون۲۰۰ هزار تومان(بیشتر از درآمد ماهیانه یک کارگر معدن) تنها از راه اجاره دادن چادر زنانه درآمد دارد!

این نوع برخورد با حجابِ زن ایرانی که به نوعی هویت او به شمار می آید یکی از بدترین و زشت‌ترین کارهایی است که می توان با حجاب، به خصوص چادر [بعنوان عنصری مذهبی] کرد.

آیا نام این کار حراج حجاب و درآمدزایی از طریق اجاره هویت نیست؟ چادری که باید به قول رهبری نماد زن ایرانی باشد چرا باید در وضعیتی قرار گیرد که تنها به عنوان یک ابزار موقتی و اجاره ای آنهم برای ظاهرسازی و پُرکردن جیب یک دکه‌دار سوء استفاده‌گر به‌کار گرفته شود؟!

آیا بهتر نیست در اماکنی نظیر پلیس، مثل مساجد و امامزاده ها برای خانم هایی که از قانون ورودی آگاهی ندارند چادر در نظر گرفته شود تا هم با ملایمت و دوستی این پوشش را استفاده کنند( شاید در همان مدت کوتاه به دلش بنشیند و چادری شود) و هم کار به اجاره چادر آنهم با نرخ  4هزار تومان نکشد.

مقصر؛ تنها اجاره دهنده چادر نیست، بانوان هم نباید چنین پیشنهادی را قبول کنند و اجازه دهند یکی از نمادهای دینی ما به کالایی اجاره‌ای بدل شده و دچار تنزل گردد.

انتظار می‌رود مسئولان هرچه سریعتر به چنین مسائلی رسیدگی کنند و دیگر اجازه ندهند کسانی با سوء‌استفاده از یک وضعیت خاص، ارکان زیستِ دینی‌ی زن مومن ایرانی را به سخره بگیرد و این تصور را ایجاد کند که همه چیز در جمهوری اسلامی ظاهری است و حتی می توان حجاب را هم اجاره کرد.

با توجه به درایت و شخصیت فرهنگی سردار میرفیضی توقع این است که ضمن جلوگیری از ادامه این روند، اجازه تکرار آن را به کسی ندهند،این رفتار نادرست فروشنده زنگ خطری برای فرهنگ دینی ماست و نشان می‌دهد باید برای فرهنگ سازی در حوزه پوشش دست به نوآوری‌هایی زد و همچنین مخاطرات این حوزه را شناخت و اجازه نداد احترام و ایمان به پوشش اسلامی جای خود را به استفاده ابزاری و دکان‌داری از راه دین بدهد.