به گزارش خزرخبر و به نقل از مشهدسر، مادری می‌گفت: ما در یک روستا در حاشیه شهر زندگی می‌کنیم، روستایی که از لحاظ وسعت بسیار بزرگ است اما از لحاظ سیستم آموزشی در بدترین شرایط خود قرار دارد.

من قصد توهین به معلمان مدرسه و آموزش و پرورش را ندارم اما فکر می‌کنم آموزش و پرورش شهرستان بابلسر، بین مدارس شهر و مدارس روستاها تفاوت قائل می‌شود، همیشه معلمان قوی‌تر برای شهرها هستند و معلمان ضعیف‌تر برای روستاها.

من هفته‌ای یکی دوبار به مدرسه پسرم سر می‌زنم، اکثر روزهایی که به مدرسه می‌روم، بچه‌های کلاسشان بدون معلم در حیاط مشغول پرسه زدن هستند.

حتی چند بار به مدیر اعتراض کردم و گفتم: چرا این بچه‌ها مدام در حیاط هستند، مگر معلمشان نیست؟ هر بار هم با جواب‌های تکراری مدیر مدرسه مواجه شدم.

یکبار معلم کلاس پسرم هم در جمع معلمان دیگر در جواب اعتراض من به نحوۀ آموزشش و عدم حضور او سر کلاس گفت: خانم اگر تو بهتر از من بلدی برو سر کلاس و به دانش‌آموزان خنگی چون پسرت درس بده، شاید پیشرفت کنند.

این عدالت نیست که دانش‌آموزانی امثال پسر من به خاطر سهل‌انگاری معلم، خنگ خطاب شوند و با آنها برخوردی نامناسب داشته باشند.

اگر دانش‌آموزی نتواند یک جمله را از روی کتاب بخواند معلم حتماً او را تنبیه بدنی خواهد کرد، چند بار از همکلاسی‌های پسرم شنیدم معلمش به خاطر اینکه نتوانسته سرکلاس روخوانی درستی داشته باشد، به او پس گردنی‌های محکمی زده است.

چند بار برای اعتراض به آموزش و پرورش بابلسر رفتم اما هربار مرا به شخصی ارجاع دادند که اصلاً به حرفم توجه نمی‌کرد.

توان مالی به من اجازه نداد که پسرم را مثل بسیاری از اطرافیان، به خاطر ضعف سیستم آموزشی و عدم رسیدگی مناسب به فرزندشان، از مدارس دولتی در روستاها به مدارس غیرانتفاعی شهر ببرم.

چرا باید سیستم آموزشی و حتی نحوه برخورد یک مدیر یا یک معلم در شهر و روستا با هم متفاوت باشد؟ چرا همیشه به ارباب رجوع شهری پاسخ درست و حسابی می‌دهند اما تا متوجه می‌شوند که ما روستایی هستیم فقط سعی می‌کنند ما را از سرشان باز کنند.

براساس این گزارش، شاید این حکایت بسیاری از اولیای دانش‌آموزان با مدارس در روستاها باشد، امیدواریم آموزش و پرورش شهرستان بابلسر، با تقویت نظارت خود بر مدارس روستایی، ضعف آموزشی در این مدارس را که به مشکلی ریشه‌ای تبدیل شده است برطرف کند.