خزرخبر:هنوز چند ماهی از خاکستر شدن بیش از 2 هزار و 500 متر از حاشیه جنگلی چپاس شهرستان آمل نگذشته که دوباره حریق بلای جان جنگل‌های آمل شد و حدود 20 هکتار از مراتع جنگلی این شهرستان در آتش سوخت.

این روزها حال سبز قبایان آمل خوب نیست، نفس‌شان بند آمده از این همه سوختن و بی‌توجهی.

این جنگل‌های مستعد آتش‌سوزی هر بار که گوشه‌ای از آن خاکستر می‌شود عاقبت کارش تنها به چند تیتر خبری و گذاشتن چند جلسه پوشالی خاتمه پیدا می‌کندف گویا نمی‌دانند این جنگل‌های سرسبز صدها تن ریزگرد را در خود رسوب می‌کنند.

به گفته کارشناسان، در دنیا و این عرض جغرافیایی، مرغوب‌تر از جنگل‌های شمال ایران وجود ندارد، تنوع زیستی موجود در این جنگل‌ها چند برابر کل قاره اروپا است و گونه‌های گیاهانی که حتی در اروپا هم تولید نمی‌شود و نمی‌توانید درختانی به قطر و ارتفاع درختان جنگل‌های شمالی ایران ببینید، چراکه این درختان متعلق به دوران سوم زمین شناسی هستند اما متاسفانه این میراث کهن سال‌ها است با بی‌توجهی و سهل انگاری، سرنوشت سوختن و نابودی را در پیش گرفته است.

سال‌ها است شاهد آتش‌سوزی‌های مداوم هستیم و به قدری این جنگل سوزی‌ها گسترده هستند كه سازمان خواربار و كشاورزی (فائو) در گزارشی در سال 1387 از روند تخریب سریع جنگل‌های ایران ابراز نگرانی کرد و گفت هر سال 6 هزار و 500 هكتار از جنگل‌های ایران در آتش می‌سوزد.

جنگل‌های آمل می‌سوزد و خاکستر می‌شود و در این میان باید دست نیروهای مردمی را بوسید که بدون هیچ تجربه و گذراندن کارآگاه آموزشی با وجدان خود و انگیزه‌ای بی‌نظیر کمک کردند.

باید از نیروهای امداد و دستگاه‌هایی که با دست خالی و امکانات کم به صحنه رفتند و با هزاران مصیبت آتش را خاموش کردند، تقدیر کرد.

هزاران جلسه بعد از هر بار جنگل سوزی تشکیل می‌شود، اما دریغ از یک خروجی صحیح که به تهیه تجهیزات و امکانات کافی ختم شود و ما همچنان برای داشتن یک بالگرد ملخی لنگ هستیم.

وقتی اعتبار نیست، امکانات نداریم، تجهیزاتی برای مقابله با آتش‌سوزی در شهرستان وجود ندارد، اما افتخارمان این است که در سوختن هکتار هکتار سرمایه ملی پیشتاز هستیم.

چرا مدیریت بحران، مدیرکل منابع طبیعی استان از خود نمی‌پرسند که چطور تجهیزاتی برای مهار آتش نیست در حالی که یک میلیون و ۶۹۱ هزار هکتار برابر با ۷۰ درصد مساحت استان مازندران را عرصه‌های طبیعی تشکیل می‌دهد و نه تنها آمل بلکه در چند وقت اخیر جنگل‌های شهرستان نور، بندپی بابل، ارتفاعات لیمونده در شهرستان نکا و پارک ملی پابند در شهرستان بهشهر دچار آتش‌سوزی شدند.

جنگل‌های آمل در حالی سوخت که اگر بالگرد آبپاش خراب نمی‌شد قطعا میراث ملی کمتری خاکستر می‌شدند.

این چندمین بار است که جنگل‌های آمل می‌سوزد، اما هیچ کارگاه آموزشی برای نیروهای مردمی که همیشه در صحنه هستند، برگزار نمی‌شود.

جنگل‌های آمل می‌سوزد و هر باربه دلایلی چون صعب‌العبور بودن، وزش باد گرم، خشكسالی، بی‌دقتی گردشگران و مشابه آن اكتفا می‌شود و هیچ‌گاه عوامل ایجاد آتش و تعلل در خاموش کردن آن بررسی نمی‌شود.

جنگل‌های مازندران می‌سوزد، اما همچنان آتش نشانی‌ها به سیستم‌های پیشرفته مجهز نمی‌شوند در حالی که بسیاری از روستاها در دل این جنگل‌ها قرار دارند اما اقدامی جدی در این باره انجام نشده است.

مهار جنگل سوزی، بالگرد، امکانات و تجهیزاتی برای کاهش سرعت آتش و لزوم برخورد به صورت قاطع و جدی با مسببان این فاجعه را می‌طلبد.

و در آخر باید گفت: نگذارید بمیرد جنگل که جهان می‌میرد.