به گزارش خزرخبر و به نقل از مشهدسر، با کاهش سالانه از وسعت تالاب‌ها و اراضی کشاورزی که در زمستان برای زیست پرندگان مهاجر به زیر آب می‌روند، اما تالاب و زمین‌های کشاورزی غرق در آب فریدونکنار، هر سال میزبان پرندگان مهاجر بسیاری می‌شود که از سر ناچاری، نابودی و کمبود زیستگاه، میهمان این منطقه شده‌اند.

پرندگانی وحشی که اجبار و یا امید به زندگی آنها را به سلاخ‌خانه‌ای با قدمت چند صد سال می‌کشاند.

با فرا رسیدن پاییز و ورود پرندگان مهاجر زمستان‌گذران به استان‌های شمالی به ویژه استان مازندران، روزانه شاهد افزایش تعداد لاشه‌های پرندگان وحشی از گونه‌های مختلف هستیم.

اما در میان تمامی شهرهای خطۀ شمال، بابلسر و فریدونکنار به دلایلی نامعلوم، به محلی مناسب برای شکارچیان و نسل‌کشی پرندگان زمستان‌گذران تبدیل شده است.

به نظر می‌رسد، مجوز آغاز فصل شکار از سوی سازمان حفاظت محیط زیست به منزلۀ صدور دستور قتل‌عام پرندگان مهاجر زمستان‌گذران به ویژه در فریدونکنار است.

رفتار منفعلانۀ مسئولان مربوطه و عدم اقدام لازم برای جمع کردن بازار پرندگان فریدونکنار که در کنار خیابان اصلی و همجوار با شهرداری فریدونکنار است، سبب سرازیر شدن سود سرشار از کنار صید این پرندگان به جیب شکارچیان می‌شود.

کارگذاری رشته دام‌های هوایی که در اصطلاح محلی به آن دوما گفته می‌شود، بستری مناسب را برای شکارچیان حرفه‌ای و شکارچیان محلی فراهم کرده است.

از سویی اسلحه‌های شکاری در دستان خیل کثیری از بومیان منطقه که مجوز بسیاری از آنها گذشته است هم سبب نمی‌شود تا فصل شکار را برای تفریح و صید چند پرنده برای خانواده از دست بدهند.

اما در این میان ضعف مدیریت و برنامه‌ریزی سبب شده روزنه‌های حفاظتی روز به روز بزرگتر و عرصه برای شکارچیان فراخ‌تر شود.

چندی پیش مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست مازندران اعلام کرد: شکار پرندگان مهاجر تا اطلاع ثانوی ممنوع است اما این تذکر هم مانع از شکار و فروش پرندگان در کنار خیابان‌ها نشد.

به نظر می‌رسد فقدان وحدت‌رویۀ مسئولان ذی‌ربط و تاکید بدون عمل مسئولان بر حفاظت از نسل پرندگان وحشی مهاجر و از سویی دیگر توسعۀ اماکن فروش اسلحه شکاری نه تنها عرصه را بر شکارچیان تنگ نکرده بلکه بسترساز نسل‌کشی پرندگان مهاجر هم شده است.

در این فصل با هجوم صدها شکارچی از محلی و حرفه‌ای به تالاب‌ها، ایران عملاً در رتبۀ دوم کاهش پرندگان مهاجر در جهان قرار می‌گیرد.

اما چندی پیش ولی‌الله نانواکناری نماینده مردم بابلسر و فریدونکنار از رسانه‌ها به دلیل "توهین به صیادان" و از مسئولان محیط زیست به دلیل "برخورد چکشی با صیادان" انتقاد کرد و در حمایت از شکار پرندگان مهاجر، از آن به عنوان راهی برای امرار معاش مردم منطقه یاد کرد و از مسئولان خواست به هزینه پرداخت شده از جیب صیادان برای قرق زمین‌ها توجه کنند و قبل ازهرگونه اظهارنظری مشکلات صیادان را مرتفع کنند.

چنانچه از واکنش نماینده بابلسر و فریدونکنار در دفاع از شکارچیان پرندگان و رفع مشکلات آنان و هموارسازی راه برای شکار و نسل‌کشی پرندگان مهاجر برمی‌آید، ترس از کاهش محبوبیت در صورت حمایت از محیط زیست و خاتمه به نسل‌کشی سالانۀ پرندگان در این شهرستان‌ها است.

اما یک سوال از نماینده مردم بابلسر و فریدونکنار، آقای نماینده، تا کی طبیعت باید جور ضعف‌های مدیریتی را برای ایجاد اشتغال پایدار و ارتزاق برای مردم این شهرستان بکشد؟؟

تا کی طبیعت منطقه باید جوابگوی محرومیت مردمانش باشد؟؟

تا کی مردم منطقه باید دل به فصل شکار خوش کنند؟؟

اگر شما دلسوز مردم و نگران منبع درآمد آنان هستید پاسخ دهید، چرا به جای حمایت از شغل‌های کاذب و فصلی به ایجاد و تقویت شغل‌های پایدار در منطقه فکر نمی‌کنید؟

کاش قدری از این حمایت از شکارچیان و سلاخان پرندگان را خرج حمایت از کشاورزان زحمت‌کش استان و حوزه انتخابیه‌تان می‌کردید.