دوشنبه 2 بهمن 1396-9:35 کد خبر:49918
مسئولان به فکر چاره باشند:
گلایههای مردمی از جولان سگهای ولگرد در شهر کیاکلا
این روزها جولان سگهای ولگرد در معابر اصلی و فرعی شهر از حالت ناهنجاری عبور کرده و به بخشی از روال طبیعی و دغدغه نگرانکننده زندگی روزمره تبدیل شده است.
به گزارش خزرخبر و به نقل از بلاغ، بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، از میان ۱۷۰۹ عامل بیماریزا، ۸۳۲ عامل، از حیوانات به انسان منتقل می شود (بیماریهای زونوتیک)، همچنین از میان ۱۵۶ بیماری نوپدید شناخته شده در انسان، ۱۱۴ مورد آن از حیوانات به انسان منتقل میگردد.
نگاهی گذرا به کوچه و خیابانهای شهرستان سیمرغ و روستاهای تابعه به روشنی حاکی از آن است که آمارهای سازمان جهانی بهداشت میتواند در آیندهای نزدیک مصادیق واقعی و میدانی خود را در این شهرستان تجربه کند.
این روزها جولان سگهای ولگرد در معابر اصلی و فرعی شهر از حالت ناهنجاری عبور کرده و به بخشی از روال طبیعی زندگی روزمره تبدیل شده است به گونهای که گویا هیچ خیالی برای مدیریت بحران سگهای ولگرد وجود ندارد.
حضور آزادانه سگهای ولگرد در سطح شهر، امر پذیرفتنی نیست و انجام اقدامات اساسی در جهت کنترل اصولی این حیوانات، از وظایف دستگاههای ذیربط امری ضروری به نظر میرسد، سگهای ولگرد علاوه بر اینکه ازلحاظ بهداشتی برای مردم زیانآور هستند، باعث برهم زدن آرامش و امنیت جانی شهروندان مخصوصاً کودکان هستند.
متأسفانه اثرات منفی این موضوع به حوزه ورزش نیز کشیده شده و دلیلی برای کمرنگ شدن حضور بانوان در ورزش صبحگاهی هم گردیده است.
ترس برخی از شهروندان از حضور سگهای ولگرد در کنار مشکلات بهداشتی و احتمال انتقال بیماری، نگرانی مردم را در این زمینه افزایش داده است.
مسئولان باید برای جمعآوری سگهای ولگرد چارهای بیاندیشند تا مردم از وجود سگها در شهر واهمه نداشته باشند.
بر اساس بند ۱۵ ماده ۵۵ قانون شهرداریها، جمعآوری و دفع حیوانات بدون صاحب و مضر در سطح شهر از وظایف شهرداریهاست.
البته باید توجه داشت، با استناد به بند ۳۱ ماده ۱۰ اساسنامه تشکیلات و سازمان دهیاریها و شهرداریها، برای جلوگیری از شیوع بیماریهای انسانی و حیوانی واگیر و مشترک انسان و دام، اعلام مشاهده این گونه بیماریها به مراکز بهداشتی و درمانی و دامپزشکی یا سایر مراکز ذیربط، اهتمام به دور نگهداشتن بیماران مبتلا، معالجه و دفع حیوانات مبتلا به امراض واگیردار، بلاصاحب یا مضر تأکید شده است.
دیگر بهقدری سگهای ولگرد در شهر کیاکلا زیاد شده که تنها رژه سگها را در شب نیست که میبینید، در روز روشن در نقاط مختلف شهر کیاکلا مثل درمانگاه، فرمانداری، دانشگاه آزاد و … نیز شاهد حضور سگهای ولگرد هستیم و به هرکجا که قدم میگذارید، سگهای زیادی که بیشتر بیمار هم هستند، را میبینیم.
شهرداری اعلام کرده که با انعقاد قراردادی سگهای ولگرد سطح شهر جمعآوری میشوند، اما در عمل نهتنها شاهد کم شدن سگها نیستیم، بلکه انگار به تعداد سگهای ولگرد هم افزوده میشود.
برخی اهالی شهر کیاکلا نامههای بسیاری برای شهرداری و حتی فرمانداری شهرستان ارسال کردند تا فکر چارهای برای این موضوع باشند اما گویا مسئولین شهرستانی هم نمیدانند باید با این مشکل چه کنند.
شاید بتوان گفت نبود مدیریت صحیح پسماند یکی از دلایل مهم وجود حیواناتی مانند سگهای ولگرد در شهرها است، که باید با فرهنگ سازی مناسب برای شهروندان در خصوص قرار دادن بستههای زباله خود در مکانهای مناسب، همچنین بیرون گذاشتن زباله در ساعاتی که شهرداریها اعلام کردهاند، تا حدودی با این معضل بهداشتی مبارزه کرد.
بر اساس ماده ۳، ۲۶ و ۲۷ ضوابط محیط زیستی محلهای دفع پسماندهای عادی محلهای، دفع نباید در مسیر و حریم رودخانهها، مراکز دفع باید از جاده اصلی، بزرگراهها و آزادراهها حداقل ۳۰۰ متر فاصله داشته باشد، محل دفع باید حداقل ۱ کیلومتر با مناطق موجود یا توسعه آتی مسکونی، بیمارستانی، آموزشی، زیارتی، تجارتی و صنعتی فاصله داشته باشد که متأسفانه محل دپو زباله شهری کیاکلا در حوزه شهری است که هیچکدام از این موارد در این حوزه رعایت نشده است.
تجربه در نقاط مختلف کشور و استان نشان داده اغلب طرحهایی مانند عقیمسازی، زنده گیری، کشتن سگها و دیگر طرحهای اینچنینی با شکست مواجه میشود، که لازم است با جمعآوری و دفع مناسب پسماندها گامی مؤثر در این حوزه برداشت چراکه اصلاح سیستم دفع زباله و مراکز انباشت زباله علاوه بر اینکه باعث کاهش سگهای شهری میشود، در کاهش گربههای شهری و جوندگان موذی نظیر موشها و حتی حشرات هم مؤثر است.
شهرداریها بهعنوان متولی اصلی شهرها، همواره باید راههایی را برای مقابله با این حیوانات در پیش گیرند که در آن راهها همنظر فعالان حقوق حیوانات تأمین شود و هم بهداشت شهروندان و امنیت حرکت کودکان و بانوان در خیابانهای شهرها به خطر نیفتد.
بر هیچ کس پوشیده نیست که زنده گیری سگهای ولگرد و نگهداری از آنان نیاز به بودجه، ابزار و امکانات دارد و انهدام آنها نیز احساسات انسانی را جریحه دار خواهد کرد اما انفعال و درماندگی برای چاره اندیشی هم با هیچ منطقی سازگار نیست.