به گزارش خزرخبر و به نقل از تسنیم، سوادکوه یکی از شهرستان‌های مازندران دارای چهار شهر آلاشت، زیرآب و پل سفید است. منطقه سوادکوه مقر حکومت اسپهبدان باوندی بوده و غارها و قلعه‌های سوادکوه در روزگاران پیش از اسلام و ادوار اسلامی همواره سنگری مقاوم برای اسپهبدان باوندی بود. مورخان اسلامی سوادکوه را قسمتی از کوهستان بزرگ قارن و پادشاهان محلی آن را ملوک جبال می‌نامیدند.

دریاچه شورمست تنها دریاچه طبیعی شهرستان سواد کوه است. در ورودی جنوبی پل سفید پلی مشاهده می شود که راهی از محور اصلی سواد کوه جدا می‌شود.

پس از عبور پل و ادامه مسیر آسفالته فرعی و روستایی به طول 1.5کیلومتر جاده خاکی شور مست با شیبی تند از مسیر فرعی آسفالته جدا شده و به طرف غرب ادامه می‌یابد و با عبور از پیچ‌ها و گردنه‌های زیبا پس از حدود 4 کیلومتر به دریاچه شور مست ختم می‌شود.

وسعت آن به 15 هزار متر مربع و عمق آن به 5 متر بالغ می‌شود. منظره ویژه این دریاچه در ارتفاعات البرز با جنگل های اطراف آن که از درختان کهنسال و بلد قامت توسکا پوشیده شده منظره ای رویایی را به وجود آوده که بی شک در کشور کم نظیر است. علاقمندان به طبیعت جنگل چشمه ماهی‌گیری همواره به این منطقه جذب می‌شوند.

پارک جنگلی جوارم

محوطه زیبا و پهناور جوارم در شمال شهر زیر آب در جانب شرقی سوادکوه و رودخانه تلار رود قرار دارد و مسیر دسترسی به آن با یک پل و یک مسیر فرعی خاکی از جاده اصلی منشعب می‌شود.

در میان جاذبه‌های طبیعی فراوان سوادکوهۀ جو ارم آماده ترین مکان برای بیتوته مسافران بوده که برای آن در آینده نیز برنامه‌هایی در دست تدوین است. 30 الی40 هکتار از آن توسط سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور جهت اجرای طرح‌های توریستی واگذار شده و پروژه آن نیز در موافقت نامه طرح ملی آماده سازی و بهسازی قطب‌های سیاحتی اران منظور شده است.

در حال حاضر جنگل جوارم از آب آشامیدنی برخوردار بوده و این امر به همراه فضای بسیار زیبای آن با ده‌ها جاذبه طبیعی و جاده و راه آهن زیبای سراسری عوامل بیتوته گردشگران زیادی را بویژه در فصل تابستان فراهم آورده است.

دهستان آلاشت

این منطقه با بافت طبیعی و سنتی و آب و هوای مناسب است. مسیر دسترسی به آن از پلیس راه زیر آب با نام دو راهی آزادمهر از جاده اصلی سواد کوه محور ارتباطی تهران به قائم‌شهر جدا شده و پس از عبور از روی رودخانه تلار به طرف غرب به طول 25 کیلومتر ادامه می‌یابد و از اماکن بسیار زیبائی عبور می‌کند.

آلاشت در ارتفاعات نیمه جنگلی البرز مرکزی قرار دارد و اغلب ساختمان‌های آن با خشت خام ساخته شده و سقف آنها به شکل زیبایی با تخته یا لت پوشش داده شده است.

کوچه‌های آن با پهنای کم و شیب فراوان سنگ فرش بوده و هر گوشه ای از آلاشت برای خود نامی خاص دارد و محل به چند محله با نام‌های خاص تقسیم شده است.

دراسله

این منطقه زیبا خوش آب وهوا با چشمه و آبشارهای فراوان آب گوارا در شمال ایران دارای شهرت فراوانی است. مسیر دسترسی به آن از پلیس راه زیر آب آغاز می‌شود که به دو راهی آزاد مهر و یا جاده آلادشت معروف است.

این مسیر آسفالته در مسیر مذکور از جاده سراسری سواد کوه جدا شده و پس از طی 7 کیلومتر به دو راهی دیگر می‌رسد که از جاده اصلی و آسفالت آلادشت جدا می‌شود و به صورت خاکی ادامه یافته و پس از طی 24 کیلومتر به دراسله می‌رسد.

دراسله مجموعه کاملی از جاذبه‌های گوناگون طبیعی گیاهی و جانوری است. آبشار آن در داخل یک تنگه در انتهای ییلاق دراسله با آب فراوان و آبشارهای کوچک و بزرگ هوای بسیار مطبوع بویژه در فصل تابستان هر بیننده ای را مسحور و راضی نگه می‌دارد.

برج لاجیم

از بهترین و زیباترین آثار تاریخی مازندران است. مسیر زیبا و آسفالته آن از وسط شهر زیر آب به طرف شرق کشیده شده و بعد از طی مسافت مذکور در روستای لاجیم به سر گردنه مرتفعی می‌رسد که از طبیعت و ارتفاعات جنگلی خارج و به چمن‌زار و بوته زارهای زیبا بدل می‌شود، که در میان آن به یک محدوده عاری از پوشش گیاهی مانند شبه جزیره که از سه طرف به پرتگاه‌های عمیق مشرف است به چشم می‌خورد.

در حاشیه پرتگاه‌ها در قدیم خندقی با دیوارهای عظیم وجود داشته که احتمالا قلعه‌ای وسیع و پر اهمیت را در بر می‌گرفت که برج عظیم لاجیم را در میان آن بنا کرده بودند.

این اثر باستانی در شمار آثار زمان تسلط آل زیار بر طبرستان در فاصله سال‌های 316 تا 443 ه.ق است در نمای بیرونی از بدنه مدور و گنبد مخروطی ساده و ظریف پوشیده که در داخل به حالت مدور تغییر شکل می‌دهد. مصالح آن آجر و ملاط ساروج است.

ورودی در شرق بنا تعبیه  و پایه گنبد به وسیله یک ردیف طاق نما تزئین شده در کمربند زیر گنبد دو کتیبه به خط کوفی و پهلوی ساسانی بر روی هم قرار گرفته که به دور بنا پیچیده است.

کتیبه‌ها به شکل زیبایی با آجرهای تراش خورده در زمینه‌ای از گچ نصب شده که نام کیا اسماعیل ابوالفوارس شهریار بن عباس آل باوند صاحب بنا و تاریخ 413 ه.ق را نشان می‌دهد.

اهمیت برج لاجیم مانند برج رسکت بیشتر به دلیل دارا بودن کتیبه پهلوی در کنار کتیبه کوفی است. این امر نشان می‌دهد که در قرن 5 ه.ق حکمرانان شمال ایران علاوه بر توجه به هنر دوران قبل از اسلام به خط و زبان آن دورانی نیز توجه داشتند.

قلعه کنگلو

مسیر دسترسی این بنا پس از طی مسافت 20 کیلومتر از شهر پل سفید در جاده سوادکوه به طرف ورسک در محور ارتباطی تهران به قائم شهر در دو آب از جاده اصلی به طرف شرق منشعب می‌شود که به جاده خطیر کوه معروف است.

پس از طی مسافت 7 کیلومتر آسفالته جاده در یک تنگه به رودخانه آریم وصل می‌شود که در کنار معدن فلورین در دو راهی چاشم به طرف شمال به صورت خاکی بوسیله یک پل از جاده خطیر کوه جدا شده و در مسیری کوهستانی به طرف روستای ییلاق کنگ لو ادامه می‌یابد.

قلعه کنگلو بر سر کوهی منفرد و سنگی بر لب آب آریم تنگه خود نمائی می کند و اختلاف ارتفاع آن با راه آهن دو آب 1185 متر بوده در حال حاضر بقایای آن شامل نمای بیرونی آن و دو باروی عظیم به شکل دو بازوی از هم گشاده است.

نوع معماری آن طوری است که مانع از ورود غریبه ها و مهاجمین به داخل می‌شود. در قسمت میانی و دو طرف بارو برجهای دیده بانی را تعبیه کرده بودند. فضای داخل قلعه با توجه به آثار باقی مانده دایره شکل و دو طبقه ساخته شده بود.

پلان و شکل این اثر در میان قلعه های ایران منحصر به فرد است. برج‌های کناری برای استحکام بیشتر توپر ساخته شده اند و هر دوی آنها به یک برج مدور بزرگ منتهی می شدند تا بر روی استواری باروها بیافزایند برج بزرگ ارگ اصلی قلعه ای بود که در پایین ورودی کوچکی داشت.

این قلعه در هنگام هجوم دشمن به یورشهای ناگهانی دارای کاربردی سپر مانند بوده است. نوع مصالح احتمالا قدمت آن را به اوایل دوران اسلامی می رساند. به دلیل عدم وجود شواهد ومکتوبات تاریخی سابقه آن دقیقا مشخص نشده است.

پل شاهپور

این پل در محور سواد کوه و در مجاورت و حاشیه شرقی جاده بر روی رود اوتجون در اراضی چاب باغ و در دوران قاجاریه این پل زیبا احداث شده است. مصالح اصلی آن آجر و لاشه سنگ و ملاط ساروج بوده و 5 دهنه و طاق آن دارای ابعاد متفاوت می‌باشند. اراضی کم شیب و طبیعت زیبا علاوه بر جذابیت تاریخی این محل را به تفرجگاه بومیان و مسافران تبدیل کرده است.

سه خط طلا

در ادامه مسیر به طرف تهران جاده سواد کوه از تونل ورسک عبور کرده و تقریبا در فاصله سه کیلومتر بعد از تونل در جانب شرق جاده و در ارتفاعات مشرف بر مسیر پل ها تونل هاو راه آهن به شکل بسیار زیبا و باشکوه سه ارتفاع مختلف و به موازات هم مشاهده میشود و در واقع برای کم کردن شیب و افزایش ضریب قدرت لوکوموتیوها راه آن را به وسیله احداث پل ها و تونلهای متعدد به صورت مارپیچ دور کوه پیچاندند.

این منظره که به سه خط طلا معروف است در طول مسیر هر عابری را وادار به توقف و تماشا می‌کند.