خزرتیترخبر: کلاردشت منطقه‌ای کوهستانی در استان مازندران و 48 کیلومتری شهر چالوس واقع است؛ 170 کیلومتر تا تهران فاصله دارد و حدود یک‌هزار و 509 کیلومتر مربع وسعت دارد.

این منطقه براساس سرشماری سال 95 حدود 24 هزار جمعیت دارد که در 19 روستا و شهر سکونت دارند.

این ناحیه از جنوب به قله تحت سلیمان از شمال به دریای خزر و شهر عباس‌آباد، از شرق به چالوس، نوشهر و کجور و از غرب به قزوین و الموت محدود است.

بیشتر مردم بومی و غیرمهاجر در کلاردشت به گویشی مازندرانی سخن می‌گویند، عده‌ای از مردم کلاردشت به زبان لکی و کردی سخن می‌گویند که از دیرباز به آنها خواجه وند گفته می‌شود.

کلاردشت با دو جاده ارتباطی مرزن‌آباد به کلاردشت به طول  ۲۵ کیلومتر و کلاردشت به عباس‌آباد به طول 23 کیلومتر که از میان انبوه درختان جنگلی عبور می‌کند و تا کناره‌های دریای خزر امتداد می‌یابد، با شهرهای همجوار خود ارتباط دارد.  

در منطقه کلاردشت ۴۵ قله با ارتفاع بیش از 4 هزار متر قرار دارد که نمونه کم‌نظیری را به ‌وجود آورده است علم کوه با ارتفاع 4 هزار و  ۸۴۵ متر بلندترین آنهاست.

کلاردشت دشتی است در میان دره‌ای باز و گسترده که ییلاقات و آبادی‌های فراوانی را دربر گرفته‌ است، مرکز کلاردشت حسن کیف است و در ده زیبای رودبارک در زیر قله علم کوه با سردآبرود، رودخانه‌ای پرآب و زیبا و ویلاهای متعدد از محل‌های مهم و جاذبه‌های گردشگری ویژه منطقه به ‌شمار می‌رود.

کلاردشت در ایران به بهشت گمشده معروف شده و هر ساله به دلیل زیبایی طبیعی و بی‌نظیر و آب و هوای بسیار مطبوع و به ویژه درفصل تابستان پذیرای هزاران گردشگر داخلی و خارجی است.

فاصله کم با دریا و بهره‌مندی از مناظر زیبا و بکر و کم نظیر جنگلی و جلگه‌ای و برخورداری از آب و هوایی مطبوع به ویژه در ایام بهار و تابستان زمانی که بیشتر مناطق کشور از گرمای سوزان در امان نیستند در کلاردشت بدون استفاده از وسایل سرمایشی می‌توان از طبیعت زیبای آن بهره برد.

سال‌های زیادی از اعلام بهشت گمشده ایران نمی‌گذرد، از آن زمان تاکنون هجوم گسترده طیف‌های مختلف مردم از نقاط مختلف کشور را در این خطه سرسبز و زیبا را شاهد بودیم.

سبز شدن ویلا به جای کشاورزی در کلاردشت

هجوم یکباره سرمایه‌گذاران که عمده آنها برای ساخت‌وساز ویلا به این منطقه سربرآوردند سبب شد تا زمین‌های مرغوب کشاورزی ـ البته بسیار به بهای اندکی از بومیان خریداری شود و به جای زراعت محصولات کشاورزی در این زمین‌ها ویلاهای آن چنانی احداث شود.

در طی چند سال مساحت زیادی از زمین‌های مرغوب بومیان توسط دلالان و سودجویان خریداری شد و کشاورزی محدود مردم بومی رو به فراموشی سپرده شد و کم کم با  اتمام بهای اندکی که مردم محلی از فروش زمین دریافت کرده بودند تبدیل به سریدار املاک و ساختمان‌های غیرمحلی شدند.

هرچه زمان به جلو رفت ساخت‌وسازهای بدون ضابطه و مقررات و بدون حساب و کتاب زیادتر شد و مسئولان وقت هم بدون آینده‌نگری مجوزهای لازم را برای تغییر کاربری و از بین بردن چشم‌اندازهای طبیعی منطقه صادر کردند.

این جا هم زباله دردسر است

در قبال این همه صدور مجوز برای ساخت‌وسازها چیزی اکنون برای مردم محلی باقی مانده در پایان روزهای تعطیل انبوهی از زباله و ... است که هزینه‌های زیادی را به دوش شهرداری وارد می کند.

هجوم فراتر از دشت‌ها/ جنگل‌تراشی و کوه‌تراشی

هنگامی که اندک اندک زمین‌های دشت به فروش رفت و دامنه‌های جنگل نیز در امان نماند سودجویان به جنگل‌تراشی و کوه‌تراشی رو آوردند و بخش‌های زیادی از این مناظر زیبای طبیعی منطقه را در انظار عمومی و مقابل چشمان مسئولان ذیربط به تصرف در آورده و با لابی‌هایی که به وسیله پول و پارتی داشتند مجوز ساخت گرفتند.

اندک مواردی که در مقابل پول و رانت و پارتی ایستادگی می‌کرده هم توسط ( اقا بالاسرها، پایتخت‌نشینان ) نرم می‌شدند و برای بقای پست و مسئولیت‌شان دم فرو می‌بستند تا همه به اصطلاح زمین‌خواران، جنگل‌خواران، کوه‌خواران و ... به راحتی به منابع طبیعی و خدادادی منطقه دست‌اندازی کنند.

عده‌ای هم به واسطه مسئولیتی که در حوزه قانون‌گذاری داشتند در دل طبیعت و منابع طبیعی روستا تشکیل دادند برای آن آبادی از وزارت کشور مجوز گرفتند نام شهید را بر کوچه‌های آن نهادند ( حتی حرمت خون شهدا را هم پاس نداشتند ) و انتخابات در آنجا برگزار کردند در حالی که 6 ماه از سال ( پاییز و زمستان ) به دلیل سرمای طاقت فرسا و بارش برف پرنده در آن جا برنمی‌زند.

بومیان خدمت‌رسان

به لطایف الحیل تلاش کردند قوانین و مقررات را دور بزنند تا سهم غیرقانونی و ناحق خود را از طبیعت کم نظیر کلاردشت بگیرند و البته و حاشا که در این کار نیز بسیار موفق بودند، مردم محلی شدند سریدار ویلاهای ساخته شده و دستگاه‌های اداری خدمات‌رسان غیربومیان !!!

بازشدن پای وسایل سرمایشی به کلارشت و ویلاسازی به اعماق جنگل

همه این اتفاقات که البته ابعاد آن بسیار وسیع‌تر است و تنها به گوشه‌هایی از آن در این نوشتار اشاره شده در طی سه دهه اخیر رخ داد و کلاردشت زیبا با آن آب و هوای مطبوع تبدیل به منطقه‌ای شده تا همسایگی و حتی اعماق جنگلش ویلا ساخته شده و هوای مطبوعش کم کم به واسطه ساخت ‌وسازهای بی‌رویه و انبوه زباله‌های تولیدی لطافتش را از دست داده و کم کم پای وسایل سرمایشی در کلاردشتی که در شب‌ها بدون روانداز نمی‌توانی بخوابی باز شده است.

قانون گریزان و دورزنندگان قانون جلوی چشم مسئولان و متولیان قانون هربلایی را که خواستند بر سر سرزمین کلاردشت آوردند و بالای آن آب خنکی را نوشیدند بدون اینکه جیک کسی در بیاد.

فقط برای عده‌ای فرصت‌طلب و سودجو فضایی فراهم شد که توانستند مستغلات زیادی را به دست بیاورند و مردم محلی جور بی‌برنامگی و تدبیر مسئولان و متولیان امر را کشیدند و خواهند کشید.

خوشبختانه جای نمانده!

البته زمانی که این گزارش تهیه می‌شود خوشبختانه و یا بدبختانه جایی و مکانی برای جولان سودجویان و فرصت‌طلبان باقی نمانده تا بتوانند جنگل‌ها را از بین ببرند، کوه را بتراشند و یا صخره‌ای را نابود کنند،جنگ اصلی در حال حاضر از متراژ زمین گذشته و به روستا و عرصه‌های طبیعی بالادست کشیده شده است.

در طی سه دهه که فرصت‌طلبان و سودجویان بر زمین‌ها و منابع طبیعی و جنگلی کلاردشت تاختند و متولیان امر به فکر میز، صندلی، رنگ و رغن کاری جدول کنار جوی‌ها و آسفالت کوچه و پس کوچه‌های بودند، هیچ پروژه مهمی اعم از عمرانی، صنعتی و گردشگری در این منطقه به اجرا در نیامد و اندک سرمایه‌گذارانی که به منطقه آمدند و هنوز بخشی از آثار و سرمایه‌های نیمه‌کاره آنها در منطقه مشاهده می شود به دلیل عدم همراهی متولیان وقت عطایش را به لغایش بخشیدند.

کلاردشت و برن سوئیس

در حالی که می‌شد کلاردشت را تبدیل به برن سوئیس کرد و از قبال حضور گردشگران به توسعه و آبادانی آن پرداخت متاسفانه همه چیز دست به دست هم داد تا این منطقه زیبا به حقش نرسد و نعمت‌های عظیم خدادادی آن فرصتی برای عده‌ای فراهم شد تا با طبیعت کلاردشت آن کردند که نمی‌باید می‌شد.

فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری این منطقه هر روز که می‌گذرد کم و کمتر می‌شود لازمه سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری وجود سرزمین است که دریغ از این یک قلم !!!

کلاردشت متعلق به همه ایرانیان است

البته کلاردشت متعلق به همه ایرانیان است و دست اندرکاران و متولیان باید نگاه ملی به این منطقه داشته باشند و از همین امروز فکری برای توسعه و مقابله با پدیده‌های ناهنجار زمین‌خواری و جنگل‌خواری و کوه‌خواری باشند.

سردآبرود خروشان در فصل بهار و تابستان فرصت کم‌نظیر گردشگری و استفاده از پتانسیل توسعه ورزش‌های آبی را دارد اما با رشد بی‌رویه ساخت‌وسازها آلوده شد.

زمانی ماهی قزل‌آلای خال قرمز هم بود

زمانی نه چندان دور مردم از آب همین رودخانه برای مصارف شرب هم استفاده می‌کردند اما بدبختانه و شوربختانه الان برای کشاورزی هم مناسب نیست، زمانی در همین رودخانه ماهی قزل‌آلای خال قرمز به فور یافت می‌شد اما افسوس که الان فقط یادی از آن ایام در خاطره‌ها ماند.

و چه زود دیر می‌شود و ما همچنان اندرخم یک کوچه‌ایم....