به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از فارس،هر چند که انتخاب استاندار از سوی وزارت کشور بر اساس سیاست‌های دولت حاکم و در چارچوب شاخص های وزارت کشور انجام می‌گیرد ولی نیاز است برای استان مهمی همچون مازندران، علاوه بر شاخص های اصلی وزارت کشور، توجه به ظرفیت‌های بومی و توانمندی اجرایی استاندار نیز مد نظر قرار گیرد.

متأسفانه سال‌هاست انتخاب و انتصاب استاندار از سوی وزارت کشور از جامعیت کاملی برخوردار نبوده و هر از چند گاهی شاهد استاندارانی غیربومی در مازندران بوده که به‌علت عدم اشرافیت به ظرفیت‌ها و پتانسیل های بومی و فرابومی استان، ظاهراً این استان را با مشکلات و دغدغه های فراوان و آن هم بر اساس برنامه‌های شخصی یا تیم سیاسی خود در سطح کشور، سکویی برای پروازهای مدیریتی خود دیده‌اند و بدون اثرگذاری مثبتی برای استان و تبدیل پتانسیل‌های بالقوه به بالفعل به‌صورت ملموس و رفع حداقل مشکلات و دغدغه‌های استان، تنها با حرف و گفتاردرمانی در طول دوره مدیریت خود، جای خود را به عزیزی دیگر برای سکان‌داری مازندران می دهند.

تقریباً ۱۵ آبان‌ماه ۱۳۹۶ بود که با حضور وزیر محترم کشور جلسه معارفه محمد اسلامی به‌عنوان استاندار جدید مازندران در سالن اجتماعات شهدای استانداری مازندران برگزار شد و پس از حدود یکسال از این انتصاب، استان مازندران از این انتصاب نیز سودی نبرد.

ظاهراً او آمده بود که برود و یا آمده بود که ظرفیت‌های شفاف استان را دوباره برای مردم بازخوانی و یا تبیین کند.

استفاده از کلماتی همچون باید بدون اینکه بگویند چگونه، با چه منابعی و در چه زمانی، سخنانش شیرین بود و بی‌اثر و یا قول و وعده‌هایی برای آینده از سوی او باعث دلخوشی مردم شده بود (از جمله متروی تهران شمال، اقتصاد دریامحور و صدها جمله دهن پرکن از این قبیل که چون مردم از زبان نماینده عالی دولت می‌شنیدند حداقل ۲۴ ساعت غم و دغدغه از قلب و ذهن‌شان بیرون می رفت،در حالی که طبق برنامه‌ریزی دوستان سیاسی‌شان، قرار نبود در مازندران بماند؟

برای مردم مازندران این سؤال همواره وجود دارد تا چه وقت استان مازندران با همه این ظرفیت‌ها باید پذیرای این‌گونه حرکات سیاسی دولت و دولتمردان باشد؟ پاسخگوی وعده‌ها و قول‌های سرخرمن اسلامی در استان مازندران آیا خودش خواهد بود یا دولت و دولتمردان جایگزین‌شان؟

واقعاً برای مردم مازندران این سؤال همواره وجود دارد با همه پتانسیل‌های نیروی انسانی در مازندران، آیا در بین نیروهای بومی این استان، فردی دلسوز و مناسب‌تر از نیروهای غیربومی به‌عنوان استاندار مازندران وجود ندارد؟ یا شاید برای انتخاب نیروی بومی اجماع سیاسی، اجتماعی و جغرافیایی در استان وجود ندارد.

هر چند که در بسیاری موارد لابی‌های متعدد سیاسی برای انتخاب استاندار از بین نیروهای بومی همواره وجود داشته است، ولی عموماً به‌علت تعدد آراء و اختلافات جناحی و سیاسی، همواره تفکرهای جزیره‌ای (که عموماً مبتنی بر منافع شخصی بوده نه منافع استانی) باعث شده، جهت معرفی یک فرد یا افراد بومی به‌عنوان استاندار به وزارت کشور اجماعی وجود نداشته و اگر هم فرد یا افرادی بومی به وزارت کشور معرفی شده‌اند، بلافاصله گروهی دیگر در مراحل ارزیابی توسط وزارت کشور، اقدامات متعدد تخریبی علیه فرد بومی را شروع کرده، به‌گونه‌ای که فرصت را به وزارت کشور داده تا ضمن بهانه‌گیری‌هایی، نیروی مد نظر خود را به‌صورت تحمیلی به استان معرفی کرده و همواره این عمل با سکوت افراد شاخص استان و حتی نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی همراه بوده است و نمایندگان مجلس با یک دعوت در وزارت کشور یا سکوت کرده، یا به تصمیمات وزارت کشور و دولت احترام گذاشته و بدون مخالفتی، با آغوش باز پذیرای استاندار جدید هستند، تا شاید اگر دیگران نتوانسته از ظرفیت‌های استان برای توسعه استان استفاده کنند، این فرد جدید بتواند کاری برای استان و مردم آن انجام دهد.

اگر دولت منصف باشد، با انتخاب یک استاندار توانمند و عمل‌گرا که توانایی تبدیل ظرفیت‌های بالقوه به بالفعل در استان مازندران را در کوتاه‌مدت داشته باشد، هم باعث توسعه استان شده و هم باعث بهره‌گیری از ظرفیت‌های مازندران برای کل کشور شود.

امیدواریم این بار دولت (به‌خصوص وزارت کشور) تنها تفکرات سیاسی را ملاک انتخاب استاندار جدید برای مازندران قرار ندهد (هر چند که بعید است) بلکه توانمندی فرد در عمل نه در حرف را ملاک انتخاب استاندار جدید مازندران قرار داده تا ضمن همدلی و همسویی با نخبگان استان گامی ارزشمند برای توسعه استان انجام داده و به‌جای شعار، در عمل باعث تبدیل پتانسیل‌های بالقوه استان به بالفعل شود و ضمن بهره‌گیری از تمامی ظرفیت‌های استان، کمی هم دغدغه‌های مردم در حوزه‌های مختلف را کاهش دهد.

باز هم امیدواریم نخبگان سیاسی و اجتماعی و نمایندگان محترم مجلس، این بار ضمن اجماع برای کاندیدا کردن یک یا دو نفر به‌طور ویژه و به دور از منافع شخصی و تیمی خود و تنها به‌خاطر منافع استان، در انتخاب استاندار در وزارت کشور و سپس دولت، دفاع خوبی از افراد پیشنهادی داشته تا همچون گذشته بهانه‌تراشی‌های مرکزنشینان باعث نشود، استانداری به مازندران تحمیل یا معرفی شود که قرار نیست بماند بلکه آمده باشد که چند صباحی حرف بزند و تئوری‌پرداز باشد و بدون عمل از مازندران برود.

مازندران نیاز به استانداری دارد که به‌جای اینکه همواره بگوید «باید بشود»، «نیاز است بشود»، «ظرفیت بالاست» «به به چه هوایی، چه دریایی، چه جنگلی» بگوید: «راهکار این است»، «چگونه می‌شود» و «چه‌کار باید کرد تا وضع کنونی بهتر بشود»، «چگونه از پتانسیل موجود برای درون استان و کل کشور می توان استفاده کرد»، «مشکلات و دغدغه های مردم چیست و راهکار کاهش آن کدام است».

انصافاً مردم مازندران صبور اند ولی عاقل و آگاه و ناظر خوبی بر عملکرد دولت.