خزرتیترخبر: بنا بر نظر کارشناسان، عمده دلیل این عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی، نبود درک مشترک نخبگان از مسائل توسعه‌ای در استان بوده و فقر شدید حاکم بر مازندران ناشی از ناهم‌سویی سیاست‌های اجرایی برای تمرکز فعالیت‌ها و اقدامات دستگاه‌هاست.

عبدالوحید فیاضی نماینده سابق نور و محمودآباد در مجلس شورای اسلامی دراین‌باره گفت: مازندران دارای فرصت بی‌نظیر چون نخبگان و صاحب‌نظران است که ازنظر فکری، آرمانی و انگیزشی صاحب‌فکر و صاحب سبک در کشور بوده و از ویژگی ممتاز منابع انسانی برخوردار است.

وی افزود: نخبگانی در حوزه‌های هنر و ادبیات، فنّاوری، ورزشی و کشاورزی، صنعت و سیاست که در سطوح ملی حرف برای گفتن دارند که این فرصت مغتنم و ستوده از دیرباز به‌جای آن‌که به‌عنوان یک شاخص جهت پیشرفت استان بکار برود، باعث پسرفت آن شده است.

فیاضی بابیان اینکه متأسفانه مازندران نتوانسته به میزان نخبگان و نیروهای انسانی صاحب سبکش از آن‌ها بهره ببرد، اضافه کرد: دلیل این مهم، نبود روح جمع‌گرایی و خرد جمعی و نبود روحیه همگرایی در بین نخبگان بوده و به جهت آنکه هرکدام از این صاحب‌نظران دارای قوت‌هایی هستند، وفاق در بین آن‌ها وجود ندارد.

مدیرکل اسبق آموزش‌وپرورش مازندران ادامه داد: اگرچه در استان ظرفیت‌های عمیق و وسیع انسانی وجود دارد اما هرگاه این نخبگان وارد بحث و چالشی شوند، مقدمه ایجاد شکاف بین این عناصر فراهم می‌شود و بدین ترتیب مشاهده می‌کنیم که همواره در این استان دعوای بین شرق و غرب و یا بابل و آمل و بابل و ساری و... وجود دارد.

این استاد دانشگاه بابیان اینکه کم بودن آستانه تحمل عناصر و نخبگان هم از آسیب‌های استان مازندران است، اظهار داشت: به همین دلایل است که وقتی یک مازندرانی بخواهد در این استان کار کند، به دلیل نبود وفاق و همدلی انگیزه کار از او گرفته‌شده و در بیشتر موارد هم از کار کردن در مازندران پشیمان شده و مهاجرت را ترجیح می‌دهد.

این فعال سیاسی و اجتماعی تأکید کرد: آنچه مازندران در طول این سالها از آن رنج می‌برد، کمبود منابع طبیعی و انسانی نیست بلکه کمبود این حوزه شناختی است.

فیاضی بابیان اینکه رهبران سیاسی و اجتماعی مازندران هم در طول این سالها نتوانستند، این موضوع را مدیریت کنند بلکه گاهی هم به آن دامن زدند، خاطرنشان کرد: درواقع نخبه پروری در مازندران تبدیل به جدال بین دانایان و توانایان شده و این مهم اشکال جدی مدیریتی در مازندران بوده و باعث شد تا استان در جا بزند و پیشرفت نکند.

وی با اشاره به نقش ذی‌نفوذان و پدرخوانده‌ها در انتخاب و انتصاب مدیران در مازندران، تصریح کرد: این موضوع از دیرباز در مازندران وجود داشته و من زمانی که در مازندران سمت داشتم و در سطح گوناگون کارکردم، آن را تجربه کردم.

فیاضی ادامه داد: پدرخوانده‌هایی از بالاترین و خوش آب و هواترین نقطه پایتخت برای مازندران تصمیم می‌گیرند که چه کسی در کدام پست مدیریتی قرار بگیرد و به نظر می‌رسد کسانی که عنان مسئولیت را در مازندران در دست می‌گیرند باید این موضوع را جدی بگیرند، همچنین نماینده ولی‌فقیه در مازندران و نمایندگان مجلس خبرگان باید به این موضوع مهم به‌طورجدی ورود کنند.

وی با تأکید براینکه ۱۲ نماینده مجلس شورای اسلامی مازندران در صورت انسجام و اتحاد نقش بسیار مهمی در توسعه استان ایفا خواهند کرد، افزود: نمایندگان باید یاد بگیرند که نباید به دست این‌وآن نگاه کنند، اشکال کار اینجاست که نمایندگان نتوانستند به هم‌آوایی و همدلی برسند و این آسیب در بیشتر جاها دیده می‌شود.

فیاضی اضافه کرد: به‌طور مثال، در شهری در مازندران‌ که دو نماینده دارد، بر سر انتخاب یک رئیس اداره اختلاف پیش می‌آید، حال وقتی بر سر این موضوع بین دو نماینده یک شهرستان بحث می‌شود، به‌طریق‌اولی در بین ۱۲ نماینده مازندران نیز این بحث‌ها و کشمکش‌ها بیشتر است و بدین ترتیب یک ظرفیت منسجم و متراکم در بین نمایندگان به وجود نمی‌آید.

وی بابیان اینکه نمونه بارز این عدم وفاق در بین نمایندگان در بحث انتقال آب دریای خزر کاملاً مشهود است، اظهار داشت: این بخشی نگری و یکدل نبودن آفتی است که تمامی حوزه‌های مازندران را تهدید می‌کند.

ورزش صبحگاهی مدیران برنامه نیست

این استاد دانشگاه درباره برنامه‌های استاندار مازندران هم گفت: موضوعاتی چون برگزاری ورزش صبحگاهی به‌منظور ایجاد نشاط صبحگاهی اقدام پسندیده ایست اما در حد برنامه نیست.

فیاضی بیان داشت: ۱۷ ساعت کار برای مدیران اگر محقق شود، مازندران قطعاً شاهد ترقی بیشتری خواهد بود اما عدم‌تغییر مدیران و فرمانداری به نظر می‌آید که راندمان کاری آنان را کاهش می‌دهد زیرا برایشان امنیت خاطر ایجاد می‌کند که چه‌کار بکنند و چه نکنند در مسندشان می‌مانند و این‌یک آسیب مدیریتی بوده و باید مدیران کم‌کار برکنار شوند.

بخشی نگری همواره در این استان یک آسیب جدی و آفت مدیریتی بوده و نگاه شرق و غرب و مرکز نشینی یکی از مهم‌ترین دلایل توسعه‌نیافتگی مازندران محسوب می‌شود،  مازندران استانی با ظرفیت‌های ملی بوده که به‌واسطه این نگاه از چرخه مطلوب پیشرفت بازمانده که نمونه آن را در انتخاب منطقه آزاد در مازندران شاهد بودیم به‌رغم اینکه منطقه آزاد در بیشتر مناطق کشور مصوب شده است اما مازندران به جهت اختلافات مدیریتی و سهم خواهی های تأثیرگذاران، مدیران و منتخبان مردم در مجلس، نتوانست از این امتیاز بهره‌مند شود.

در این مسیر نمی‌توان نقش ذی‌نفوذان را نادیده گرفت، همان‌هایی که باروی کار آمدن هر دولت چانه‌زنی‌های خویش را آغاز کرده تا بتوانند افراد و زیرمجموعه‌های منصوب به خودشان را در ادارات و دستگاه‌های اجرایی بکار بگمارند. یکی از مهم‌ترین شعارهایی که همواره مطرح بوده، اشتغال، حل معضل زباله، دریا و زیرساخت‌های حمل‌ونقل و.. بود اما می‌بینیم که باگذشت ۶ سال از کار دولت تدبیر و امید به‌رغم همه خدمات انجام‌شده اما هیچ‌کدام از این شعارها عملی نشده است.

معضل زباله همچنان این استان را رنج داده و گردشگری به‌طور سنتی و رهاشده بوده و از دریا هم فقط نامش را یدک می‌کشیم همچنان که در بخش‌های گوناگون با چالش‌های جدی مواجه هستیم. همچنین  بسیاری از این انتصاب‌ها بر اساس شایسته‌سالاری نبوده است به‌طور مثال فرمانداران برخی شهرستان ها براثر جدال بین نمایندگان مجلس و یا ذی‌نفوذان انتخاب شدند و جابجایی‌های مکرر مدیران که به جهت اختلاف‌های سیاسی انجام شد، سبب شد تا این استان از گردونه توسعه و پیشرفت عقب بماند.

محمد لاچینی فعال سیاسی ترجیح تفکر سیاسی و گرایش‌های فرد بر شایسته‌سالاری در انتصابات مدیران را ازجمله موانع و چالش‌های مدیریتی مازندران دانست و گفت: رانت و سیاسی بازی چنان بر فضای مدیریتی مازندران سایه افکنده که اجازه کار متخصصین و متعهدان داده نمی‌شود.

دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی تنکابن افزود: نبود توجه و اعتماد به جوانان و بهره‌گیری از آنان در مازندران از دیگر چالش‌های عرصه مدیریتی بوده و در هیچ دوره‌ای به جوانان متخصص اهمیت داده نشد.

وی جابجایی اتوبوسی مدیران در جریان تغییر دولت‌ها را از دیگر آفت‌های مازندران برشمرد و اضافه کرد: تبعیت از گرایش‌ها سیاسی افراد و اینکه وابسته به چه جناح سیاسی هستند همواره در انتخاب مدیران در مازندران نسبت به استان‌های دیگر به نظر می‌آید پررنگ‌تر بوده است.

لاچینی معتقد است که برنامه‌های ارائه‌شده از سوی استاندار مازندران اگر به عمل برسد می‌تواند سر منشاء خیر برای استان باشد و می‌گوید: اینکه بگوییم ورزش صبحگاهی مدیران برای ایجاد نشاط اجتماعی است به نظرم صحیح نیست زیرا دردی از مردم دوا نمی‌شود و باید گفته شود نشاط مدیران.

این فعال سیاسی با اشاره به میزان رضایت مردم شهرستان‌های تنکابن، رامسر و عباس‌آباد اظهار داشت: برآیند نظرات مردم درباره مدیران نارضایتی است و به نظر می‌آید این سه شهرستان نیازمند پالایش مدیریتی است.

عمران حامی مدیرمسئول و روزنامه‌نگار مازندرانی نیز نبود انسجام بین نمایندگان مازندران در مجلس شورای اسلامی و بی‌تفاوتی‌شان نسبت به مسائل کلان را ازجمله چالش‌های مهم مدیریتی مازندران دانست و گفت: نمونه این بی‌تفاوتی را در تصویب منطقه آزاد در استان شاهد بودیم.

وی بابیان اینکه مدت‌هاست که یکدلی و یک‌صدایی در مجمع نمایندگان مازندران دیده نشده است، افزود: مدیران مازندران باید از انجام کارهای نمایشی پرهیز کنند و به موضوعات مهمی چون اشتغال، زباله و سهم ناچیز گردشگری بپردازند تا باعث افزایش شاخص توسعه استان شوند.

حامی بابیان اینکه سهم مازندران از گردشگری، زباله و ترافیک است، اضافه کرد: حل این موضوعات عزم ملی و انسجام بین مسئولان را طلب می‌کند و مدیران مازندرانی باید از بخشی نگری بشدت پرهیز کنند.

با این تفاسیر به نظر می‌آید که استان مازندران تنها به مدیرانی با عزم و اراده و دلسوز فارغ از گرایش‌ها سیاسی نیازمند است تا با ایجاد اتحاد بین نخبگان و صاحب‌نظران شاید بخشی از عقب‌ماندگی‌هایش را جبران کند.