به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از خبرشمال، برخی فعالان سیاسی در گرماگرم تغییر و تحولات دولت‌ها، به نفع جریان سیاسی غالب، خود را وارد مناظره‌های سیاسی می‌کنند تا پس از غروب دولت مستعجل و طلوع دولت جدید، پستی را صِله بگیرند و در حقیقت مناظره برای این افراد وسیله‌ای برای مصادره قدرت و کسب کرسی مدیریتی در چندماه آینده است به عبارت روشن، نه برای آگاهی‌بخشی که برای سهم‌خواهی مناظره می‌کنند، یکی از ویژگی‌های این قبیل مناظره‌ها این است که دوستانه و به دور از پرداختن به مسایل اصلی و خسته‌کننده است،عملکرد «سید علی ادیانی» در مناظره با «علی اکبر بهمنش» در برنامه 1400 از این نوع بود.

براساس این گزارش، ادیانی نماینده مردم «قائم‌شهر، جویبار، سیمرغ و سوادکوه» در ادوار هشتم و دهم بود که روزگاری در کسوت معلمی و ریاست آموزش و پرورش، چهره‌ای فرهنگی از خود نشان می‌داد، پس از انتخاب در دوره هشتم که ارتباط خوبی با موکلان خود نداشت و کار ماندگاری هم انجام نداد، برای دوره نهم از راهیابی به مجلس باز ماند اما یک اقدام ماندگار برای خود کرد و پس از اتمام دوره نمایندگی، از کسوت معلمی درآمد و به وزارت نفت رفت با اینکه خود بهتر از هر کسی می‌دانست که تحصیلات و تخصصی که مربوط به حوزه نفت و انرژی باشد ندارد.

وی که خود را اصولگرا می‌داند در دوره نهم که ناتوان از کسب آرای مردم شده بود در زیر سایه اقتصاد نفتی رشد کرد و برای دوره دهم نیز مجدداً کاندیدا شد و در کمال ناباوری شاهد اقبال رأی‌دهندگان به خود بود و به دوره دهم مجلس راه یافت، در این دوره نیز شاهد تکرار نمای گذشته او بودیم به این صورت که کمتر در جمع مردم و برای انجام کاری ماندگار دیده شد و اگر در جلساتی حضور می‌یافت مستمراً از این مدیر و آن وکیل، گلایه سر می‌داد، گلایه‌ای که شاید در برخی موارد، بجا بود اما هرگز توضیح نداد خود برای موکلانش چه اقدامی کرد،در چهار ساله مجلس دهم که ادیانی در همه جلسات به این و آن حمله می‌کرد نیز یقین داشتیم با این‌گونه اظهارات تلاش دارد کم‌کاری‌های خود را در پشت این جدال‌های عمدتاً بی‌حاصل پنهان کند،او خود نیز در دوسال آخر نمایندگی در این دوره متوجه نارضایتی موکلانش شد و ضمن اینکه هرگز توضیحی نداد و رفتار خود را اصلاح نکرد، تصمیم گرفت به موکلانش پشت کند.

پس از پایان دوره نمایندگی بدون این‌که از موکلان خود کسب تکلیفی کند و همان‌گونه که عُرف است اجازه‌ای بگیرد، به حوزه انتخابیه تهران رفت تا هم از دم تیغ انتقادات دوستان و همراهان سابق خود، جاخالی بدهد و با توجه به تحلیل غالب که اصولگرایان را برنده تهران در مجلس یازدهم می‌دانست، شانس خود را از پایتخت برای ورود به بهارستان امتحان کند که با همه ترفندها، موفق به کسب سه هزار رأی شد.

فاتحان انتخابات مجلس یازدهم از حوزه انتخابیه تهران، اصولگراها بودند اما سید علی ادیانی موفق به کسب رأی لازم نشد که این خود بهترین دلیل است بر این‌که یا افکار عمومی پایتخت که دقیق و نکته‌سنج هستند، شاخص‌های اصولگرایی را در وی ندیدند یا صداقت لازم برای نمایندگی مردم را در وی نیافتند به‌ویژه این‌که با برخی رجال تأثیرگذار دولت دهم و یازدهم عکس‌های یادگاری داشت که خود گویای تفاوت در عمل و ادعا است.

براساس این گزارش، این شکست ناگوار وی بر آن داشت تا موقتاً و بنا بر مصلحت از لاک اصولگرایی فاصله بگیرد و به دولت اعتدال نزدیک شود و موفق شد کرسی نمایندگی زنگنه و رییس اداره رسیدگی به تخلفات کارمندان وزارت نفت را کسب کند تا بتواند در آرامش به اهداف بعدی سیاسی خود فکر کند، در پی این اقدام، ما هم با رأی‌دهندگان تهران هم‌نظر شدیم وایشان را یک «اصولگرای مصلحتی» می‌دانیم که در موسم انتخابات و نیاز به رأی مردم، اصولگرا می‌شود اما هنگامه اقتضای منافع، در یک گردش به چپ آشکار، به زنگنه نزدیک می‌شود، به یکی از ادارات کل کلیدی وزارت نفت می‌رود و به‌عنوان وجه‌المصالحه با اعتدالیون، نسبت به تصمیمات مخرّب دولت تدبیر و امید که زندگی مردم عادی را نابود کرد، سکوت و انفعال پیشه می‌کند.

اما مناظره در برنامه 1400؛

این روزها شاهد تغییر رویّه سیاسی سید علی ادیانی هستیم و با توجه به اینکه عمر آفتاب دولت اعتدالیون، لب بام است و چند ماهی تا غروب زمان ندارد و همچنین با توجه به این حقیقت واضح که دولت بعدی در دست اصولگراها خواهد بود، در قالب یک چهره شاخص استانی از جریان اصولگرا تصمیم می‌گیرد در یک مناظره حضور یابد؛ مناظره‌ای که بیشتر به بازی فوتبال دوستانه و یا حتی فوتبال محلات شبیه بود، دو طرف با اینکه ادعای نمایندگی دو جناح سیاسی کشور را داشتند، در بخش‌های مختلف نظرات هم را تأیید می‌کردند و هرگز به تعارضات موجود نپرداختند.

ما به جایگاه علی اکبر بهمنش -طرف دیگر مناظره- نمی‌پردازیم که در میان اصلاح‌طلبان استان چه جایگاهی دارد اما بعد از پایان مناظره بسیار خوشحال شدیم که فردی چون «علی کریمی مله» مقابل ادیانی نبود و باید از مجری برنامه هم قدردانی کنیم که در فرازهایی از مناظره به کمک او آمد و آوانتاژ داد!

سوال ما اما از تهیه‌کننده برنامه 1400 این است که برای یک مناظره تلویزیونی، با کدام جریان اصولگرایی مکاتبه کرد و کدام فرد یا حزبی وی را به‌عنوان نماینده شاخص اصولگرایان استان برای شرکت در مناظره معرفی کرد؟ آیا صدا و سیما حق دارد بنا بر ادعاهای شفاهی فردی را به‌عنوان نماینده یک جریان دعوت به مناظره کند؟ اساساً جناب ادیانی در کدام حزب اصولگرا عضویت دارد؟ اگر به الزامات اصولگرایی پایبند بود چگونه توانست بدون سابقه‌ای در امور وزارتی، به نمایندگی وزیر سرسختی چون زنگنه برسد؟

ویژگی برجسته او این است که در صحبت کردن، تند و تیز است و چکشی عمل می‌کند؛ ضمن اینکه خیلی سنجیده و برمبنای ملاحظات حقوقی صحبت می‌کند، آن‌گونه که همواره ادعا دارد و مانند حسن روحانی خود را حقوقدان می‌پندارد،اما در میدان عمل و کار کردن، کُمیتی لنگ دارد و خیلی نمی‌توان از وی توقع کار و خدمت داشت.

شاید خود او به خاطر نداشته باشد یا نخواهد به خاطرش بیاوریم که در دوران چهار ساله نمایندگی خود که به همه حمله می‌کرد، یک بار در میان موکلان خود که علاقه‌ای به دعوای سیاسیون ندارند، حاضر نشد تا برای‌شان توضیح دهد خودش کدام اقدام را برای آسایش آنان انجام داد.

امروز که به انتخاباتی ریاست جمهوری نزدیک1400 شدیم که اطفال سیاسی نیز می‌داند برنده آن، جریان اصولگرایی است، سید علی ادیانی باز تنها اصولگرای میدان شد و در شرایطی که بسیاری از رجال سیاسی نامدار اصلاح‌طلب و حامی دولت که به اعضای گروه ایکس مشهورند،حاضر به مصاحبه و مناظره نیستند، در مقابل یکی از تحلیل‌گران کمترشناخته جریان اصلاح‌طلب نشست تا خود را پرچمدار اصولگرایی در استان نشان دهد و احتمالاً به یکی از معاونت‌های وزارت نفت در دولت سیزدهم ارتقا یابد.

البته ایشان می‌تواند هر آرزویی داشته باشد اما حقیقت این است که وی در عمل بسیاری از شاخص‌های اصولگرایی را ندارد و از وی اصولگراتر و متعهدتر در میان مجموعه احزاب اصولگرای فعال در استان که تمام هشت سال دولتی که ادیانی نماینده یکی از وزرای کلیدی آن است، مبارزه کردند و از اصول خود تخطی نکردند کم نیستند و از صدا و سیمای مرکز مازندران، توقع داریم در این زمینه با نمایندگان رسمی و شناسنامه‌دار طیف اصولگرا در استان مکاتبه و فردی را برای مناظره دعوت کند که مورد تأیید این جریان باشد نه یک اصولگرای موقتی.