به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از عبارت، آنهایی که جواد طالبی شهردار ساری را از گذشته می‌شناسند، شهادت می‌دهند که وی فردی فعال و قابل اطمینان است، مدیری با ادبیات مخصوص به‌خود و تجربه‌ی سالها حضور در حوزه‌های عمرانی و مدیریتی شهرداری ساری.

شخصیتی فنی که هرگز اظهارنظر سیاسی نمی‌کند اما پشتش به سیاسیون گرم است، اهل اقتصاد نیست، اما رفقای گرمابه و گلستانی در حوزه اقتصادی دارد و از همه مهمتر اینکه تا پیش از شهردار شدن‌اش همه فکر می‌کردند اهل عمل است، اما حالا معلوم شده نیست.

دوران شهرداری او حتی یکساله هم نشده اما به اندازه صد سال ایراد و کم‌ کاری در کار شهرداری دیده می‌شود، پرسش مهم اینجاست که چگونه مردی با آن سابقه کاری و اخلاقی و مالی مناسب، به ناگاه وقتی در جایی که باید قرار بگیرد، می‌نشیند، این‌ چنین ناکارآمد و فشل می‌شود.

بهانه هایی که طالبی برای این روزمره‌ گی کُشنده می‌آورد برای همگان تکراری است، زیرا اسلاف وی نیز بر همین امور انگشت می‌گذاشتند و شکم‌سیری و بی‌تحرکی خود را به انقباض نیرو در شهرداری، بدهکاری فراوان این نهاد و کاهش بودجه‌ی دولتی و تبعا کاهش کمک‌های قوه مجریه به شهرداری‌ها نسبت می‌دادند.

طالبی هم با همین فرمان حرکت می‌کند و از آنجایی که گرفتاری‌های اقتصادی و روانی ملت به انواع دلایل، از احساس تعلق و تکاپوی شهری آنها کاسته، طالبی هم از این فرصت نهایت استفاده را می‌برد و از اینکه آب از آب در شهر تکان نخورد، چندان هم ناراضی نیست.

اگرچه روابط عمومی شهرداری سعی می‌کند با انواع ترفندها اینگونه نشان دهد که شهرداری در حال کار و تلاش و نوآوری است، اما برگزاری برنامه‌های نوروزی  در حد یک روستا، نشان داد شهرداری ساری دچار اسپاسم عملکردی شده و نه تنها توانایی نوآوری و عمران را ندارد، بلکه از قدرت استفاده از توانایی‌های شهری و بسیج عمومی نیز بی‌بهره است.

برخی از منتقدان طالبی دلیل اصلی این عدم موفقیت چشمگیر را اطرافیان و مشاوران شهردار می‌دانند، افرادی که اگر نام‌شان را بیاوریم شاید بخش عمده‌ی مخاطبان اهل فن، دلیل اصلی ناکامی «طالبی» را در همین مسئله خلاصه کنند، نزدیکانی با کارنامه بسیار ضعیف و بدون دلبستگی به ساری و سرنوشت آن، از معاونان شهردار گرفته تا مدیران سازمان‌های تابعه، به ‌جز یکی‌ دو سازمان، مابقی اصولا نه طرحی برای کار دارند، نه انگیزه‌ای، اجازه بدهید بیشتر موضوع را باز نکنم چون تُف سربالاست، اما همین اندازه بدانید که آبی از آنها گرم نخواهد شد و طالبی را با سر به زمین خواهند کوبید.

اما من شخصا فکر می‌کردم طالبی با شخصیتی که از وی سراغ دارم، آنها را به کار وا خواهد داشت و در صورت عدم تحرک و موفقیت، بلافاصله نیروهای جایگزین را وارد خواهد کرد، اما طالبی هم دیگر، طالبی سابق نیست و غرق در رفقا و نوستالژی‌های گذشته شده است، از آن طرف شورای شهر دندان‌گیری هم در کار نیست که توانایی ایجاد حرکت در بدنه‌ی شهرداری را داشته باشد،نه عرضه‌ی برکناری شهردار را دارد و نه توان ایجاد انگیزه در بدنه‌ی شهرداری، شورایی که به مشارکتی حداقلی بر سر کار بیاید و اعضایش اصلا برای ساروی‌های شناخته شده نباشند، بیشتر از این هم توان ندارد، تنها چند ماه به آغاز رویداد ساری 2022 باقی مانده اما به شما قول می‌دهم اگر در یک نظرسنجی از مدیران شهرداری بپرسید، چند کشور در این رویداد حاضر خواهند بود، بعید است حتی یک نفر پاسخ درست بدهد.

دوستانی که هرچه از دهان‌شان درمی‌آمد را نصیب عبوری کردند و یکسال تمام است که سعی می‌کنند از او هیولایی دیوصفت بسازند، حالا نه تنها موفق نشده‌اند، بلکه اگر در شهر قدمی بزنید و نام عبوری را بیاورید، به روشنی خواهید دید که همگان از وی به نیکی یاد خواهند کرد و با نگاهی حسرت‌بار، روزگاری طلایی او را آه می‌کشند، دل مردم برای کسی تنگ شده که حکم نهایی‌اش صادر و به اتهاماتی محکوم شده است، اما کفه‌ی خدماتش آنقدر سنگین‌تر است که مردم عیوب واضح او را نمی‌بینند یا نمی‌خواهند ببینند.

عبوری هرچه بود، حداقل این مردانه‌گی و توانایی را داشت که بر سر وعده‌هایش بایستد و البته عاشق شهرش بود، زیرا از کودکی در همین شهر پا گرفته بود و مردمانش را به خوبی می‌شناخت، او در کنار مردم بود و وقتی در بازار راه میرفت از هر 10نفر 9 نفر او را می شناختند و به احترامش از جای بلند می‌شدند، اما من بعید می‌دانم اگر آقای طالبی از شهرآشوب تا پای ساعت را پیاده بروند، بیشتر از انگشتان یک‌دست کسی او را بشناسد.

فراموش نکنیم وقتی عبوری سکاندار عمارت شد، ایران سخت‌ترین تحریم‌های بین‌المللی تاریخ‌اش را که ذیل قطعنامه‌های سازمان ملل بود تجربه می‌کرد، اما از همان اول شروع به نق زدن نکرد که پول نداریم. بلکه در اوج بی‌پولی با استفاده از قدرت بالای روابط‌عمومی و ایجاد اشتیاق در بدنه مردمی برای مشارکت در توسعه‌ی شهر، محبوبیت فراوانی به دست آورد.

اگرچه اطرافیان عبوری آسیب های فراوانی به وی وارد کردند، اما از آن طرف، عبوری نیز از حداکثر ظرفیت آنها استفاده کرد.

اما طالبی ساکت و آرام نشسته و کار شهرداری در رنگ آمیزی جداول، اصلاح هندسی، مسخره‌بازی در جزیره پارک ملل تحت عنوان طنز و چند غرفه دم‌دستی و تکراری خلاصه شده است، به نظر می‌رسد با عنایت به علاقه شهردار برای اصلاح هندسی، عنوان «معلم هندسه» برای طالبی شایسته‌تر از عنوان شهردار است.

انتظار همه ساروی‌هایی که او را می‌شناختند، من‌جمله خود من این بود که همان طالبی دوره‌ی سازمان عمران زنده خواهد شد و ضمن استفاده از تمامی ظرفیت‌ها، تصمیمات شجاعانه و رو به جلو خواهد گرفت، اما اطرافیانش او را فشل کردند و مشاوران بیشتر به فکر برخی تسویه‌حساب‌ها بودند تا مشورت‌هایی که به سود رشد و ترقی ساری باشد.

بیچاره ساری، بیچاره این شهر چند هزار ساله‌ی تنها که در فقدان معرفت‌جمعی و مدیریت قدرتمند، گوشه‌گیرتر از همیشه شده است، دیگر نه از آن «جشن‌های هفتگی» خبری هست، نه از آرامشی که سالمندان در «سرای مهر» تجربه می کردند و زنان و کودکان آسیب‌دیده در «سراهای تداوم»، دیگر نه خبری از ساخت بوستان ملل و ولایت است، نه زیرگذری به شهر اضافه می شود، خلاصه اینکه عبوری برکت را با خودش از این شهر برد و حالا کسانی که چندین سال سایه‌ی او را با تیر می زدند، خودشان فرمان را به دست گرفتند تا نشان دهند دشمنان خوبی برای عبوری بودند، اما دوستان خوبی برای مردم ساری، نه!

ساری گروگان گرفته شده است و خدا می‌داند بهای رهایی این کهن شهر چقدر است؟

🆔@khazartitrekhabar
🌐Khazartitrekhabar.ir