ماجرای چشم طمع همسایگان نامهربان به گستره مظلوم و توسعه نیافته مازندران انگار پایانی ندارد!

سه سال پيش بود که ابتدا پروژه تملک قله دماوند و سپس ماجرای گدوک از سوی پایتخت نشینان كليد خورد و بعد از مدت ها بگو مگو و جدال رسانه ای تب این مطالبه نامشروع با موضع گیری رسمی مقامات استان و نمایندگان مردم در خانه ملت به ظاهر فروکش کرد! در آن ماجرا پس از فشارهای سیاسی و اداری و دستورات بالا به پایین مرکز نشینان مبنی بر تحویل ابنیه و اماکن سازمان هایی که در نقاط مرزی با استان تهران دارای تاسیساتی بودند(نظیر اداره کل راه و ترابری و جمعیت هلال احمر استان )، مجمع نمایندگان مردم استان در خانه ملت در حرکتی وحدت گرایانه طي نامه ای شدیداللحن به محمد نجار وزیر وقت کشور ضمن انتقاد شدید به طرح مسایلی در خصوص انتزاع بخش هایی از مازندران و الحاق آن به استان تهران، این اقدامات را دقیقا در چارچوب منافع شخصی برخی افراد معلوم الحال ارزیابی نموده و خواستار بایگانی شدن اینگونه پروژه های تفرقه افکنانه و مغایر با منافع ملی شدند.

در چنین شرایطی انتظار می رفت حداقل تا چند سا ل ديگر شاهد اینگونه چشم داشت های غیر اخلاقی همسایگان به گستره سرزمیني استان مازندران نباشیم اما طولی نکشید که نگاه همسایگان شرقی مازندران بر منطقه استثنایی میانکاله زوم شد! البته سابقه تلاش گلستانی ها به دوران استیلای اصلاح طلبان بر امورات سیاسی و اداری کشور برمی گردد.

در آن سالها نیز تلاش گلستانی ها برای تصاحب میانکاله با مقاومت مدیران استانی و فشار رسانه ای ناکام مانده اند اما ظاهراً همسايگان شرقي به مدد مديران ذي نفوذ خود در دولت تدبير و اميد همچنان در تلاش هستند تا با استفاده از همه ظرفیت های سیاسی و اداری با انتزاع بخش هایی از گستره فیروزه ای مازندران، رویای دیرین خود را محقق سازند!! در همين راستا مدتي است كه پايتخت نشين ها نيز در تقلايي چندباره عزم خود را براي تصرف منطقه خوش آب و هواي امام زاده هاشم (ع) جزم كرده اند ،فرايندي كه نشان مي دهد همسايگان پر اشتهاي ما همچنان تحقق روياهاي خود را در مرزهاي مازندران جستجو مي كنند!

آنچه مسلم است؛ ظاهرا خط پایانی را برای طمع ورزی های همسایگان نامهربان به خطه مازنی ها نمی توان متصور بود! روزی همسایه ای از جنوب و دیگر روز عده ای از شرق در تلاشی آزمندانه به انتزاع بخش هایی از مازندران می اندیشند که آدمی از این همه طمع ورزی و بقول مازنی ها نمک نشناسی، انگشت به دهان می ماند!

واقعا ریشه این همه نابسامانی و هرج و مرج در سیستم تقسیمات کشوری در چیست؟ براستی تعریف این پروژه ها در چارچوب منافع چه كساني است و چه رهیافتی را در برابر افق افکارمان قرار می دهد؟ چه عاملي موجب مي شود یک روزعده اي به انتزاع گدوک بياندیشند و روزی دیگر به منطقه پلور و ايضا آستانه مباركه امامزاده هاشم(ع) و روزي ديگر به ميانكاله! با اين وجود آيا بيم آن نمي رود اگر این رویه باب شود، با توجه به اینکه یکی از نام های دریای مازندران در متون تاریخی، «دریای قزوین» آمده، ساکنان استان تازه تأسیس قزوین نيزطرح مالکیت خود بر بخش هایی از ساحل فرح آباد ساری را در دستور کار قرار دهند!!

به اعتقاد كارشناسان با توجه به تحرکات اخیر استان های همسایه برای تصرف تدریجی بخش هايي از حوزه استحفاظی مازندران، نمايندگان استان در خانه ملت بايد بدانند كه حتي انتزاع یک وجب از خاک مازندران به هیج استانی قابل پذيرش نيست .

در همين راستا آنچه استاندارمازندران به عنوان نماينده عالي دولت در استان بايد بداند اين است كه ؛مازندران یکپارچه و تجزیه ناپذیر، هدف بلندی است که حافظ سرمایه های انساني ،طبيعي و اقلیمی مازندران برای مازندرانی ها است و به هیچ وجه نبايد اجازه داد که مازندران دست خوش تمایلات برخی استان های همسایه گردد و مصاف تابلوها را در سر حدات  استان نیز بايد به صورت ويژه پاسخ داد و از طریق مجاری قانونی نيز تخلفات همسايگان نامهربان را پیگیری کرد.

به اعتقاد كارشناسان، تمامي اسناد و مدارک در حوزه هاي مورد مناقشه دال بر حقانيت اين استان مظلوم است و هرگز نبايد تخلف سال های اخیر برخی دستگاه های دولتی استان هاي همجوار را مبنای تحقق تمایلات زیاده خواهانه آنها قرار داده و در مقابل این تعدی ها سکوت كرد.

آنچه مسلم است ،مبنای منطقي ما در دفاع از مالکیت مازندران، خاک خواهی و آب خواهی صرف نیست، بلکه حرکت بر مدار قانون و تسلیم بودن در برابر اسناد و قرائن و شواهد قانونی است و مديران استان به عنوان امانت داران مردم ، در برابر حقوق قانونی مازندران یک قدم هم نبايد عقب نشيني كنند و اجازه ندهند مطالبات غیرقانونی برخی ها در پرتو لابي هاي سياسي تحقق یابد.

کوتاه سخن اینکه؛ تراژدی قطعه قطعه کردن مازندران کوچک شده ظاهراً سريالي است كسالت آور كه مازني هاي صبور هراز گاهي بايد شاهد نمايش قسمت هايي از آن باشند!!و اين شرايط مايوس كننده ظاهرا دولت اصلاح طلب و اصولگرا و اعتدال نمي شناسد! در چنين شرايطي انتظار شهروندان از مقامات ارشد استان به ويژه نمايندگان خود در خانه ملت این است که در پرتو تدبیری هوشمندانه در برابر اینگونه طمع ورزی های همسایگان افزون طلب مقاومت نمایند تا در سالهای آتی شاهد ادعای سمنانی ها، کرجی ها و ایضاً گیلانی ها بر گستره هایی از مازندران نباشیم.