به گزارش خزرتیترخبر، این روزها صدای گلایه و نارضایتی کارکنان اورژانس اجتماعی ۱۲۳ مازندران دیگر زمزمه‌ای در گوشه و کنار اداره ‌کل بهزیستی نیست؛ بلکه به فریادی بلند و آشکار تبدیل شده که حتی رسانه‌های مستقل نیز نمی‌توانند چشم بر آن ببندند.

براساس این گزارش، آنچه حسین زحمتکش روزنامه‌نگار دلسوز در کانال رسمی خود منتشر کرده، نه یک خبر عادی، بلکه انعکاس واقعیتی تلخ از درون ساختاری است که رسالتش حمایت از آسیب‌دیدگان اجتماعی است اما خودش به یکی از کانون‌های بحران بدل شده است.

وقتی حقوق‌ها پرداخت نمی‌شود، انگیزه‌ها هم نابود می‌شود

کارکنانی که در اورژانس اجتماعی با انواع آسیب‌ها از کودک‌آزاری و همسرآزاری تا بحران‌های روانی جامعه سروکار دارند، ماه‌هاست که نه تنها حقوق عادی خود را دریافت نکرده‌اند، بلکه مبلغ پنج میلیون تومان کمک‌هزینه پایان سال ۱۴۰۳ نیز هنوز به آن‌ها پرداخت نشده است، این موضوع فقط یک مشکل مالی نیست؛ این بی‌توجهی آشکار به کرامت نیروی انسانی است.

محرومیت از حداقل حقوق قانونی و حرفه‌ای

گلایه‌ها تنها به تأخیر در پرداخت حقوق و عیدی خلاصه نمی‌شود؛ کارکنان اورژانس اجتماعی از دریافت حق مأموریت، حق شیفت، اضافه‌کار، حق مرخصی استفاده‌نشده و حتی هزینه‌های ایاب و ذهاب نیز محروم مانده‌اند.

این مطالبات معوقه، نه تنها حقوق بدیهی شغلی آنان است، بلکه نشانه‌ای روشن از بی‌توجهی سیستماتیک به جایگاه و زحمات این نیروهای پرتلاش است.

ابلاغیه‌ای که اجرا نشد!

طبق گزارش‌ها، سازمان بهزیستی کشور منابع و روش پرداخت حقوق این نیروها را مشخص و رسماً به اداره‌ کل مازندران ابلاغ کرده اما به دلایلی که تنها خانم مدیرکل از آن مطلع است، این ابلاغیه همچنان روی کاغذ باقی مانده است.

در برخی موارد حتی به نامه‌های رسمی و مکاتباتی که از تهران برای اصلاح ساختار چارت سازمانی ارسال شده نیز بی‌توجهی شده است؛ گویی این مدیریت تصمیمی برای تبعیت از سلسله‌مراتب قانونی ندارد، این تعلل و بی‌عملی چه معنایی جز سوءمدیریت دارد؟

از بلاتکلیفی استخدامی تا نارضایتی عمومی

نیروهای خرید خدمات و کارکنان شرکتی نیز در وضعیت بلاتکلیف قرار دارند. نه شرکت خدماتی مشخص شده و نه آینده شغلی این افراد، آیا می‌توان از نیرویی که امنیت شغلی ندارد، انتظار انگیزه و کیفیت در خدمت داشت؟

خانم مدیرکل! پاسخ این همه اعتراض چیست؟

وقتی تعداد معترضین در سراسر استان به مرز هشدار می‌رسد، دیگر نمی‌توان با توجیه و پنهان‌کاری از کنار آن گذشت، این بحران مدیریتی، حیثیت و عملکرد کلی سیستم بهزیستی مازندران را زیر سؤال برده است.

خانم مدیرکل! اگر نمی‌توانید این مجموعه را با عدالت و تدبیر اداره کنید، چرا میدان را به مدیری دلسوزتر و کارآمدتر نمی‌سپارید؟ این صندلی امانت است، نه ارثیه، کارمندان شما سرمایه‌های انسانی‌اند، نه سربار بودجه!

به گزارش خزرتیترخبر، حرف حسین زحمتکش، فریاد بسیاری از کسانی‌ست که صدایشان به گوش رسانه‌ها نمی‌رسد، آن را جدی بگیرید، نه از سر دشمنی، بلکه برای نجات سازمانی که در آستانه فروپاشی اعتماد عمومی‌ست./ملکان

🆔@khazartitrekhabar
🌐Khazartitrekhabar.ir