به گزارش خزرخبر و به نقل از وارش،بعد از آنکه ماجرا میانکاله تقریبا به نفع مازندرانی ها حل و فصل شد دیگر استان های همجوار مازندران(مخصوصا تهران) به سرشان زد که آنها هم به بهانه هایی واهی تکه هایی طلایی از مازندران را نصیب خود کنند.

نخستین انتخاب آنها "گدوک" بود.در اردیبهشت 1389 تهرانی ها عملا آن را که جزوی لاینفک از پیکره مازندران بود نصیب خود کردند. این اتفاق همگان را به یاد جدایی "خطیر کوه" از مازندران انداخت اتفاقی که به بهانه تامین آب شرب سمنان رخ داد. در همان زمان بود که تهران در حال نقشه کشیدن برای جدا کردن "امام زاده هاشم(ع)" از شهرستان آمل بود.

اتفاقی که عملا در سال گذشته رخ داد و این منطقه به شهرستان دماوند استان تهران پیوست.

حالا اتفاق جدیدی افتاده است و پایتخت نشینان «رینه» آمل را به عنوان طعمه بعدی خود انتخاب کرده اند.اینبار آنها از راه دیگری وارد شده و بهانه زیست محیطی را مطرح کرده اند.

در همین راستا با کمال تعجب مدیرکل حفاظت محیط زیست استان تهران نسبت به کوه‌خواری در روستای "رینه" دماوند هشدار می دهد.

نقشه آنقدر ناشیانه است که آقای مدیرکل هنوز نمی داند "رینه" دیگر روستا نیست و شهردار دارد. ضمن اینکه در همه تقسیمات کشوری به روشنی مشخص شده است که شهر رینه متعلق به لاریجان شهرستان آمل است نه دماوند استان تهران.

وی در ادامه افزود: دماوند به نوعی نماد کشور ماست، بنابراین این مساله به طور جدی در حال بررسی است تا فعالیت معادن متوقف شود. امیدواریم بتوانیم این روند آسیب‌زا را کنترل کنیم.

اینکه حیدرزاده و اطرافیانش نگران دماوند هستند مایه خوشحالی است اما آنها نمی توانند برای کنترل اوضاع اظهار امیدواری کنند چون اصلای رینه به آنها ربطی ندارد و متعلق به مازندران است و اگر هم قرار باشد کسی این روند به قول آقایان آسیب زا را کنترل کند محیط زیست استان مازندران مجری این کار است.

حیدرزاده همچنین ضمن هشدار نسبت به افزایش زمین‌خواری در روستای رینه دماوند گفت: این روستا نزدیک‌ترین نقطه به دماوند است که علاوه بر وجود مشکل زباله در آن بحث خرد شدن زمین و فروش آن یک خطر جدی است و کوه‌خواری به معنای واقعی کلمه در آنجا اتفاق می افتد.

معلوم نیست تکرار چندین باره این مسئله که رینه یک روستا است چه دلیلی دارد؟ در اینکه رینه یکی از نزدیک ترین نقاط به دماوند است شکی وجود ندارد، اما شهر رینه لاریجان مدنظر است، نه روستای رینه دماوند.

واجب و ضروری است در نخستین قدم استانداری مازندران به شدت نسبت به چنین اظهار نظرهایی اعتراض کند و اداره کل محیط زیست مازندران نیز خواستار پاسخگویی در باره چنین اظهارات از پایه غلطی شود. اگر همینطور بگذرد کم کم ماشین های محیط زیست تهران وارد رینه می شوند و بعد مردمانی تازه و بالاخره دیری نمی گذرد که شهر رینه لاریجانی، رسما و با تغییر تابلو به روستای رینه دماوند بدل می شد.

تجربه هم نشان داده وقتی مازندران به هردلیلی بخشی از خود را از دست می دهد دیگر توان بازپس گیری اش را ندارد.