به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از تيتر امروز،كابوس قطعي گاز از زمستان سال ٨٦ همچنان همراه مردم مازندران و بويژه شهرهاي مركزي آن است.

روزهاي سخت و طاقت فرسا كه مردم اين ديار را مجبور به استفاده از سوخت دوم اعم از گازوئيل،نفت و حتي هيزم نمود.

مديريت ضعيف مجموعه دستگاه هاي استان در برقراري مجدد گاز و همچنين تأمين مايحتاج اوليه مردم،موج ميزد بنحوي كه رئيس جمهور وقت را شبانه به مازندران كشاند و وي چاره را در احداث خط لوله اي جديد از شرق كشور به مازندران ديد كه البته اين پروژه اي بود كه تا اين لحظه نيز نيازهاي گازي استان را مرتفع ننمود و هنوز در پيچ وخم كياسر مانده است.

اما اين روزها بازهم بوي گاز ميدهد،البته بوي قطع آن،عواملي همچون سيل بوشهر و از مدار خارج شدن تعدادي از فازهاي تأمين گاز عسلويه،پديده النينو(كه عليرغم تأكيد همه منابع خارجي،هواشناسي هنوز زيربار آن نرفته است)،نامه اخير شركت ملي گاز ايران به ادارات تابعه جهت آمادگي،مانور قطع گاز در قائمشهر و سوادكوه،آماده باش شركت پخش فراورده هاي نفتي براي قطعي  گاز در بازه تقريبي ١٥ آذر و نامه شركت گاز استان به صنايع بزرگ و كوچك و همچنين مرغداري ها براي تأمين سوخت دوم، همه و همه تكه هاي پازل داشتن زمستاني سخت،حداقل براي صنايع در مازندران است.

اما سوالات اينجاست كه چرا مردم محرم مسئولان نيستند؟آيا نميتوان اين آمادگي را به مردم داد كه ممكن است حتي يك درصد با افت فشار مواجه شده و به فكر راه چاره باشند؟چرا با وجود تأكيد شركت گاز به صنايع،هنوز شركت پخش فراورده هاي نفتي از تأمين سوخت جايگزين آنها طفره ميرود؟

اينها بخشي از سوالات مردم از مسئولان است حال بايد ديد پاسخ قطعي آنان به قطع گاز چيست...