به گزارش خزرتیترخبر و  به نقل از میانخبر، سال گذشته در چنین روزهایی، خانواده یک زن جوان میاندورودی بی‌ خبر از هرگونه اتفاقی برای دختر خود بودند که از روستای دارابکلا و در کمال آرامش قصد رفتن به دندان‌پزشکی در ساری را داشت، که به‌ناگاه خبر وحشتناکی را دریافت کرد.

این مادر جوان میاندورودی، که مادر یک دختر نوزاد بود، گرفتار نقشه شومی شد که هرگز به آن فکر هم نمی‌کرد و مرد جوانی که طعمه وسوسه‌های شیطان شد و در نهایت گردن آویز طناب دار.

بعد از ناپدید شدن این مادر، همه مسئولان امنیتی و قضایی نهایت تلاش خود را برای پیدا کردن آن مرحومه انجام دادند، و در نهایت دو نفر از عاملان اصلی این حادثه دستگیر و مجازات شدند.

یک سال از ناپدید و کشته شدن مرحومه خدیجه رمضانی می‌گذرد، اما مهم‌ترین دغدغه و مطالبه ‌ای که از سوی مردم در پس این حادثه به‌وجود آمد، نصب دوربین مداربسته در سطح شهرستان و ساماندهی مسافربرها بود.

مطالبه‌ ای که بعد از گذشت یک سال و احتمال بروز هرگونه حادثه‌ای دیگر، هنوز کاملا محقق نشد و نصب هفت دوربینی که همچنان منتظر آمدن بودجه است.

یکی از اهالی دارابکلا گفت: وجود دوربین در سطح شهرستان یکی از وسایل و امکانات بازدارنده در زمینه جرم و جنایت است.

حسین طالبی افزود: یکی از مطالباتی که مردم دارابکلا در روز تشییع جنازه مرحومه رمضانی از مسئولان داشتند، نصب دوربین در سطح شهرستان بود.

شهرداری سورک که هزینه نصب دوربین از محل درآمد شهرداری را نتوانست تامین کند، طی تفاهمی با فرمانداری میاندورود و اداره کل دفتر امور شهری، مقرر شد شهرداری اقدام به جانمایی و نصب پایه‌های دوربین کند و بقیه کار  از سوی فرمانداری و اداره کل دفتر شهری استانداری پیگیری شود که شهرداری کار خود را انجام داد، اما بقیه کار همچنان مانده است، و این پرسش را بدون پاسخ گذارده است که آیا حفظ جان شهروندان و نکات متعدد امنیتی ارزش مبلغ ناچیز خرید و نصب چند دوربین را ندارد، که برای آن چند دستگاه باید وارد شوند و سرانجام هم شود این؟!!

وضعیت ساماندهی مسافربرها کمی بهتر شده و کسانی که در مسیر سورک به ساری و بالعکس مسافرکشی می‌کنند، دارای کارت و تابلو شدند اما همچنان از خودروهای شخصی استفاده کرده و مسئولان نتوانستند برای آنها تاکسی فراهم کنند.

حسین محمدپور یکی دیگر از اهالی میاندورود بیان کرد: ساماندهی تاکسی‌ها خواست بسیاری از خانواده‌ها است که فرزندان خود را به شهرهای اطراف می‌فرستند.

وی ادامه داد: وجود مسافربرهای شناسنامه‌دار می‌تواند اطمینان را به خانواده‌ها برگرداند که فرزندان خود را بدون دغدغه به این مسیر بفرستند و مطمئن به بازگشت جگرگوشه‌گان خود باشند.

این دو مطالبه را شاید بتوان کمترین توقع مردم نجیب شهرستان میاندورود از مسئولانی دانست که هر روز سخن از خدمت‌گذاری و انجام کارهای بزرگ برای این مردم می‌گویند، اما حادثه در کمین است و هیچ‌گاه خبر نمی‌کند و باید از روزی ترسید که چنین حادثه‌ای تکرار شود و به‌دلیل نصب نبودن دوربین در سطح شهرستان، امکان شناسایی عوامل حادثه وجود نداشته باشد.