به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از عبارت، تعدّی به منابع طبیعی و محیط زیست مازندران دیگر امری عادی شده است، اما پدیده نسبتا تازه ای در چندسال گذشته رواج یافته که نه تنها طبیعت، بلکه تاریخ مازندران را تهدید می کند.

دست اندازی به مناطق تاریخی و میراث طبیعی و فرهنگی مازندران موجبات نگرانی دوستداران فرهنگِ کهن این استان را فراهم آورده است.

از کارگاه شن و ماسه و برداشت از اطراف غار تاریخی اسپهبدخورشید گرفته تا تعدّی و رفتار غیرشهروندی با غار و کمربند هوتو، هر دوی این موارد در جهان یگانه هستند.

اسپهبدخورشید بزرگترین غار صخره ای  جهان و قوس دهانه اش، یکی از عظیم‌ترین دهانه‌های غار طبیعی دنیا است و غار هوتو نیز مکان پیدا شدن نخستین استخوان های انسان های اولیه بشمار می رود.

                 اسپهبد خورشید

بعد از این فجایع دردناک، حالا گروهی به بهانه یافتن گنج نزدیک به یکسال است که به جان کوه شاه دژ در روستای لنگر از توابع شهرستان ساری افتاده اند.

قله شاهدژ با ۲۸۰۳ متر ارتفاع، بلندترین قله (و نه بلندترین مکان  شهرستان ساری ، واقع در چهاردانگه است،شاهدژ محل مناسبی برای صخره نوردی است، ارتفاع ۵۰۰ متری قله سنگی آن که با زاویه‌ای ۹۰ درجه محیط مناسبی برای  این ورزش ست.

دامنه‌های شاهدژ تا ارتفاع ۲۵۰۰ متری پوشیده از جنگل است و در تاج قله، دیواره جنوبی سنگی سفید و براق، در آفتاب پرنور کوهستان چون نگینی درخشان بر مخملی زمردین، دیدگان را به خود معطوف می‌دارد و کمی پایین‌تر از جنگل و در شیب دامنه‌های جنوبی آن، زمین‌های زراعی کشاورزان و چراگاه پرعلف و گله‌های دامداران به چشم می‌خورد و در هر گوشه‌ای از دامنه پرمهر آن، چشمه‌های زلال و خنک جاری است که یکی از سرچشمه‌های رود تجن محسوب می‌شود.

اهالی منطقه بالاده که حدود یک هزار سال در این جا سکونت دارند بر این عقیده‌اند که بر بلندای شاهدژ، پادشاهانی زندگی می‌کردند و بر همین اساس نام قله به «شاهدژ» معروف شده‌است و باز باور بر این دارند که در روزگاران باستان، پادشاه اساطیری ایران کیکاووس در اینجا زندگی می‌کرد.

این کوه و قلّه بسیار دیدنی اش حالا از زخم کنده کاری و ها و انفجارها می نالد.

               غار هوتو

سیدامید شجاعی عضو تیم ملی کوهنوردی ایران و از مشهورترین صخره نوردان و غارنوردان مازندرانی گفت: متاسفانه جای انفجارهایی به چشم می خورد که معلوم نیست چطور ایجاد شده و مردم روستای لنگر صدای آن را نشنیده اند.

وی افزود: برخی از حفره ها انقدر بزرگ است که انگار با دینامیت یا یک ماده انفجاری ایجاد شده،به احتمال زیاد افرادی که دست به این کار زده اند ازمه شدید کوهستان در ساعت هایی خاص از روز استفاده کرده اند تا صدای انفجار را خفه کنند.

البته ما مستقلا نمی توانیم چنین ادعایی را تائید یا رد کنیم، زیرا در تخصص ما نبود که دلیل ایجاد این حفرفه ها را اعلام کنیم،اما مشخص بود که تلاش زیادی برای رسیدن به عمق بالا صورت گرفته است که هیچ تفسیری جز گنج یابی از آن افاده نمی شود.

تخریب یکی از دیدبانی های قدیمی و تاریخی نیز در این محل نشان می داد که متاسفانه هیچ نظارتی بر این اماکن صورت نمی گیرد.

نمونه هایی که به آن اشاره شد مسئولیت سازمان میراث فرهنگی مازندران را سنگین تر می کند.

دلاور بزرگ نیا باید پاسخگو باشد که دلایل ادامه این روند ناراحت کننده چیست؟

آیا این سازمان از مناطقی مانند شاه دژ مراقبت می کند یا خیر؟ چرا موضوع گنج یابی تا این اندازه رواج داشته و دولت و نیروی انتظامی موفق به کنترل آن نشده اند.

سوالات فراوان است و دردها بسیار، شاه دژ بی شک آخرین قربانی ضعف نظارت ها و کمبود بودجه در بخش میراث فرهنگی مازندران نخواهد بود.

 اگر این بی تفاوتی ادامه پیدا کند تا چند دهه دیگر از مازندران تنها نامی تاریخی خواهد ماند که بعید نیست آن را هم عوض کنند و خلاص...