به گزارش خزرخبر و به نقل از گردشگر آنلاین،آنچه این فعال محیط زیست را نگران کرده ،چند ویلایی است که به تازگی در این منطقه ساخته شده و ظاهراً خبر از کلید خوردن روند ساخت و ساز در میانکاله را می دهد. قبل از هر چیز باید به این نکته اشاره کنم که دل همه دوستداران محیط زیست و حیات وحش، در این چند ماهه کمی قرار گرفته و خیال شان قدری راحت است که لااقل کار حفاظت از محیط زیست دست کاردان افتاده و با روی کار آمدن دولت جدید و تیم تازه در سازمان حفاظت از محیط زیست می توان خوشبین بود.

 اما سخن از هجمه پول و سرمایه و طینت تمامیت خواهی است که در این سال ها هرچه خواسته، کرده و حسابی جولان داده و تا قطره خونی در این رگ باشد و آنها بدانند که می توان این قطره آخری را هم کشید و برد، بی تردید دست نخواهند کشید.

خوشبین بودن به بخش دولتی و دل خوش بودن به درایت و دلسوزی خانم ابتکار، چاره ساز این مرده ریگ به جا مانده از طبیعت ناسور ما- بخصوص در شمال ایران- و با این حجم بالای تخریب نخواهد بود. به نظر می آید حفظ همین چیزی که برایمان به جا مانده ، همتی عالی می طلبد که باید حساسیت تک تک ما را به همراه داشته باشد. شمال ایران ( یعنی مجموع استان های گیلان، مازندران و گلستان) چیزی معادل یک بیست و ششم کل مساحت ایران را در بر می گیرد.

 به عبارت ساده تر، به مثابه باغچه ای 10 متری برای یک خانه 260 متری است! واقعاً حفظ یک باغچه 10 متری در خانه ای با این متراژ، اینقدر دشوار و حفظ آن تا بدین حد مشکل است؟ ما دیگر جنگل به مفهوم آشیان حیات وحش و به مفهوم  کلاسیک اش ،در شمال ایران نداریم.
میانکاله اخرین منطقه حفظ شده از دست تطاول بوده که با طبیعتی بکر، ماوای انواع گونه های حیات وحش است; اگر این تکه را هم می خواهید به حراج بگذاریم و فاتحه اش را بخوانیم. بسم الله. آقایان بساز و بفروش بفرمایند و آنچه را که با دیگر قسمت های شمال ایران کردند، با میانکاله نیز بکنند!