به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از وارش،میرخلاق میرنیا رئیس بازنشسته دانشگاه مازندران که به کمک لابی گری و نفوذ برخی ار رفقا موفق شد بار دیگر بر کرسی ریاست دانشگاه مازندران تکیه بزند هر از چند گاهی اظهارات جالب توجهی نسبت به امورات استان بیان می کند که سوژه رسانه ها می شود.

مدتی پیش بود که در جریان فیش های حقوقی نجومی و با مطرح شدن نام یکی از کارکنان تحت امر میرنیا این مدیر آموزشی استان در گفتگویی با رسانه ها از ماجرای فیش های حقوقی نجومی گریزی معنا دار به بحث قاچاق و دیگر موارد بی ربط زد  تا از این طریق بتواند جهت دهی معقولی به افکار عمومی در راستای تغییر کانون توجه از فیش حقوقی همکاراش به مباحث نامرتبط داشته باشد.

هرچند توقع چندانی از میرنیا و همکارانش در مورد تسلط بر مباحث جنگ روانی نمی رود اما اینگونه موضع گیری ها هم بسیار ناپخته و غیر حرفه ای است که لازم است از اساتید علوم ارتباطات و دیگر کارکنان شاغل در دانشگاه مازندران در مورد دادن مشاوره به رئیش دانشگاه استفاده موثر شود.

اما در آخرین اظهار نظری که میرنیا انجام داده است و در ارتباط با توجیه توسعه نیافتگی دانشگاه مازندران نسبت به دیگر دانشگاه های کشور و حتی مواردی مانند دانشگاه آزاد استان ، وی توپ را به زمین مدیران استانی و روسای پیشین دانشگاه انداخت و اظهار داشت: "متاسفانه دانشگاه مازندران از لحاظ توسعه و پیشرفت در جایگاه خوبی قرار ندارد.

عدم توسعه یافتگی دانشگاه به دلیل عدم وجود وحدت نظر و هماهنگی مدیران کلان استانی است،البته اینکه رئیس دانشگاه مازندران واقعیت ها را می بیند و آن را با مردم در میان می گذارد بسیار عمل پسندیده ای است اما نسبت دادن عدم پیشرفت دانشگاه به مدیران استانی جای پرسش های فراوان دارد که میرنیا باید پاسخ بدهد.

به کار بستن سیاست های سختگیرانه در مورد تدریس در دانشگاه مازندران به عنوان نیروهای حق التدریس هم از دیگر بخش های گفتگوی میرنیا بود که خود نشان دهنده ذهنیت ریسک گریز و وابسته به تجربیات گذشته وی است.

استفاده از دانش استادان تکراری و فرار از تجربیات تازه خود ضربه مهلکی به پویایی فضای آموزشی دانشگاه مازندران خواهد بود.

در مورد تامین مخارج و هزینه های دانشگاه هم  در حالی که برخی از شعب دانشگاه های آزاد در مازندران بیش از پانزده هزار دانشجو را پذیرش و ساماندهی کرده اند ، عدم توانایی در اداره چیزی نزدیک به ده هزار دانشجو در سازمانی که از بودجه دولتی ارتزاق می کند و همه نوع توجه "دولتی" را هم به خود می بیند به هیچ وجه جای توجیه ندارد.

اما وارد شدن رئیس دانشگاه مازندران به بحث منطقه آزاد تجاری در مازندران و پیشنهاد دادن بابلسر به عنوان نقطه آرمانی برای آزاد شدن هم از آن دست سخنان جهت دار بود که به نظر می رسد بی دلیل مطرح نشده است و بی ارتباط با برخی از اظهارات اخیر نمایندگان در مورد صدور موافقت اصولی برای ایجاد منطقه آزاد تجاری در مازندران نیست.

پر واضح است که دانشگاه مازندران به عنوان دانشگاه مادر استان باید بسیار بیش از اینها فعال باشد و برای برون رفت از بن بستی که میرنیا مدعی  آن است نیاز به برنامه و حمایت دارد منتها نقشی که ریاست دانشگاه بر عهده دارد بی تردید مهمتر از همه دستگاه ها ومسئولان مربوطه است.