خزرتیترخبر:بی تردید باید گفت یکی از ظرفیت های مهم استان مازندران در نیل به اهداف توسعه، قابلیت های بالقوه عرصه گردشگری است.

ظرفیت هایی که اگر در فرآیندی علمی نیاز سنجی شود و برنامه ای مدون برای ایجاد تحولات بنیادین در این عرصه تدوین گردد بی گمان رویای توسعه در این گستره مستعد با زحمت و هزینه کمتری قابل حصول خواهد بود.

به اعتقاد کارشناسان، اگر برنامه ای منسجم برای استفاده بهینه از ظرفیت های گردشگری استان ارائه نشود دیر یا زود فرصت های موجود عملاً به تهدید تبدبل شده و بخش عظیمی از نیروی انسانی و هزینه و اعتبار محدود استان باید مصروف مقابله با عوارض ناگواری شود که نتیجه مستقیم تصمیم سازیهای غیربهینه و روزمرگی مدیران مربوطه است.

وجود پارکهای متعدد جنگلی و حیات وحش، آبشارهای بي نظير و دیدنی، دریاچه های زیبا، تالابهای بی نظیر،سواحل رويايي 330كيلومتري درياي خزر و حدود 400 اثر تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی به همراه مناطق متعدد ییلاقی نظیر جواهرده، کجور، آلاشت و... مازندران را به یکی از مناطق ممتاز برای همه سلیقه های گردشگری مطرح ساخته است.

با این وجود، به دلیل عدم طرحی جامع که دربرگیرنده نقاط ضعف و قوت و نشان دهنده دورنما و چشم انداز صنعت گردشگری استان باشد، موجب شده است فرصت های استثنایی این بخش از اقتصاد مازندران مغفول و بلا استفاده باقي بماند و مدیریت گردشگری استان نیز(از گذشته تا کنون) به جای فعالیتی هدفمند و طراحی برنامه ای راهبردی برای به فعلیت رساندن ظرفیتهای بالقوه مازندران، سرگرم اقدامات شعاری نظیر ارائه آمارهای فله ای رنگارنگ اعم از ورود گردشگرانی که ساکنان استان جز زباله و ترافیک کلافه کننده خیابان ها دستاوردی از حضور آنان نداشته اند و یا آمار پرطمطراق سرمایه گذاری در بخش گردشگری استان که مردم این خطه از رهگذر این آمار نیز نه اشتغالی چشمگیر را شاهد بوده اند و نه درآمدی شایسته.

البته روزگار نه چندان مطلوب فعالین این بخش خود گواه مبرهن این مدعاست و نیازی به قلمفرسایی اینجانب نیست.

به هرتقدیر ؛ در حالیکه جوانان تحصیلکرده و جویای کار استان مازندران که از فرط بیکاری و فقدان درآمد پایدار به سخیف ترین مشاغل نظیر دستفروشی کلاه سایه و عینک آفتابی و باد زدن بلال در مسیر تردد مسافرین و نه گردشگران مشغولند، مدیریت گردشگری مازندران  همچنان بر ارائه آمارهای اغواء کننده اصرار دارد و لابد با خود می اندیشد که مردم نیز این آمارها را باور می کنند! 

به اعتقاد شماری از صاحب نظران و فعالان بخش گردشگری، تجدیدنظر در مدل های بهره وری از قابلیت های بخش گردشگری استان به منظور نیل به اهداف قابل تحقق در این بخش ضروری است.

با این وجود، بررسی سیر ناموزون توسعه گردشگری در مازندران نشان می دهد که فراهم نبودن زیرساخت ها، بالا بودن قیمت و تعرفه خدمات، نبود برنامه و نداشتن طرح جامع و سند راهبردی و همچنین عدم تبلیغات و تسهیلات موثر در زمینه جذب سرمایه گذاران واقعی بخش خصوصی  و نه عده ای زمین خوار ، دریا خوار و متجاوزان به حریم دریا و جنگل از جمله مهمترین چالش هایی است که صنعت گردشگری استان را تهدید می کند.

این تهدیدات در حالی است که مازندران با داشتن جاذبه ها و مناطق گردشگری منحصربفرد، می تواند قطب واقعی گردشگری در ایران باشد، نه قطب فله ای که مدیران گردشگری استان هرازگاهی برای خالی نبودن عریضه و اعلام وجود سازمانی گزارش می دهند! 

نگاهی به سیمای صنعت گردشگری در مازندران بوضوح نشان می دهد که در حالیکه در طول سالهای اخیر درصد بالایی از اراضی مرغوب کشاورزی استان بدلیل نابسامانی در سیاستهای حمایتی و هرج و مرجی که در نظام قیمت گذاری و واردات انواع تولیدات زراعی و همچنین به بهانه گردشگری از چرخه تولید بازمانده اند، مفهوم توسعه گردشگری نیز دراین استان تنها در اقداماتی غیر بهینه نظیر ساخت و سازهای غیرمجاز و دست اندازی های مکرر به اراضی منابع طبیعی، واسطه گری و دلال بازی بویژه درتغییر کاربری اراضی و خرید و فروش زمین و ویلا و همچنین جولان مسافرانی هنجارشکن که سگ گردانی و شنای مختلط در ساحل و ترویج انگاره های فرهنگ منحط غرب تمایل خاص آنان است خلاصه شده است.

فرآیندی که به مثابه تهدیدی مصیبت بار، هویت بومی مازندران را به چالش کشانده است.

بر همین اساس باید گفت درحالیکه در کشور فرانسه با تعمیر و بهسازی ساختمان محل زندگی ویکتورهوگو نویسنده سرشناس این کشور درآمد هنگفتی از رهگذر بازدید گردشگران کسب می شود، در استان مازندران شمارزیادی از مواریث تاریخی و فرهنگی که یادمان نیاکان هنرمند و متمدن ماست، از ورای بی برنامگی و روزمرگی مسئولان بخش گردشگری و میراث فرهنگی به بیغوله و خرابه تبدیل و برخی نیز نظیر برج لاجیم به محلی برای نگهداری احشام درآمده اند!!

روند تاسف انگيزي كه در اكثر يادمان هاي تاريخي استان به وضوح قابل مشاهده است و نماد بارز فقدان برنامه محوری در سازمان گردشگری استان است.

براستی چه برنامه ای برای استفاده بهینه از قابلیت های بی بدیل و سودآور بخش گردشگری استان تدوین شده است؟ مهمترین راهکار برای بهره وری مناسب از ظرفیت های این بخش کدام است؟ چرا اغلب مناطقی که بعنوان نمونه گردشگری در قالب پروژه های سفر هیئت دولت گذشته مصوب شده اند به فراموشی سپرده شده اند؟برای ارتقای فرهنگ گردشگری و آموزش تعامل شهروندان با گردشگران چه برنامه ای تدوین شده است؟ چرا با وجود تأثیر منفی معضل عدم امحای بهداشتی زباله بر فرآیند جلب و جذب گردشگر تاکنون اقدام مؤثری در این راستا انجام نشده است؟ برنامه راهبردی توسعه صنعت گردشگری در استان چیست و آیا ضرورتها، الزامات و محدودیت های این صنعت در قالب تحلیلی سیستمی آنالیز شده است؟ برای جلب و جذب گردشگران خارجی که بر اساس تمامی نظرسنجی ها مشتاق حضور در مازندران و استفاده از چشم اندازهای بی نظیر این استان می باشند، چه اقدام مؤثری در دستور کار قرار دارد؟ و خلاصه اینکه اگر این ظرفیتهای اقتصادی در اختیار و مدیریت سایر استانها بود اینگونه مورد بهره برداری قرار می گرفت؟!

درپايان تاكيد مي شود كه علي رغم برگزاري همايش ها و نمايش هاي مكرر و برگزاري جلسات متعدد كارگروه و ستاد و كميته ،و البته حرف درمانی و ارائه آمارهای پرطمطراق فله ای که تخصص ویژه مدیریت گردشگری استان است، بخش گردشگري مازندران همچنان  به عنوان ظرفيتي مغفول مانده در اقتصاد استان به شمار مي رود كه دليل مبرهن آن ناكارآمدي سياستهاي اجرايي مسوولان ذيربط از گذشته تا کنون بوده است.