خزرخبر- دهم تیرماه هرسال روز گرامیداشت صنعت ومعدن می باشد،روزی که قراراست تولید را پاس بدارند و از تولیدکنندگان و خادمان صنعتی ومعدنی تقدیر وتجلیل بعمل آورند اما چند سال است که به خاطر مشکلات عدیده حال وروز تولید وتولیدکنندگان خوب نیست و به تبع ان صنعتگران نیز از وضعیت مناسبی برخوردار نیستند تا آنجا که دیگر رمقی برای آنان نمانده است بویژه کارخانجاتی که وامی ازبانکها به خصوص بانک های خصوصی دریافت کرده اند.

این روزها املاک صاحبان كارخانجات و ضامنين آنها در روزنامه ها به مزایده گذاشته و یا اخطاریه دریافت میکنند ویا اجرائیه برایشان صادرمیشود اگر چه موسسات مالی به واقع اعلام میدارند که طبق قوانین عمل میکنند و منافع خود را باید تامین نمایند و زمینه مشکلات را نیز آنها فراهم نکرده اند.

حال از بانکها بگذریم که گویا راه کاری ندارند که به درد تولید بخورد جزء تمدید قرارداد با اصل وفرع وجریمه تاخیربا نرخ سود جدید که کف آن ۲۲درصد اعلام شد.

با مشکل مالیاتي و دارایی و مالیات بر ارزش افزوده و تامین اجتماعی چه باید کرد؟باقوانین و بروکراسی دست و پاگیر چه باید کرد؟حال به جایگاه تولید برگردیم اما به راستی تولید چیست وچه میکند و در دنیا در چه جایگاهی قراردارد؟ تولید اعم ازصنعتی، معدنی، کشاورزی فرق چندانی با هم ندارند.

می گویند تولید ارزش افزوده ایجاد می کند،محصول ارائه میدهد که هم قابلیت مصرف داخلی وهم صادراتی دارند،بااشتغال داخلی بستر بروز ناهنجاری ها و ناامنی ها را سد می نماید، رفاه می آورد، امنیت اقتصادی واجتماعی را به دنبال دارد، استعدادها را شکوفاه می سازد،درآمد سرانه ملی را افزایش می دهد،دانش و فنون به داخل انتقال می یابد و هزاران مزیت دیگر و با صادرات محصولات تولیدی ارز وارد کشورمی شود، مبادلات اقتصادی با دنیای خارج فراهم می شود ،ارتباط فرهنگی گسترش می یابد ،ارزش پول ملی بالا می رود واما با این همه مزیت خوبی که تولید و تولیدکننده دارند،پس چرا بعضی ازمسئولین ما به خواب غفلت فرورفته اند؟و یا فکر می کنند نمی شود برای تولید و صنعت کاری کرد وصاحبان ومدیران واحدهای تولیدی، را با هزاران دغدغه به حال خودرها کردنده اند، به واقع نمیشود کاری کرد و دست روی دست بگذاریم وتماشا کنیم تعطیلی شرکتهای تولیدی و صنعتی را، بیکاری کارگران زحمتکش واحدهای تولیدی را که به همراه کارفرمایانشان با صداقت چرخ های اقتصاد کشور را به حرکت درمی آوردند،حالا بی کارشده اند،اینها محصول تلاش بعضی ازمسئولین درچند سال گذشته است که عليرغم فرمودهاي مقام معظم رهبری با عناوين همت مضاعف -حمایت ازکار وسرمایه ملی- جهاداقتصادی -عزم ملی مدیریت جهادی به جای عمل به فرامین مقام عظمای ولایت فقط با نصب بنر و پلاکارد و تابلو سر در ادارات خود را تزئین نمودند …!براستی این همه درد وغم را چگونه می شود توصیف کرد؟براستی دنیا چگونه ازتولید و صنعتگر حمایت وصیانت وحفاظت می کند؟تجربیات کشورهای توسعه یافته ودرحال توسعه در اين ارتباط چیست؟چگونه توانسته اند به چنین پیشرفت هایی درحوزه تولید دست یابند؟آیا نباید از تجربیات درس بگیریم و کشور را از حالت رکود تورمی خارج نماییم؟آیاعلم اقتصاد چنین تجربه ای را از سرنگذرانده است؟و یا فرمول های اقتصادی فقط به محاسبه جریمه واحدهای تولیدی خلاصه میشود؟آیا مسئولین اقتصادی فرمولی برای خروج ازحالت رکود تورمی ندارند؟راستی اگر کارخانجات و کارگاه های تولیدی صنعتی با این همه کارگر شاغل را ازدست دهیم بیکاری ومشکلات کارگران زحمتکش وکارفرمایان را با چه فرمولی حل می کنید؟با تبعات و پیامدهای ناگوار که قطع یقین جامعه با آنها روبرو خواهد شد چه خواهید کرد؟مسئولین محترم، شما که برای مراجعان و جوانان جویای کار که همه روزه به شما مراجعه میکنند تا بتوانند جایی مشغول کار شوند که جواب مثبتی ندارید مگراینکه آنها را به یکی از مدیران وکار فرمایان واحدهای تولیدی معرفی کنید؟چرا به فکرحفظ اشتغال نیستید؟چرا به صنعتگران کمک نمی کنید تا بتوانند کسب وکار خودشان را توسعه دهند و به اشتغال جوانان جویای کارکمک کنند؟بیائید باعزم ملی و مدیریت جهادی به دنبال چاره اندیشی باشیم، قدروقیمت تولیدکنندگان وصنعتگران را بدانیم و به آنها به عنوان سربازان و بسیجیان خط مقدم جهاد و مبارزه با تحریم های بیگانگان نگاه کنیم.

پشتیبان آنها درپشت جبهه مبارزه با تحریم ها باشیم و بدانیم و بدانند کارفرمایان و تولیدکنندگان ،صنعتگران وسرمایه گذاران باسرمایه داران فرق دارند!!!و تعداد آنها در هر جامعه اي واقعاً معدودند.

عباس رویان عضوهیئت مدیره خانه صنعت معدن وتجارت مازندران

نائب رئیس انجمن همگن کانی غیرفلزی مازندران