خزرخبر: از حدود نیم قرن پیش کارخانه گونی بافی محمودآباد همزمان با دو شهر دیگر از جمله رشت و قائم‌شهر آغاز به‌کار کرد.

با توجه به اینکه در این مناطق جلگه‌ای از زمان قدیم کنف کشت می‌شد برای فرآوری و تبدیل کنف به نخ از این سه کارخانه در استان‌های گیلان و مازندران استفاده می‌شد و در شهر کوچک محمودآباد این کارخانه سبب رونق کار و حضور کارگران فراوانی از شهرهای دیگر شده بود.

بنا به گفته کارگران قدیمی و افراد سالخورده این کارخانه در سه شیفت به ‌صورت 24 ساعته کار می‌کرد و کارگران و مردم شهر با صدای سوتی که از برج کارخانه به صدا در می‌آمد متوجه زمان تعویض شیفت کارگران کارخانه می‌شدند.

کارگران زن و مرد فراوانی در سالن‌های اینجا کار می‌کردند و شور و نشاط خاصی در بین مردم موج می‌زد اما به ناگاه سه شیفت تبدیل به دو شیفت کاری شد و در نهایت یک شیفت و سرانجام به علت استفاده از کیسه‌های نایلونی بجای کیسه گونی در کار کشاورزی و مقرون به صرفه نبودن، کارخانه نیمه تعطیل و پس از چند سال کلاً تعطیل و کارگران اخراج و در دهه 70 بگیر و ببند و اعتراض کارگران و اوضاع امنیتی را در شهر حاکم کرده بود که با اخراج کارگران غائله پایان یافت و مردم بسیاری بیکار شدند.

در این مدت تعطیلی درختان سر به فلک کشیده و قدیمی فراوانی محوطه این کارخانه را شبیه جنگل‌های انبوه کرده بود که با توافق شهرداری مقداری از زمین ضلع جنوبی برای احداث پارک به شهرداری واگذار و پارک طاهباز احداث شد.

اما در خلال دهه 70 تاکنون این زمین به‌صورت ویرانه‌ای در دل شهر باقی مانده و نه مالک آن را سروسامان می‌دهد و نه برنامه مشخصی برای بازسازی یا بهسازی آن وجود دارد و با آمدن و رفتن چندین مسئول مشخص نشد که تکلیف این ملک با ارزش و گران‌بهایی که می‌تواند در همه نوع کار اقتصادی و عمرانی و سایر کارها مورد بهره‌برداری قرار گیرد، به چه فرجامی می‌رسد؟

آیا در این ملک افرادی ذینفع هستند که مانع توسعه و آبادانی و رونق اقتصادی شهر محمودآباد می‌شوند و یا مشکلی قانونی دست مالک و مسئولان شهری را بسته که زمین کارخانه گونی‌بافی در بلاتکلیفی است.

در چند ماه گذشته با قطع درختان داخل محوطه کارخانه و خارج کردن دستگاه‌های باقی مانده قدیمی یک جنب و جوشی پدید آمد و بعد از آن دوباره سکوت این کارخانه قدیمی را در بر گرفته است.

این زمین حدود 10 هکتاری که مقداری از آن به پارک شهری تبدیل شده با ساختمان‌های قدیمی و باستانی می‌تواند منشا یک تغییر و تحول اساسی برای شهرستان محمودآباد باشد.

اگر واقعاً اراده‌ای برای رونق کسب و کار و درآمدزایی در مسئولان وجود دارد باید در اسرع وقت تکلیف این زمین و ساختمان‌های آن را مشخص کرده تا از این فرصت به بهترین شکل ممکن برای منطقه استفاده شود.

برج قدیمی که سوت آن با بخار کار می‌کرد و زمان تغییر شیفت را اعلام می‌کرد برای من و سایر افراد هم سن و سال من و بزرگ‌ترها خاطره انگیز بوده و هر روزی که در این مسیر چشم ما به آن می‌افتد باید افسوس دوران شکوفایی این کارخانه و مردم شهرمان را بخوریم.

در پایان از همه دل سوزان شهر محمودآباد می‌خواهیم که در سایه تلاش و کار خالصانه برای تبدیل به احسن نمودن و حفظ بافت قدیمی و خاطره‌ساز مردم این شهر هرچه سریع‌تر وضعیت این کارخانه و محوطه زیبای آن را مشخص کنند تا بلکه سبب ایجاد یک جهش در رشد و توسعه شهر باشیم.