خزرخبر: مازندران استانی با آب و هوایی معتدل و رودخانه‌های فراوان، هوایی دل‌انگیز را مهمان شهرهایش می‌کند هوایی که باران‌های فراوانی را با خود همراه می‌سازد.

قطرات بارانی که باید خاطره خوش بازی‌های کودکانه و جوی‌های کوچک آب را در ذهن‌ها تداعی کند.

نم نم باران‌ که باید عطر خوش خاک و هوای مطبوع را به یادها آورد، بارانی که باید رقص شاخه‌های درختان را نظاره کند و خروشش تنها فراوانی را برای دشت‌ها و رودخانه‌ها به ارمغان آورد.

بارانی که باید تنها نفسی شود برای شادی جنگل‌ها و درخشش شکوفه‌ها، اما گاهی هجومش ترسی می‌شود بر دل مردمانی که خاطرات خروش و ویرانی را از آن به یاد دارند.

ترس ویرانی خانه‌ها و نجات جان‌ها، ترس آماده نبودن برای رویارویی با این بلای طبیعی، ترس نابودی درختان و نابودی کشت‌زارهای رنگارنگ مردمان.

باران‌هایی که گاه آنقدر بر حجم آن افزوده می‌شود، که طغیان رودخانه‌ها و روان شدن سیل را به همراه خواهد‌ داشت.

سیلی که روان‌شدنش همان بلای طبیعی نامیده می‌شود و عقل انسان امروز باید سدی ‌شود در برابر ویرانی‌های آن.

اما امروزه شاهد ویرانی‌های بیش از پیش این دیو خروشان هستیم، سیلی که نتیجه‌اش ویرانی خانه‌های افراد و کشته شدن مردمانی است که در برابر خروشانی این دیو، توان ایستادن ندارند.

دیوی که از خود، تنها گورستانی از ویرانی‌ها را به جای می‌گذارد، سیلی که می‌توان با آمادگی درست در برابر آن تنها خسارات جزئی از آن را شاهد بود.

استان مازندران در سال‌های گذشته، شاهد خسارات متعددی از این بلای طبیعی بود و احتمال وقوع مجدد آن نیز وجود دارد، اما تا چه میزان استان ما آمادگی لازم برای مقابله با این دیو خروشان را دارد؟ تا چه میزان تدابیر درست، سدی شده‌ است در برابر وقوع بلایای طبیعی؟

سیلی که علاوه بر آب‌گرفتگی معابر در شهرهای استان، خسارات متعددی به واحدهای مسکونی، تاسیسات برق‌رسانی و آب‌رسانی وارد کرد و دردی شد بر چهره مردمان استان.

دردی که از شعله‌های برافروخته آتش از دست دادن عزیزان بلند می‌شود و هیچ‌گاه خاموش نخواهد‌ شد،درد از دست دادن خانه و زندگی، درد ویرانی و آوارگی، درد نابودی باغ‌ها و کشتزارها.

شاید موضوع جاری شدن سیل و خسارات به دنبال آن تا حد کافی در استان مورد توجه قرار نگرفته‌ است، تنها زمانی ویرانی‌های این دیو خروشان را به یاد می‌آوریم که فاجعه‌ای رخ دهد.

ستاد بحران برای کاهش آسیب‌هایی این‌ چنین طراحی شد تا دستی شود برای کمک ‌رسانی، اما آیا به درستی وظیفه‌اش را انجام می‌دهد.

مدیریت صحیح برای کاهش احتمال بروز این حوادث و به حداقل رسانیدن آسیب‌های ناشی از آن، تا حد زیادی در رفع مشکلات ناشی از این بلای طبیعی نقش به‌ سزایی دارد و می‌تواند مانند سدی منجر به کاهش خسارت ناشی از آن شود.

مسئولان تنها پس از اینکه بلایی طبیعی، ویرانی‌های خود را نمایان می‌کند، به یاد می‌آورند که باید فکری کرد،گرچه دخالت انسان، خود عاملی در بروز این بلایا است و زمینه‌ای می‌شود برای تحقق آن.

تبدیل جنگل‌های منطقه به زمین‌های زراعی، تخریب حاشیه رودخانه‌ها، برداشت بی‌رویه شن و ماسه، ساخت‌وسازهای بی‌رویه در حریم رودخانه و تجاوزبه حریم آن، عدم رعایت نکات فنی در ساخت‌وسازها و دلایل دیگر همه از دخالت‌های بشر حکایت می‌کند که در وقوع این بلای طبیعی نقشی پر‌رنگ دارد.

اما فکر و اندیشه همین بشر است که تنها می‌تواند از این سیل خروشان پلی بسازد برای ایجاد منفعت و علاوه بر کاهش خسارت، از این بلای طبیعی نیز به نفع خود استفاده کند.

پیش‌بینی رویارویی با این عوامل طبیعی و چگونگی مقابله با آن، می‌تواند تا حد زیادی از میزان خسارات بکاهد و نرده‌ بانی شود برای کمک رسانی درست به آسیب ‌دیدگان این حادثه.

نه اینکه پس از بروز این بلایای طبیعی تازه یادمان بیاید ستاد بحرانی هم در استان وجود دارد، تازه به یاد بیاوریم که باید فکری کرد و راهی اندیشید، تازه به خاطر آوریم که باید در بین مردم اطلاع‌رسانی کرد و سطح آگاهی آنها را افزود.

پس از فاجعه و از دست دادن عده‌ای از مردم، تازه به یاد می‌آوریم که باید با اندیشه درست سدی شویم در مقابل این بلایای طبیعی.

قبل از اینکه گورستانی دیگر از ویرانی‌ها توسط این بلای طبیعی ساخته شود، باید به فکر بود و آمادگی لازم را برای رویارویی با این دیو خروشان به‌ دست آورد.