چهارشنبه 30 فروردين 1396-9:49 کد خبر:41785

بلاغ گزارش می دهد:

نوشداروی بعد از مرگ سهراب دولت در حوادث مازندران

عدم توجه به مناطق حادثه خیز و اختصاص اعتبارات بعد از حادثه، همان نوش دارو بعد از مرگ سهراب است، که اغلب هم بزرگ‌نمایی‌های زیادی انجام می‌شود.


خزرخبر: سیل، زلزله، طوفان، آبگرفتگی معابر، انسداد جاده، قطعی آب و برق در زمان بحران واژه‌های است که این روزها مردم زیاد می‌شنوند.

حوادث طبیعی به لطف پیشرفت‌های تکنولوژی تا حدودی قابل پیش‌بینی است اما اقدامی که این سال‌ها کمتر با آن مواجه بودیم، جلوگیری از بروز خسارت، سیل، طوفان، زلزله، آبگرفتگی معابر و انسداد جاده و حتی قطعی آب و برق است.

یکی از مباحثی که متولیان باید به آن توجه کنند، شناسایی نقاط حادثه‌خیز و رفع نقص مشکلات است.

در طوفان چند وقت گذشته قائم‌شهر نشان داده شد که متولیان استانی برای این بخش برنامه جدی نداشتند، اوضاع به حدی در این شهر نگران‌ کننده شده بود که آب معدنی در مرکز استان به چندین برابر فروخته می شد.

در دیگر حادثه مشابه در کشور نیز می‌توان به این دست از موارد بی‌توجهی‌ها اشاره کرد، حادثه قطار در محور سمنان از این دست حادثه‌هایی است که متولیان امور به شدت مقصر بوده و جان هموطنان ما در این حادثه از دست رفت.

در حادثه سیل آذربایجان با واکاوی مناسب به این نتیجه می‌توان رسید که ساختار مناسب ایمنی برای عبور سیلاب در این منطقه پیش‌بینی نشده و تا سیل و طوفانی در کشور به وجود نیاید متولیان امر دست به کار نمی‌شوند.

از همه نگران ‌کننده ‌تر اینکه وعده و وعیده‌های بعد از حادثه و عملیاتی نشدن آن مشکلی بر مشکلات و معضلات مردم به وجود می‌آورد.

در استان مازندران نقاط سیل‌خیز زیادی وجود دارد که متولیان امور در حال حاضر نسبت به ایمن‌سازی این مناطق توجهی نداشته و همه امور را به بعد از طوفان و حادثه واگذار کردند.

در ارتباط با زلزله درست است که پیش‌بینی زمان دقیقی برای آن وجود ندارد اما حداقل می‌توان نقاط زلزله‌خیز را شناسایی کرد و نسبت به استحکام بنا در این مناطق تاکید بیشتر شود.

در ارتباط با حوادث جاده‌ای هم دغدغه‌‌های زیادی وجود دارد، با وجود شعارهای متعدد در ارتباط با توسعه راه‌ها در مازندران، مشکلات جدی در این بخش وجود دارد.

غیر از مشکلات در محورهای اصلی، ناایمن بودن محورهای روستایی از مواردی است که در این دولت کمتر به آن توجه شده و به جرات می‌توان گفت که برای توسعه راه روستایی در این دولت اقدام اثرگذاری انجام نشده است.

بررسی میدانی در این زمینه نشان می‌دهد که بیش از نیمی از راه‌های روستایی مازندران فاقد استاندار است و از ایمنی مناسبی برخودار نیستند.

نکته آخر اینکه از حوادث مشابه در کشور باید درس گرفت، پرداخت تنخواه به استان‌های حادثه‌ دیده که مشخص نیست به چه صورتی توزیع می‌شود جای خود دارد، دولت باید برنامه مدون نسبت به جلوگیری از مخاطرات در دستور کار خویش داشته و به قول قدیمی‌ها علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.