به گزارش خزرخبر و به نقل از آریا، در برخورد شديد يک دستگاه پرايد با نيوجرسي مسير بابلکنار در روستاي هليدشت جواني 25 ساله اي جان خود را از دست داد.

اين اتفاق هرچند تلخ اما براي مردم منطقه بابلکنار و شهرستان بابل، تکراري زجرآور است و واژگاني همچون جاده بابلکنار، نيوجرسي و تصادفات منجر به مرگ بارها وبارها به گوشمان رسيده است اما کدام گوش؟!

گوش مسئوليني که صداي مردم را نمي شنوند! مسئوليني که به جاي تعريض و رفع موانع در جاده ها با نصب نيوجرسي (حفاظ بتني) در جاده هاي کم عرض سبب ايجاد مانع مي شوند و يا مسئوليني که تعريض جاده ها فقط در ليست شعارهاي انتخابيشان قرار دارد؟

جاده بابل کنار سالهاست که مورد کم لطفي مسئولين واقع شده و به جاده مرگ شهرت يافته و اين در حاليست که جاده هاي مواصلاتي از اساسي ترين وضروري ترين نيازهاي حال حاضر توسعه اي استان مازندران به شمار مي روند که امروزه به عنوان يکي از عوامل ايجاد تصادفات مطرح است که بايد توجه ويژه اي به آن داشت، اما متاسفانه سالهاست که جاده بابلکنار تنها شاهد مرگ جوانانيست که آرزوهايشان را به خاک برده اند و کسي صداي ناله خانواده هايشان را نمي شنود.

اين گزارش بنابر رسالتي که بر دوش احساس مي کند نوک پيکان انتقادات برحق خود را که قطعاً حرف دل شهروندان بابلي و مردم منطقه مذکور است به سمت استاندار مازندران، معاون امور عمراني استانداري ، مسئولين راه و شهرسازي مازندران ونمايندگان مردم بابل در مجلس، فرمانداري و ساير مسئوليتي مي برد که عليرغم آگاهي از وضعيت نابسمان راه اين منطقه، اما در خواب سنگين غفلت آرميده اند و شايد دغدغه هاي شخصي شان و مناسبات و مناقشات سياسي وقتي برايشان باقي نمي گذارد که به مشکلات مردم رسيدگي کنند.

يادمان نمي رود که آن مسئول در ايام انتخابات مجلس و رياست‌جمهوري چه وعده هايي به مردم مي دادند تا راه خود را براي رسيدن به خانه ملت همواره و امروز در مقابل وقايع اتفاق افتاده بي تفاوت و يا به دنبال توجيهات بني اسرائيلي هستند؛ اما براستي اگر بخوايد وجدانتان را در مقابل اين حادثه و حوادث گذشته اين مسير قاضي کنيد تا چه زماني مردم شريف بابلکنار بايد شاهد اين بي توجهي و خسارات مالي و جاني جبران ناپذير باشند؟!

به نظر مي‌رسد از ميان سه عامل انسان، وسيله نقليه و جاده؛‌ راه‌ها و جاده‌ها به عنوان يکي از عوامل ايجاد حوادث جاده‌اي بايد با جديت بيشتري مورد توجه مسئولان قرار گيرند و آنها با تدبير بيشتر در ايجاد جاده‌هاي ايمن تلاش کنند؛ جاده‌هايي که بتواند حداقل قسمتي از سهل‌انگاري‌هاي رانندگان و مشکلات فرهنگي رانندگي را کاهش داده و خود عامل اصلي بروز تصادفات نباشد.