به گزارش خزرخبر و به نقل از سلام صبح، حدود دو سال از جدایی بخش شیرگاه از شهرستان سوادکوه و تأسیس شهرستان سوادکوه شمالی می گذرد، در طی این دو سال ساختمان فرمانداری شهرستان نوپدید سوادکوه شمالی روزهای جالبی را بر خود دیده است.

 روزهایی پر از فراز و فرود...
مدیرکل سابق روابط عمومی استانداری مازندران و جوانترین فرماندار دوره ریاست جمهوری دولت احمدی نژاد، اولین فرماندار این شهرستان تازه تأسیس بود، بعد از روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، همراه با موج تغییرات مدیران در سطوح میانی و ارشد دولت تدبیر و امید، محمدرضا منصوریان به عنوان دومین فرماندار سوادکوه شمالی بر سریر قدرت تکیه زد.

این انتخاب در حالی بود که عمده صاحب نظران و سیاسیون این شهرستان از جمله نماینده اصولگرای این شهرستان نظری مخالف بر این انتخاب داشتند، دلایل مخالفان این انتصاب حول دو محور بود.
پایان دوران خدمت و در آستانه ی بازنشستگی قرار داشتن ایشان و از طرفی هم غیر بومی بودن جناب فرماندار!

 که هر دو عامل از دید منتقدان نتیجه اش عدم پویایی و اشتیاق در ارائه صحیح خدمت و عدم شناخت دقیق و عمیق به این شهرستان تازه تأسیس بود که بخش اعظم جمعیت و وسعتش را افراد و مناطق روستایی تشکیل داده بودند.

علیرغم بیان این انتقادات از سوی ناقدین دلسوز، وقعی به آن نظرات داده نشد و منصوریان شادمان از حمایتهای غیرمستقیم نماینده ی همسو در ساختمان فرمانداری سوادکوه شمالی کار خود را آغاز کرد.

 البته در این راه دشواری هایی هم داشت،چرا که وی مجبور است هر روز مسیر پرخطر ساری به شیرگاه را که محل زندگی و محل خدمتی اش بود طی طریق کند.

حال آنچه در این بین مهم به نظر می رسد این روزهای جناب فرماندار است و چند سوال به ذهن میرسد؟

 آیا وی به مانند روزهای آغازین خدمتش از سوی نماینده شهر مورد حمایت قرار می گیرد یا سرنوشت معاون سابق فرمانداری قایمشهر و یا بخشدار سابق زیراب در انتظار اوست؟
آیا پس از کمتر از یکسال حامی جدی و عده محدودی از بزرگان شهر دست از حمایت از فرماندار غیربومی که روزگاری اورا نماد تدبیر در شهر میدانستند برداشته اند؟
براستی آیا منصوریان مأموریت خود را انجام داده و حالا وقت رفتنش است!؟

 به هر روی شنیدن زمزمه تغییر در فرمانداری سوادکوه شمالی بی علت نمی تواند باشد و باید روزهای آینده را به انتظار نشست و دید که آیا چتر حمایتی و حفاظتی حامی جدی او همچنان گسترده خواهد ماند، یا اینکه در فصل سخت زمستان سلامش را پاسخی نخواهد گفت و او باید حسابش را کنار جام بگذارد و دری دیگر به روی خود بگشاید.

اندکی صبر زمان خود گویاست...