به گزارش خزرخبر و به نقل از عبارت، آمار آسیب های اجتماعی در کل کشور از جمله مازندران در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد افزایش چشمگیری داشت،آنچه بیش از گذشته به نگرانی ها افزوده بود کاهش سن و تغییر جنسیت آسیب های اجتماعی بود که ادامه آن می توانست لطمات جبران ناپذیری را به کشور وارد کند.

خوشبختانه حسن روحانی و دولت تدبیر و امید با تمرکز بر کاهش آسیب های اجتماعی، بهزیستی و آموزش و پرورش را فعال کرد اما متاسفانه تغییرات فراوان در صدر وزارت آموزش و پرورش و حجم بالای نیروهای استخدام شده بی ربط در گذشته پروژه کنترل آسیب های اجتماعی در نوجوانان را ناکام گذاشت.

این مسئله در مازندران نیز به صورتی جدی پیگیری نشد و هرچند با انتخاب شعبانی از نیروهای با دانش اصلاح طلب به عنوان معاون فرهنگی و پرورشی امیدها افزایش یافته بود اما نتیجه کار دلخواه نشد.

در آن طرف بهزیستی عملکرد قابل قبولی داشت و موفق شد ضمن توقف روند صعودی و پرشتاب طلاق که تاثیری شگرف بر روحیه نوجوانان می گذاشت، این پدیده ی تلخ در حال انفجار را مهار کند.

همچنین اجرای برنامه های بی سابقه در حوزه کودک آزاری و پیاده سازی طرح جامع مراقبت اجتماعی از طریق اورژانس های اجتماعی باعث شد که اولا آمار مناسبی از معضلات و چالش های اجتماعی حوزه نوجوانان به دست بیاید و ثانیا پراکنده گی آسیب ها در استان مشخص شود.

به دلیل محرمانه بودن این آمارها عبارت از انتشارشان معذور است اما بررسی آنها به ما نشان داد که یکی از مهمترین دلایل افزایش ناتوانی روحی و چالش های اجتماعی حوزه نوجوانان به عدم تربیت مناسب و روزآمد خانواده ها ارتباط پیدا می کند که حاصل فاکتورهای بسیاری از افزایش مهاجرت تا ناتوانی تربیتی خانواده ها می شود.

در میان آسیب های اجتماعی "فرار از خانه و خودکشی" بارز هستند اما "افسرده گی" کمتر مورد توجه قرار گرفت، درحالیکه منشا بسیاری از آسیب های پسینی در دوران نوجوانی همین افسرده گی است.

کاهش آستانه تحمل نوجوانان که یکی از نشانه های افسرده گی خاموش است باعث شده که با کوچکترین شکستی(به ویژه شکست های رایج عشقی) دست به فرار یا خودکشی بزنند.

آمارها نشان می دهد که بهزیستی مازندران یک تنه موفق به کنترل و جلوگیری از بیش از 750 مورد خودکشی در استان شده است که اگر این آمار را پایه قرار دهیم نمی توان گفت میزان اقدام نامکشوف یا دیرهنگام برای خودکشی در مازندران حداقل بیش از 2هزار مورد است.

در این میان سهم زنان و نوجوانان کم نیست اما هنوز هم نه از سوی آموزش و پرورش، نه اداره کل ورزش و جوانان و نه اداره کل اجتماعی استانداری طرحی برای بررسی، کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی نوجوانان تدوین و ارائه نشده است.

هرچند جلسات کارگروه های مختلف به نوبت و منظم برگزار می شود اما نتیجه آن باقیمانده پوست میوه ها و پودر بیسکوئیت های خورده شده است، که اگر غیر از ین بود حداقل یک آمارکلی از سوی مدیرکل اجتماعی استانداری مازندران منتشر می شد یا اداره کل ورزش و جوانان راهکارهایی عمومی را از طریق رسانه ها به ویژه صداوسیما با مردم درمیان می گذاشت.

متاسفانه بسیاری از مدیران ابا دارند درباره این موضوعات حرف بزنند و همچنان پاک کردن صورت مسئله را بهترین راه حل می دانند،بهزیستی مازندران نیز به تنهایی نمی تواند همه آسیب ها را کنترل کند، ضمن اینکه کنترل و کاهش اسیب های اجتماعی حوزه نوجوانان ارتباط تنگاتنگی با آموزش و پرورش و نهاد خانواده دارد.

افزایش کیفیت مشاوران پرورشی در مدارس نتیجه تلاش های آموزش و پرورش استان است اما این امر به تنهایی نتیجه مطلوبی نخواهد داشت و باید در ذیل طرحی جامع تر اجرا می شد که متاسفانه خبری از آن نیست.

تابستان فصل خوبی برای بررسی میزان تعامل نوجوانان باجامعه است،تمایلی که از سمت کتابخانه و مراکز فرهنگی به سمت سفره خانه ها و پارتی های شبانه کشیده شده و افزایش اعتیاد در بین نوجوانان به ویژه محصلین موضوع نگران کننده ای است که سعی می شود چندان به طرح و پیگیری آن دامن زده نشود.

امید می رود حداقل استاندار بعدی مازندان این ناکامی ها را جبران کند و در کنار توجه به مشکلاتی نظیر بیکاری و چالش های زیست محیطی وضعیت روحی و اجتماعی نوجوانان استان را نیز به شکلی ویژه در دستور کار قرار دهد و فشار بیشتری به آموزش و پرورش و ورزش و جوانان استان بیاورد.