دوشنبه 3 مهر 1396-16:24 کد خبر:45904

مشکلات تمام نشدنی باغداران مازندرانی:

بلاي جديد در باغ های مرکبات مازندران

باغداران مازندران هنوز از شوک سرماي سال گذشته عبور نکرده اند که اين بار خشکسالي چنگ و دندانش را با ترکاندن پوست انواع محصولات مرکبات به آنان نشان داده است.


به گزارش خزرخبر و به نقل از تیتر امروز، تشديد ترکيدگي ميوه مرکبات بويژه پرتقال در مناطق مختلف استان باغداران را نگران کرده است.

گزارش هاي غيررسمي ولي مستند به اظهارات باغداران ، حاکيست که دست کم 10 تا 15 درصد محصول باغ هاي پرتقال و نارنگي مازندران دچار ترکيدگي شده است و با توجه به اين که دست کم يک تا سه ماه ديگر تا برداشت محصول باقي مانده ، احتمال افزايش خسارت وجود دارد.

يک باغدار بابلي که خود را صاحب يک هکتار باغ مرکبات دانست گفت:امسال خشکسالي و کمبود آب سبب شده تا بخشي از ميوه درختان مرکبات از جمله پرتقال دچار ترکيدگي و از گردونه خارج شود.

عبدالله اميري صالحي افزود:هر روز شاهد ريزش پرتقال هاي ترکيده پاي درخت هستيم و نگرانيم که تا فصل برداشت زيان زيادي از اين ناحيه ببينيم.

وي با اظهار اين که امسال تقريبا بارندگي در منطقه وجود نداشت ، گفت:سطح آب چاهها در اين منطقه پائين رفته و باغداران قادر به مديريت آبياري نيستند.

** نازکي پوست ، نتيجه تغيير آب و هوائي

مطالعات به عمل آمده نشان مي دهند که تغييرات آب و هوا از جمله دما ، رطوبت نسبي هوا و وزش باد گرم و خشک روي شدت ترکيدگي پوست ميوه پرتقال تاثير مي گذارند.

پس از يک دوره خشکي و گرما ، پوست ميوه پرتقال انعطاف پذيري خود را از دست مي دهد و در نتيجه با دريافت آب زياد توسط ميوه پس از بارندگي يا آبياري ، فشار وارده از طرف داخل ميوه به پوست موجب ترکيدن آن مي شود.

همچنين مطالعات نشان داده است که هرچه تعداد ميوه روي درخت پرتقال بيشتر باشد ، پوست ميوه پرتقال نازک تر مي شود.

بيشترين موارد ترکيدگي ميوه مرکبات از اواسط تير ماه تا آبان ماه مشاهده مي شود در واقع ترک خوردگي پوست ميوه از پايان گلدهي و آغاز تشکيل ميوه، شروع مي شود.

** باغداري سنتي ، آفت اصلي

کارشناس مسئول باغباني جهاد کشاورزي مازندران روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا با تائيد بروز مشکل ترکيدگي محصول باغ هاي مرکبات استان ، گفت:نوسانات دماي هوا و درجه حرارت خاک و يا به اصطلاح تنش خشکي سبب تشديد ترکيدگي ميوه انواع مرکبات به ويژه پرتقال شده است.

هادي ايزدي افزود: باغداراني که مديريت آبياري باغ را بموقع و به اندازه و همچنين کود دهي را انجام داده اند از اين خسارت گذشتند.

وي خسارت ناشي از ترکيدگي ميوه مرکبات را نتيجه مديريت ضعيف و بي توجهي به کنترل درجه حرارت و رطوبت ريشه درختان مرکبات دانست و گفت:اگر آبياري بيش از حد به ريشه درخت صورت بگيرد ، ميوه مرکبات دچار ترکيدگي مي شود.

اين کارشناس مرکبات لوله شدن و جمع شدن برگ درختان مرکبات را از ديگر عوارض ناشي از تنش خشکي دانست و بر ضرورت توجه باغداران به نکات علمي باغباني تاکيد کرد.

وي با اظهار اين که کمبود کود پتاس نيز باعث جمع شدن برگ درختان مي شود ، گفت:باغداران براي جلوگيري از اين خسارت ، با هماهنگي کارشناسان باغباني در فروشگاههاي سموم کشاورزي ،محلول پاشي ترکيبي پتاس را انجام بدهند.

تداوم و افزايش دماي هواي استان مازندران و نباريدن بارش ، مديريت آبياري باغداري را دچار مشکل کرده است.

بر اساس گزارش هواشناسي مازندران در پنج ماهه سال جاري 117 ميلي متر باران در مازندران باريد که در مقايسه با مدت مشابه سال قبل 49 درصد و دوره بلند مدت ( سي ساله) حدود 30 درصد کاهش نشان مي دهد.

هواشناسي همچنين پيش بيني کرده است که در پائيز امسال نيز ميزان بارندگي در خوشبينانه ترين حالت از سال گذشته بيشتر نخواهد شد.

استان مازندران با 110 هزار هکتار باغ مرکبات و توليد سالانه بيش از 2 ميليون و 300 هزار تن محصول ، رتبه نخست کشور را دارد.

بيشتر باغ مرکبات مازندران را انواع پرتقال تشکيل مي دهد که برداشت آن از اواخر ماه آذر شروع مي شود.

سرماي کم سابقه اي که اواخر آذر ماه پارسال به مدت يک هفته در مازندران حاکم شد دست کم نيمي از محصولات باغ هاي مرکبات را از بين برد و سبب شد تا براي نخستين بار در تاريخ باغداري ايران ، دولت به کمک باغداران بشتابد.

دولت يازدهم با تعريف هفت بسته حمايتي در قالب کمک هاي بلاعوض و تسهيلات کم بهره به همراه خريد تضميني محصول در مجموع به مبلغ بيش از سه هزار ميليارد ريال بخشي از زيان باغداران را جبران کرد.

بسياري از باغداران مازندران هنوز شانه از زير بار خسارت سرما بيرون نياورده اند که اکنون با پديده ترکيدگي محصول مرکبات مواجه شده اند ، مشکلي که بخشي از آن با مديريت علمي و مناسب قابل جلوگيري بوده است .

آسيب پذيري باغداري استان در مقابل هر گونه نوسان از آب و هوائي گرفته تا قيمتي ، يک بار ديگر اين پرسش را مطرح کرده است که آيا باغداري غير علمي و اصرار بر مديريت سنتي باغ ها همچنان مي تواند براي باغداران به صرفه باشد؟