خزرتیترخبر:حجت‌الاسلام «سید مرتضی موسوی» معاون اجتماعی دادگستری مازندران چندماه قبل در جمع اصحاب رسانه استان اعلام کرده بود که با پایان مهلت زمانی تعیین شده برای شهرداری‌ها، دستگاه قضایی دیگر اجازه حمل و دپوی زباله را نخواهد داد،حالا در برخی از شهرهای مازندران اگر این ممنوعیت قضایی هم اجرایی نشود، دیگر جایی برای دفن زباله وجود ندارد، اتفاقی که باعث شده تا «علی یاری» شهردار جویبار زبان به گلایه بگشاید.

وی اعلام کرده که زمین 4 هکتاری دپوی زباله در این شهر پرشده و از این پس این شهرداری زباله روستاها را نخواهد پذیرفت.

یاری شهردار شهری است که روزانه 50 تا 70 تن از مجموع 3هزار تن زباله تولیدی مازندران در آنجا دپو می‌شود،بنابراظهارات وی درصدی از این زباله‌ها مربوط به روستاهاست و اکنون ارتفاع زباله دپو شده در زمین 4 هکتاری به حدود 5 متر رسیده و دیگر نمی‌توانیم پذیرای زباله‌ روستایی باشیم.

این اظهار نظردر حالی صورت می‌گیرد که هنوز برای زباله روستاها چاره اندیشی نشده و روستاییان نمی‌دانند از این پس چه فکری برای زباله خود بکنند.

افزایش تولید زباله

در جهان به طور میانگین روزانه هر فرد 350-300 گرم زباله تولید می‌کند و در ایران هر فرد روزانه به طور میانگین 600گرم زباله تولید می‌کند و متوسط این آمار در ساری مرکزمازندران حدود 800گرم ودر برخی از ایام سال تا بیش‌از یکهزار گرم نیز برآورد شده است، اگرچه تولید این مقدار زباله متعلق به مردم بومی مازندران نیست بلکه نمایی از گردشگری ناپایداری است که توانسته شمال زیبا را به زباله‌دانی تبدیل کند.

زیباترین شهرهای کشور در مازندران به تسخیر زباله‌ درآمده‌؛ آمارها نشان می‌دهد، زباله‌ در آینده‌ای نه‌چندان دور، سلامت ساکنان ساحل‌نشین خزر را خواهند بلعید، دراین‌شرایط، مازندران در مقایسه با دو استان شمالی دیگر(گلستان و گیلان)، اوضاعی به مراتب خطرناک تر دارد.

هر بار که شرایط زباله‌های استان به مرز بحران می‌رسد دست اندرکاران و متولیان امر از فرهنگ‌سازی در این باره به‌عنوان راهکاری جهت حل مشکل سخن می‌گویند،راهکاری که تنها در مرحله حرف باقی مانده و هیچ گاه عینیت نیافته است.

همه این مسئولان بحث اجرایی شدن طرح تفکیک زباله از مبدأ را مطرح می‌کنند بی‌آنکه در این باره قدمی برای اجرا برداشته شود، البته چند باری در برخی از شهرها این طرح به صورت نیم بند اجرا شد و در ادامه نیمه کاره رها شد.

مازندرانی‌ها این پرسش را مطرح می‌کنند که طی چند سال اخیر نزدیک به 40 بار شهرداران و اعضای شوراهای اسلامی شهرهای مختلف به بهانه آشنایی با تکنولوژی روز دنیا در ارتباط با زباله با هزینه دولت راهی دیار فرنگ و شرق دور شدند، اما خروجی این سفرها تاکنون چه چیزی بوده است؟

طرح بازیافت زباله

شیدالله مهدوی، مدیر طرح بازیافت زباله در مازندران اواسط سال قبل بود که از اجرایی شدن طرح تفکیک زباله در برخی از شهرهای استان خبر داد؛ طرحی که قرار بود کاهش تولید زباله در استان را موجب شود اما از ظواهر امر این گونه بر می‌آید که کوه زباله هر روز بیشتر از روز قبل ارتفاع می‌گیرد و تاکنون راهکار اساسی برای آن تعریف نشده است.

به‌ نظر می‌رسد، بیشتر راهکارهای ارائه شده تاکنون بر پایه بایدها و بشودها بوده تا اینکه عزم جدی برای رفع این معضل باشد،متولیان امر براین باورند که اجرای این طرح باید از منازل آغاز شود و در این طرح خانواده‌ها نقش مهمی دارند اما اینکه چرا در راه اجرای همین راهبرد سنگ اندازی‌هایی صورت می‌گیرد، ابهام بزرگی است که تاکنون جوابی برایش پیدا نشده است،هنوز هیچ کس نمی‌داند چرا از مجموع 3 هزار تن زباله استان تنها عدد نازل 5 درصد تفکیک می‌شود.

مدیر طرح بازیافت زباله در مازندران در حالی از طرح تقلیل مراکز دفن زباله از 29 مورد به 9 مرکز خبر می‌دهد که اکنون با این تعداد زیاد بازهم جا برای دفن زباله نیست، اکنون ۳۰۰ هکتار از بهترین جنگل‌های مازندران به انباشت غیراصولی زباله اختصاص یافته است، زباله‌ای که تنها حدود 9 درصدش خشک و مابقی‌تر است.

بر اساس مشاهدات عینی، هزاران تن زباله در گوشه و کنار مناطق ساحلی و جنگلی مازندران رها شده و شیرابه این حجم زباله وارد رودخانه‌ها و از آنجا وارد زمین‌ها و محصولات کشاورزی و دریا می‌شود که به اعتقاد کارشناسان، زندگی و سلامت افرادی که از محصولات کشاورزی مازندران استفاده می‌کنند را تحت تأثیر قرار می‌دهد.