به گزارش خزرتیترخبر به نقل از فارس، خرید کارخانه نساجی «شماره یک» توسط شهرداری قائم‎شهر و به ‌دنبال آن تغییر شهردار وقت، این کارخانه را به محل شکوفایی سلایق سیاسیون و میدان قدرت‌نمایی دست‌های پشت پرده تبدیل کرد.

حال در پی کش و قوس‌های به‌وجودآمده و با توجه به ارزش بی‌نظیر ملکی این کارخانه، فارغ از نگاه تولید، باز هم زمزمه‌هایی مبنی بر واگذاری کارخانه این‌بار به سازمان همیاری به گوش می‌رسد؛ محمدعلی شیرسوار عضو شورای اسلامی شهر قائم‌شهر در پی این جریان، در نامه‌ای سرگشاده‌ خطاب به استاندار مازندران مواردی را گوشزد کرد که در ادامه از نظرتان می‌گذرد.

شیرسوار در این نامه نوشت: درخصوص تصمیم شورای اسلامی شهر قائم‌شهر مبنی بر واگذاری کارخانه نساجی قائم‌شهر «شماره یک» به سازمان همیاری شهرداری‌های مازندران با ایراد از نحوه دخالت و زمینه‌سازی این مورد، از جنابعالی درخواست تجدید نظر در این موضوع حیاتی و سرنوشت‌ساز را دارم.

از آنجایی‌که جنابعالی را در مدت حضورتان در استان، شخصیتی باصلابت در حوزه عملکردی و صاحب‌نظر مشاهده کرده‌ایم و در رفتارهای کاری بدون تعارف و واهمه در مقابل جریانات زیاده‌خواه و منفعت‌طلب ایستاده‌اید، به حضورتان عرض می‌نمایم که دخالت معاون عمرانی جنابعالی برای اخذ پروژه‌های شهری برای نزدیکان و متقاضیان به این شهرداری، فرایندی را ایجاد کرده که افراد بدون سابقه و تجربه، عنان برخی امور را به‌دست گرفته و قائم‌شهر را به آزمایشگاهی برای خود و برخی مدیران بدل کرده‌اند.

تمام توان و آبروی‌ ما برای حفظ شأنیت و جایگاه مردم است اما امروز این آبرو به‎خاطر ضعف‌های تصمیم‌گیری و عدم شجاعت و شفافیت در حوزه‌های مختلف به‌ویژه کارخانه نساجی به تمسخر و بازی گرفته شده تا جایی که امروز با پیشنهاد آقای معاون عمرانی اما به درخواست رسمی شهردار قائم‌شهر با تعدد راهکارهای نامناسب، و به هر طریقی، زیان‌بار نشان دادن نگهداری کارخانه نساجی که به هویت شهری ما گره خورده، سازمان همیاری را به‌عنوان سهامدار برای دریافت و نهایتاً واگذاری معرفی کرده است.

لازم است برای تکمیل و تصمیم‌گیری جنابعالی عرض کنم، بی‌تدبیری مدیران عامل سازمان همیاری در سلیقه‌ای و انحصاری عمل کردن این سازمان و بحران مالی در سال‎های اخیر، موضوع مبهم و غیرشفافی نیست، مصدری که از قدیم‌الایام تفرج‌گاه مدیران معزول بوده، چطور امروز می‌تواند متولی امور پیچیده و حساسی چون کارخانه نساجی باشد؟

سازمانی که بارها و بارها در تأمین مخارج و هزینه‌های خود به‌جای حل مشکلات شهرداری‌ها با بده‌بستان‌های مالی و اداری روزگار گذرانده‌ است، چطور می‌تواند باری از دوش هزینه‌های کارخانه نساجی را به‌دوش بکشد؟

سازمانی که در تعیین و واگذاری حتی خودروهای سبک به شهرها هم در رفع امورات عادی آنها باز مانده، چطور می‌تواند به بهسازی و واگذاری سهام، مناسب و در خور شأن عمل کند؟

سازمانی که در جابه‌جایی و جذب نیروی انسانی به بدترین شکل، نحوه گزینش و تأیید آن را پی گرفته، چطور می‌تواند آینده بیش از 200 کارگر مظلوم کارخانه نساجی را به‌دست گیرد؟

و از همه مهم‌تر سازمانی که خود از اختیارات و استقلال عملکرد برخوردار نیست، چطور توانایی و صلاحیت سهام‌داری غیرمرتبط و بنگاهداری مستقل برای این بنگاه پرمخاطره و پیچیده را دارد؟

جناب مهندس اسلامی! با اندکی تفحص، دست‌های پشت پرده نابودی این کارخانه برای جنابعالی عیان خواهد شد، همان تفکرات و جریانات منفعت‌گرایی که کارخانه عظیم نساجی مازندران «شماره دو» را امروز به نابودی و تنها تَلی از خاک کشانده‌اند، باری دیگر احیا شده و بدون هیچ توجهی نسبت به ارزش ملکی این کارخانه، به افق نیکبختی خویش و نزدیکان‌شان می‌نگرند و حق مردم شریف را به‌راحتی زیر پا لِه می‌کنند.

جناب استاندار! امروز جنابعالی می‌توانید به‌عنوان اثرگذارترین شخصیت سیاسی طی دو دهه اخیر، برای حفظ هویت و سرمایه مردم مظلوم قائم‌شهر نقش ناجی را ایفا کنید و در یادها بمانید و در لیست نام‌های ماندگار این منطقه که برای حفظ منافع مردم در مقابل جریان‌های قدرت و ثروت ایستاده‌اند، ماندگار شوید.

نگاه عاجزانه‌مان به تدبیر جنابعالی، آخرین امیدهای این روزهای شهرمان است و بنده نیز به‌عنوان عضو شورا و فرزند کوچک انقلاب و نظام اسلامی، در این نوشتار جنابعالی را از امور جاری و همچنین عواقب این اقدام آگاه نمودم.

به امید نگاه پدرمآبانه جنابعالی و همچنین نجات کارخانه نساجی از دست نااهلان.