خزرتیترخبر: استان مازندران به اذعان همه اهالی اقتصادی و غیراقتصادی یکی از ثروتمندترین استان‌های کشور و حتی حوزه غرب آسیاست.

از وجود جنگل‌های سرسبز با گونه‌های درختی، مرتعی و میوه‌های جنگلی و همنشینی آن با دریای نیلگون خزر گرفته تا کوهستان‌های سر به فلک کشیده در البرز مرکزی با گونه‌های ویژه و منحصربه‌فرد گیاهی، درختی، جانوری و خاک حاصل‌خیز، مازندران را شهره به استان زرخیز ساخته، ولی میزان بهره‌وری از این همه موقعیت‌های ناب و رایگانی که خداوند در اختیار ما قرار داده، چه میزان است؟

در یک نگاه اجمالی در می‌یابیم که فقر و تأثیرات تلخ و سنگین اقتصاد بیمار بر پیکره زندگی مردم مازندران ناشی از تعریف و عملکرد نادرست در حوزه گردشگری برای یک استان زرخیز و ثروتمندی مانند مازندران است زیرا به جای آن که گردشگری در خدمت سرزمین مازندران باشد به عکس، این سرزمین و ظرفیت‌های بی‌شمار طبیعی و خدادادی به خدمت گردشگری در آمده است و اکنون اراضی بسیاری در مناطق جلگه‌ای و کوهستانی و روستاهای استان همچون فرش قرمزی به زیرپای دلالان و ویلاسازان سودجو پهن شده تا روند توسعه گردشگری مطلوب و متناسب با ظرفیت‌های عظیم طبیعی در مازندران به بیراهه برود تا جایی که گردشگری بلای جان مازندران تعبیر می‌شود.

اراضی بسیار حاصل‌خیز کشاورزی چه در کوهستان‌ها و چه در سواحل و جلگه‌ مازندران به جای به زیر کشت رفتن انواع محصولات کشاورزی با کیفیت صادراتی و ارزآوری، به زیر کشت ویلاها رفته و به نوعی هر ویلا همچون سنگ قبری بر روی زمین‌های حاصل‌خیز خودنمایی می‌کند و این آغاز فقر و تهیدستی در مازندران زرخیز شده است.

گردشگری در مازندران بیشتر از آن که بتواند اقتصاد و درآمدی پایدار برای عموم مردم ایجاد کند، موجب افزایش بی‌حساب و کتاب و غیرقانونی بسیاری از اجناس و مایحتاج ضروری و روزمره زندگی مردم شده و این در ایام تعطیلات تابستان و نوروز بسیار ملموس‌تر است و تلخی گرانی‌ها و اقتصاد بیمار کام شهروندان مازندرانی را تلخ می‌کند.

از سویی دیگر نبود نظارت و برخوردهای کافی و اساسی با گران‌فروشان و کم‌فروشان نیز مزید بر علت شده تا در برخی مناطق به ازای هر چند صد متر شاهد نرخ‌های متفاوت یک نوع کالا و بِرَند باشیم و بر التهاب بازار افزوده شود.

برگزاری جلسات و مصوبات تنظیم بازار که خبرهای آن هر از گاهی فضای رسانه‌ها را پر می‌کند، بیشتر صوری به نظر می‌رسد تا اینکه خروجی محکم و با قابلیت اجرایی داشته باشد زیرا اگر این‌گونه جلسات از خروجی محکم و قاطعانه‌ای برخوردار باشند، مطمئناً آثار حقیقی آن را مردم و شهروندان مازندرانی آشکارا لمس خواهند کرد و سودجویان به خود اجازه اخلال در بازار و قیمت را نخواهند داد.

اقتصاد مازندران به آسانی شکوفا خواهد شد و اشتغال و درآمد سرشار، پایدار و واقعی در آن ایجاد می‌شود، اگر به داشته‌های طبیعی و خدادادی آن که دیگر بر همگان شناخته شده است، توجه شده و در مقام عمل از آن بهر‌ه‌وری صحیح و منطقی صورت گیرد.

اقتصاد گردشگری در مازندران باید مبتنی بر کشاورزی مدرن و روز دنیا و نیز ظرفیت‌های دریایی آن صورت گیرد و از این حالت سنتی و باری به هر جهتی خارج شود.

به‌عنوان مثال می‌توان بخش کوهستانی و روستایی کجور مازندران را نام برد که کشت زعفران در یکی دو سال اخیر توسط برخی از مردم که تنها در حد تأمین نیازهای خانگی انجام شده، الهام‌بخش بسیار ارزشمندی بود تا بتوان با تغییر الگوی کشت به جای تغییر کاربری اراضی کشاورزی، اشتغال همراه با درآمدی سرشار را ایجاد و روند مهاجرت‌ها را نیز معکوس کرد، پس می‌توان مازندرانی بدون بیکاری و فقر داشت و لازمه آن به قول سهراب سپهری «چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید»، است.