به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از بلاغ، مدیران پروازی معمولا لقب مدیرانی است که پست و مقام‎شان جایی است و خانه و زندگی‌شان جای دیگر، از جمله موارد و مشکلات مدیران پروازی می‌توان به استفاده از خودروهای دولتی و مصرف روزانه سوخت و مستهلک کردن آن، تفویض اختیارات غیرقانونی به زیردستان برای حل و فصل امور در غیاب مدیران، کوفتگی ناشی از رفت وآمد رانندگی و اثربخشی منفی در روند کیفی و کاری گردانندگان اشاره کرد.

سال‌ها بود که درد مزمن مدیران پروازی به جان شهر و دیارمان افتاد و می خواستیم با این درد کهنه کنار بیائیم که چشمان ما به  داستان کارمندان پروازی نیز روشن شد.

مدیران و کارمندانی که هر روز مسیری طولانی را برای خدمت به مراجعین ادارات می‌پیمایند!

با برخی از آنها که صحبت می‌کنی با نگاهی از بالا به پائین به عدم امکانات شهرستان اشاره می‌کنند و آیندۀ درخشان فرزندانشان را به رخ ما می‌کشند، غافل از اینکه درخشانی آیندۀ فرزند چندان به امکانات ربط پیدا نمی‌کند.

نوع تربیت، تلاش و استعداد و البته محیط اجتماعی سالم نقشی به مراتب مهم‌تر از چند کلاس خصوصی و حضور در جمعیت هزار نفره و رنگارنگ شهرهای بزرگ است.

کارمندان پروازی باید بدانند که اگر در شهرستان بماندند و شاخص جمعیتی را بالاتر ببرند می‌توانیم بسیاری از این امکانات را به سوادکوه بیاوریم.

بهانۀ برخی از این کمبودها همچون نبود پزشکان متخصص در مراکز درمانی منطقه، بودجۀ اندک پروژه‌های شهرستان، تعطیلی بسیاری از مدارس، پائین بودن سهمیه‌های تخصیص یافته در بسیاری از امکانات استانی به خاطر کاهش جمعیت است و ده‌ها بلای دیگر که مهاجرت‌های بی رویۀ جوانان آینده‌نگر شهرستان مسبب آن است.

محرومیت شهرستان سوادکوه دلایل زیادی دارد، در این میان مهاجرت‌های فراوان باعث شده تا نتوانیم به رشد و توسعۀ شهرستان امیدوار باشیم. شاید در وهلۀ اول این موضوعات ربطی به هم نداشته باشند ولی آنهایی که برای توسعه و رشد منطقه تصمیم می‌گیرند مشی مهم برای شاخص جمعیتی قائلند.

مدیر باید در محدوده محل کارش سکونت یابد چون این یک نیاز است و مدیر که در حال تردد است، قطعاً محل خدمت و نیروهای تحت امرش را کمتر از آن می بیند که خانواده اش را به سوادکوه بیاورد.

مدیری که حاضر نباشد همراه خانواده خود در عمق مشکلات شهرستان سوادکوه و دغدغه‌های دیگر همکارانش زندگی کند، چگونه می تواند مشکلات این شهرستان را درک کند، حال آنکه همکارانش نیز پروازی باشند، خود بحث دیگری است.

مدیر یا کارمند پروازی دائماً به فکر تردد و زمان بندی برای دیدار با خانواده هستند و این یعنی خلاف خط مشی مدیریت اسلامی.

کارمندان پروازی خواب‌آلود به سوادکوه می‌رسند، خسته از مسافرت هر روزه اعصاب و خلق و خوی مناسبی برای برخورد درست و حسابی با مراجعین ندارند، به دلیل عدم زندگی در شهرستان، دلشان برای منطقه نمی‌سوزد، به سرعت کارهایشان را جمع می کنند تا مسیر طولانی برگشت را طی کنند و زودتر از امکانات پر زرق و برق شهرهای بزرگ استفاده کنند.

کسی که پست مدیریت را در هر زمان و هر مکانی که قبول می کند، قطعاً باید اولویت اول و اصلی خود را کار اداری بداند، چون آن مدیر برای یک شهرستان در حوزه کاری خود تصمیم می گیرد و در آن جایگاه مأمور اجرای دستورات مافوق خود در استان است که غیر از این جفا در حق مردم است.

مدیری یا کارمندی که از مغازه‌ها و نانوایی‌های محل کارش خرید نکند، از خدمات آن محل بهره نگیرد، فرزندش در مدارس محل کار تحصیل نکند، از کجا درد این مردم را می‌فهمد و از کجا می داند این مردم با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند.

واگذاری پست‌های مدیریتی به مدیران غیربومی خلاف نیست، چه بسا برخی از این مدیران بیشتر و بهتر از مدیران بومی برای این شهرستان دل می سوزانند اما عدم اسکان خانواده آن شخص در محل خدمت مانع از گذاشتن تمام نیروی فرد برای حل مسائل و مشکلات حوزه کاری آن مدیر است.

صاحبنظران علم مدیریت، پدیده مدیران پروازی را پدیده‌ای زشت، ناعادلانه، غیرقانونی و فسادآور دانسته و بر ضرورت حذف این پدیده ناعادلانه و زشت تاکید دارند.

پیشرفت و توسعه نیاز به انسجام و نیروهای کارآمد و مسئولیت پذیر دارد، در صورتی که از نیروهای بومی شهرستان برای مدیریت ادارات استفاده شود، از بار مشکلات کاسته شده و خدمت رسانی به مردم تسهیل می‌شود.

نکته جالب‎تر اینکه، برخی مدیران و کارمندان پروازی هزینه‎های رفت‎وآمد خود را از محل اعتبارات دستگاه پرداخت می‌کنند و به عقیده بنده، اگر همین هزینه‎های رفت‎وآمد از حساب شخصی آنها کسر شود، دیگر شاهد اتفاقات این چنینی نخواهیم بود.

باوجود تمام انتقادها به مدیران و کارمندان پروازی سال‌ها است که در به همان پاشنه می‌چرخد و هیچ اراده و قدرتی برای مقابله با این موضوع که یکی از عوامل عقب‌افتادگی شهرستان است، وجود ندارد و عملکرد مسئولان نشان می‌دهد دیگر هیچ امیدی نیست.

روی سخن با مسئولان استان است که آیا به نظر شما مدیری که همیشه در تردد است می‌تواند خدمات رسانی مطلوب داشته باشد؟ آیا مدیری که محل کار و استقرارش متفاوت است، می‌تواند دردهای مردم همیشه در صحنه سوادکوه را التیام بخشد؟!