خزرتیترخبر:اگر تا چند سال پیش می‌شنیدیم که زمین‌خواری و کوه‌خواری هم وجود دارد به گویندۀ این حرف می‌خندیدیم، مگر می‌شود زمین یا جنگل یا کوه را خورد، تصور ما از این پدیده موجودات غول پیکری بودند که هر قدم‌شان فاصلۀ دو کوه را در بر می‌گرفت و روی قله‌ها چمپاتمه می‌زدند و مثلاً قلۀ دماوند را می‌خوردند.

امروزه اما، این پدیده بسیار عادی جلوه می‌کند، آدم‌هایی که غول نیستند و اتفاقاً خیلی از آنها کوتوله‌های سیاسی یا اقتصادی هستند ولی با یک خودکار و کاغذ و البته چند امضاء به راحتی کوه‌ها و زمین‌ها را می‌خورند و یک لیوان آب هم روش. استان مازندران نمونۀ کاملی از این خورندگان و جوندگان هزارۀ سوم است.

کوه‌ها، جنگل‌ها، مراتع، دشت‌ها، دریا، ساحل و هر چیزی که بشود با نمک یا بدون آن تناول نمود، امروزه مورد هجوم گرسنگان و طماعان است.

شهرستان سوادکوه هم از این پدیدۀ مذموم، خسارت‌های فراوانی دیده است.

*تعدادی از کوه‌های منطقه سوادکوه در معرض محو شدن

هجوم همه جانبه سرمایه‌داران به معادن شن و ماسه شهرستان باعث شده تا تعدادی از کوه‌های منطقه در معرض محو شدن قرار بگیرند، این سئوال برای مردم همیشه مطرح است و هیچ وقت جوابی برایش ارائه نشد، اینکه مگر این کوه‌ها ارث پدری بعضی‌ها است که اینگونه با لودر و کامیون به جانش افتادند؟ یعنی در این هزاران سال که از عمر این کوه‌ها می‌گذرد، هیچکس بفکرش نرسید که آنها را نابود کند؟

از خسارت این گونه مشاغل صدها بار نوشتند و نوشتیم، نابودی رودخانه، نابودی آبزیان، نابودی محیط زندگی گونه‌های مختلف جانوری، نابودی زیستگاه گونه‌های مختلف گیاهی، نابودی شالیزارها و باغات پائین دست، نابودی راه‌های دسترسی روستایی بخاطر عبور ماشین آلات سنگین، نابودی تپه ماهورهای چند میلیون ساله، نابودی تدریجی غار اسپهبد خورشید.

نابودی، نابودی، نابودی...

مگر این صنایع چقدر برای شهرستان سوادکوه منفعت دارند که این همه نابودی را قبول کرده‌ایم.

شبیه همین اتفاق در ییلاقات و روستاها در حال وقوع است، فروش بی‌حساب و کتاب املاک به غریبه‌ها که باعث تجاوز به حریم منابع طبیعی و محیط زیست شده است.

ویلاسازی در بالای کوه‌ها، لب رودخانه‌ها، وسط جنگل، قطع شبانۀ درختان در برخی روستاها، حضور آقاها و آقازاده‌ها در اعماق جنگل. چراغانی کردن آن و ... از جملۀ این هجوم بی‌رحمانه است.

*نباید از امنیت دارایی‌های ملی طبیعی غفلت کرد

محمد احمدی طی گفت‌وگویی با خبرنگار ما اظهار کرد: نکته مهم و اساسی در بحث زمین خواری مبحث امنیت است، به این مفهوم که در هرجامعه‌ای امنیت اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، بهداشتی، غذایی، شغلی و ... مهم است اما نباید از امنیت حفاظت از مراتع، زمین و دارایی‌های ملی طبیعی غافل شد.

وی تصریح کرد: مدت‌ها است بر لزوم مبارزه با زمین خواری تاکید می‌شود اما همچنان شاهد هستیم بستر و کوهپایه کوه‌ها محل احداث ویلاها می‌شود، هر از چند گاهی چند بنا تخریب می شود ولی شبانه و به جای آن چند بنای جدید سبز می‌شوند.

این کارشناس محیط زیست خاطرنشان کرد: زمین خواری پدیده‌ای است که همه بر سر مبارزه با آن اتفاق نظر دارند اما حقیقت این است در شرایطی که حتی تعریف مشخصی از این جرم ارائه نشده عزم عمومی مشخصی برای مبارزه با آن مشاهده نمی‌شود.

احمدی با اشاره به وسعت زمین خواری گفت: متاسفانه پدیده زمین خواری محدود به روستا، شهر، شهرستان  یا بخش خاصی نیست و در سراسر استان مازندران به اشکال مختلف پراکنده شده است.

وی تاکید کرد: ارائه یک طرح همه جانبه برای مبارزه با این پدیده شوم و همکاری همه نهادها وسازمان‌های درگیر در این خصوص ضرورتی است که باید هرچه سریعتر به آن توجه شود.

*کوه و جنگل میراث همۀ ابناء بشر

چرا گوش شنوایی نیست؟ چرا آنها نمی‌فهمند یا نمی‌خواهند بفهمند که کوه و جنگل میراث همۀ ابناء بشر است؟ مگر قرار است دنیا تا چند سال آینده به پایان برسد که آقایان سر زمین‌خواری و کوه‌خواری، مسابقه گذاشتند؟

چرا اهالی زحمتکش منطقه بعد از سی سال تلاش شبانه روز، صدمتر زمین از خودشان ندارند ولی غریبه‌ها هزاران متر از املاک مرغوب شهر و روستاهای ما را در اختیار گرفته‌اند آنهم املاکی که در خیلی از مواقع مال هیچکسی نبود و برای همه هم باید می‌بود.

بسیاری از زمین‌های شالیزاری شهرستان فدای منافع چند نفر شد، بسیاری از باغات شهرستان هم همینطور، بخش بزرگی از فرهنگ منطقه تحت تأثیر غریبه‌های پولدار قرار گرفت. املاک روستاها آنقدر گران خریداری شد که دیگر اهالی برای فرزندان‌شان نمی‌توانند ارثی بگذارند.

منفعت‌طلبان آنقدر وقیح شدند که به اهالی روستا بابت سبک زندگی‌شان اعتراض می‌کنند و در کمال تعجب برخی مسئولان شهرستانی و شهری هم با آنان همصدا شده‌اند.

*نبود قوانین عنوان خاصی تحت نام زمین خواری علت رواج

رضا میرزایی اظهار کرد: زمین خواری، تصرف اراضی اعم از دولتی و شخصی از سوی اشخاص یا مراجعی است که با استفاده از نفوذ و روابط خوددر دستگاه‌های مختلف اداری و یا با شناسایی خلاءهای قانونی و گاه نیز با جعل اسناد و مدارکی به سو استفاده‌های مالی و ملکی می‌پردازند.

وی افزود: زمین خواری اصطلاحی است که چند سال اخیر به علت سوءاستفاده‌های مختلف و کثرت کلاهبرداری‌ها در املاک و اراضی رواج یافته است و در قوانین عنوان خاصی تحت نام زمین خواری وجود ندارد.

این کارشناس حقوق خاطرنشان کرد: اگر زمین خواری از جلوه‌های کلاهبرداری محسوب شود، مجرم بر اساس قانون به مجازات جرم کلاهبرداری محکوم می شود، عده‌ای نیز زمین خواری را مشمول ماده ۶۹۰ قانون مجازات اسلامی می‌دانند.

میرزایی افزود: یکی دیگر از قوانین در مبارزه با امر زمین خواری، قانون ثبت مصوب سال ۱۳۱۰ است و با افرادی که مال دیگری را به طور تصنعی مال خود معرفی کرده و برای آن سند دریافت می کنند، برخورد می‌شود.

وی با بیان اینکه یکی دیگر از قوانین کاداستر است که متأسفانه بعد از چهل سال به دلیل موانع موجود تاکنون به نتیجه نهایی و مورد نظر نرسیده است، گفت:اجرای قانون کاداستر یعنی تهیه دقیق مشخصات زمین، ملک و ثبت کامل مشخصات مالکان در سندهای مشخص موسوم به سند تک برگ که می تواند در کاهش جرائم مربوط به امور ملکی مانند سند سازی، تصرفات غیر مجاز، فروش مال غیر و ... موثر باشد.

این کارشناس حقوق در پایان اظهار کرد: در واقع در غیاب قوانینی همچون «کاداستر» دست زمین‌خواران برای دست‌اندازی به زمین‌های منابع طبیعی و همین‌طور زمین‌های موروثی و امثال آنها بسیار باز است.

*زمين‌خواری و کوه خواری، جرم پيچيده‌ای با دست‌های زياد در پس آن

زمين‌خواری و کوه خواری، جرم پيچيده‌ای است که دست‌های زيادی در پس آن ديده می‌شود، برخورد قاطع قضايی می‌تواند اين دست‌ها را قطع کند، هرچند به نظر می‌رسد سازمان‌های دولتی بايد در واگذاری‌‌ها دقت کنند تا زمين‌ها و مستغلات به نام مردم و کام زمين‌خواران رها نشود.