چهارشنبه 5 دی 1397-14:46 کد خبر:64774

تیترامروز گزارش می دهد:

ردیف بودجه قافیه را باخت! / مازندران یا کارخانه بزرگ سدسازی!

اکنون در حالی از اختصاص ردیف بودجه برای اجرایی سدهای غیرکارشناسانه زارم رود در میاندورود و فینسک در ساری خبر می رسد که مازندران، خود اسیر چنگال های دیو بدسگال خشکسالی شده است.


خزرتیترخبر: چراغ کارخانه های بزرگ مازندران (صنایع چوب و کاغذ مازندران و نکاچوب و...) این روزها، دومینووار، یکی پس از دیگری خاموش می شود و عجیب است که چرخ کارخانه های بزرگ سدسازی در این سو و آنسوی استان، بی مهابا و با تمام قدرت حرکت می کند و هرچه از برکات و منابع (حالا دیگر می توان گفت نه چندان سرشار) این مرز و بوم است را در زیر چرخ های سنگین خود له می کند!

اکنون در حالی از اختصاص ردیف بودجه برای طرح های مطالعاتی و اجرایی سدهای غیرکارشناسانه و پرحاشیه و جنجال ساز زارم رود در میاندورود و فینسک در ساری خبر می رسد که مازندران، خود چند سالی ست که اسیر چنگال های دیو بدسگال و خشمگین خشکسالی شده است تا جایی که حالا حتی در پاییز هم وجود منحوس اش را به رخ مازنی ها می کشد و این عجب از دولتی که در روزگاری نه چندان دور، شعارهای زیست محیطی اش گوش فلک را کر کرده بود اما حالا گویی با هرچه در توان دارد و با استفاده از تمامی ظرفیت های بالقوه و بالفعل خود باران سنگ را بر محیط زیستی می باراند که روزی سنگش را به سینه می زد!

مگر نه اینکه کشاورزان مازندرانی، طی سالهای اخیر، به دلیل خشکسالی های عمیق و از دست رفتن منابع آبی زیرزمینی و سطحی، مجبور شده اند تا عطای کشت دوم برنج را بویژه در مناطق شرق استان که با بی آبی های وسیع دست و پنجه نرم می کند به لقای آن ببخشد؟؟!

آیا رییس دولت، این حقیقت تلخ را نمی داند یا هر لحظه در حال انکار آن است؟؟!

کیست که نداند سدهای فینسک و زارم رود در شرق و سجادرودبابل در مرکز و آزاد رود (ازارود) تنکابن در غرب استان، تنها برای برآوردن نیازهای هوس آلود برخی سودجو و فرصت طلب در بخش های غیرشرب، در استان های مجاور احداث می شود و در این میان، این مازندران است که قربانی مطامع سرکش آنان میشود؟؟!

به هر روی، دولت با تنظیم چنین بودجه ضد محیط زیستی ای نشان داد که اساسا نه تنها هیچ امیدی به حل مشکلات زیست محیطی توسط دولت نیست، بلکه همه کنشگران و فعالان محیط زیستی باید کفش های آهنین خود را به پا کرده و پرده از حقایق فاجعه بار و لطمات جبران ناپذیر دولت بر پیکره محیط زیست کشور بردارند، هرچند که بعید می دانیم اتومبیل تخریب محیط زیست دولت که با چنان سرعتی در حال سبقت گرفتن از سایر کشورها در امر به بار آوردن "خسارت محض" در حوزه محیط زیست است، به این آسانی ها متوقف شود.

اکنون در پایان از همه فعالان و خبرنگاران عرصه محیط زیست می خواهیم تا این اعلان جنگ دولت برای محیط زیست، به ویژه منابع طبیعی و محیط زیست مازندران را جدی گرفته و با همه تلاش و بهره گیری از همه توان ظرفیتهای بالقوه و بالفعل قانونی خویش، به داد منابع طبیعی مازندران برسند و نگذارند همین آب باریکه خدادادی که به مردم مازندران ارزانی شده است با قیمتی گزاف از دست بدهند.