به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از بلاغ، نمایندگان مازندران در این دوره مانند دوره دولت قبل، که آنهم تصمیم یک رئیس‌جمهور سمنانی بود و او می‌خواست مصالح مردم مازندران و محیط‌زیست این استان راهبردی را قربانی منافع مردم استان خود کند، نتوانستند در این دوره در مقابل تصمیم رئیس جمهوری دیگر، که او هم سمنانی است و می‌خواهدبا ایجاد چالش برای مازندرانی‌ها منافع هم‌استانی‌های خود را تامین کند، مقاومت موثر کنند و موضوع انتقال آب دریای خزر به استان سمنان برای اجراء در سال 98 دارای بودجه و اعتبار شد و آنچه که بجایی نرسید، فریاد اعتراضی نمایندگان مازندران در مجلس بود.

‌هم‌پای با نمایندگان مازندران، نمایندگان استان‌های گیلان و گلستان نیز به اعتراض پرداختند، اما باز هم راه بجایی نبرده و سرانجام تحصن نمایندگان مازندران در صحن مجلس هم بی‌اثر، نتوانست آقای روحانی را از این اقدام منصرف کند و سکوت توام با رضایت رئیس مجلس مازندرانی هم کمک شایانی به سمنانی‌ها کرد تا دست آقای روحانی برای اجرای طرح انتقال در سال 98 پر باشد.

در این میان سکوت و عدم موضع‌گیری استاندار مازندران جای تأمل جدی دارد. عده‌ای معتقدند که حسین‌زادگان برای اجرای برنامه‌های رئیس‌جمهور در عرصه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی انتصاب یافت و همراهی توأم با سکوت او در موضوع انتقال آب دریای خزر به سمنان بخشی از علت انتصاب او بوده و نباید از حسین‌زادگان انتظار بیش از این داشت.

اما اغلب مردم متوقع بسیج همه ظرفیت‌های استان و در رأس آنها مطالبه نماینده ولی فقیه در مازندران، استاندار، نمایندگان مردم مازندران در مجلس شورای اسلامی، ائمه جمعه و اقشار مختلف از اساتید حوزه و دانشگاه گرفته تا مطالبه عمومی، به پای این کار بیایند تا آقای روحانی در مقابل سیل عظیم خواسته‌های مازندرانی‌های متحد، مجبور به عقب‌نشینی همانند رئیس جمهور قبلی شود.

چنین ترکیب متحد اگر در سایر استان‌های ساحلی خزر نیز بوجود آید، قطعاً نتیجه‌ی موثرتر و سریع‌تری خواهد داد.

پس از چندبار مطرح‌شدن طرح انتقال آب دریای خزر به استان سمنان و مخالفت کارشناسان محیط‌زیست با این موضوع و در شرایطی که نمایندگان می‌گفتند این طرح برای همیشه به آرشیو سپرده شده و مردم شمال کشور خاطرشان بابت این طرح جمع و مطمئن باشد که دیر طرح انتقال قابلیت اجرایی نخواهد داشت، آقای روحانی در سفر استانی به استان خود سمنان، به یکباره از اجراءشدن این طرح در سال 98 خبر داد و علی‌رغم مواضع نمایندگان شمالی در مخالفت با این طرح، با اختصاص بودجه در جریان رسیدگی به لایجه بودجه سال 98 دولت، اجرای طرح انتقال آب سردی بود بر پیکر مازندرانی‌ها. وحال می‌ماند تدابیر مردم و مسئولان این استان‌ها بویژه مازندرانی‌ها.

مازندرانی‌ها با بحران و بقول کارشناسان با فاجعه زیست‌محیطی مواجه هستند و مبداء مشروعیت این تصمیم یعنی مجلس نیز نمی‌تواند کاری کند و این تنها اراده رئیس‌جمهور سمنانی است که مصالح مازندرانی‌ها باید در سکوت استاندار به مسلخ اراده منافع سمنانی‌ها برود.