جمعه 31 مرداد 1399-11:6 کد خبر:81620
عبارت گزارش می دهد:
مرگ در نمی زند
ماشینهای غیراستاندار به لطف خودروسازی غیررقابتی ما در جادههای کشور جولان میدهند و این ارابههای مرگ برای قتل هموطنانمان نیاز به یک نقطه حادثهخیز در مسیر دارند تا قدرت تخریبگری خود را باز هم به رخ ما بکشند.
خزرتیترخبر: وجود خيابان ها و جاده ها براي راحتي و آسايش تمام جوامع بشري بسيار حياتي بوده و وجود هرگونه نقص و ضعفي دراين سيستم بطور قابل توجهي باعث كاهش بازدهي و ايجاد خسارات جدي اقتصادي مي گردد، در واقع موضوع تصادفات جاده اي يكي از بزرگترين موانع موجود در رشد و توسعه صنعت حمل و نقل درهر كشوري محسوب مي گردد و شناسايي صحيح نقاط حادثه خيز و رفع و اصلاح سانحه خيزي در اين نقاط از اولويت هاي مسئولين راه در جهت تامين ايمني در جاده ها است كه لازم است اين كار به صورت علمي و مبتني بر اصول پذيرفته شده جهاني و متناسب با اقليم و شرايط كشور صورت گرفته تا در نهايت نتيجه مطلوب، حاصل گردد.
جدیدترین محاسبات ۳۳ دستگاه درگیر با بحث تصادفات جادهای نشان میدهد که هر نفر که در تصادف جان خود را از دست میدهد، تقریبا ۵.۲ میلیارد تومان هزینه مستقیم و غیرمستقیم به کشور تحمیل میکند، حال اینکه این رقم تا پیش از افزایش نرخ ارز و قیمت بنزین چیزی بین دو تا سه میلیارد تومان براورد میشد.
در تصادفات جادهای بیشترین خسارت واردآمده به کشور از دست رفتن سرمایه انسانی است، هر چند که جان افراد قابل ارزشگذاری نیست، اما این بخش چه در تصادفات فوتی و چه در تصادفات جرحی بیشترین سهم را در خسارت ایجاد شده به بار میآورد،علاوه بر این، هزینه سنگین معنوی و مالی، در وقوع سوانح جادهای خسارت به زیرساختها از جمله زیرساخت شبکه راهی سهم عمدهای در این محاسبات جدید دارد.
طبق یک تعریف جهانی از بین عوامل مختلف در وقوع یک سانحه جادهای سه عامل خطای انسانی، خودرو و جاده (محیط) نقش اصلی را ایفا می کنند که البته در کشورهای مختلف درصدهای سهم این عوامل متعدد است،آنچه از گذشته در ایران مطرح بوده عامل انسانی با سهم ۷۰ درصدی بیشترین و عامل جاده کمترین سهم را دارد.
اما برخی از دستگاهها و بسیاری از کارشناسان این سهمبندی را قبول ندارد و مدعی هستند با توجه به وضعیت جادههای کشورمان این عامل سهم بالایی در وقوع تصادفات میتواند داشته باشد.
استان مازندران به عنوان دومین استان پرتردد کشور دارای ۱۰ هزار و ۷۰۰ کیلومتر راه اصلی و فرعی است که نزدیک به ۴۰۰ کیلومتر آن جادههای کوهستانی است، این استان حدود سه درصد از کل راه های کشور را داراست، راه هایی که در حال حاضر بسیاری از آنها با استانداردهای جهانی و حتی ملی فاصله معناداری دارند.
نزدیکی مازندران به پایتخت و واقع شدن این استان در مسیر شهر مقدس مشهد سبب شده تا هر روز شمار زیادی از رانندگان و مسافران از مسیرهای منتهی به این استان گذر کنند و با حوادثی نظیر ریزش کوه و سنگ، سقوط بهمن و ترافیک سنگین روزهای پایانی هفته و تعطیلات از نزدیک برخورد داشته باشند،حوادثی که ایمن سازی این مسیرها را به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است.
در سال گذشته به گفته نجفی مدیرکل راهداری مازندران 16 نقطه از نقاط حادثه خیز مازندران ایمن سازی شدهاند و تعداد نقاط ایمنسازی شده در جاده های استان به 165 اما در حال حاضر با توجه به تمام تلاشهای صورت گرفته همچنان ۱۰۷ نقطه پرحادثه در راههای استان مازندران وجود دارد.
جادههایی که به دلیل مخاطراتشان و آمار مرگ و میر در میان اهالی و مردم هر منطقه، از آنها به عنوان "جادههای مرگ" یاد میشود، جادههایی که هر ماه تعداد قابل توجهی تصادف را که بعضاً منجر به فوت و جراحتهای دائمی مردم میشود در کارنامه خود ثبت میکند.
برای مثال غرب مازندران، به ویژه کمربندی نوشهر، هنوز هم یکی از پرخطرترین جاده های مازندران است، اما همچنان مردم نوشهر تشنه یک اظهار نظر ساده از طرف مسئولان استان در این زمینه هستند،یا جاده کیاسر به جاده مرگ در زیبایی مشهور است، اگرچه طبعیت اینجا چشم نواز است، به همان اندازه مسیرش کشنده و رعبآور می نماید.
همچنین جاده گهرباران هم آنقدر حادثه به چشم دیده است که دیگر پوستش کلفت شده و هرکسی هم خبر مرگ شهروندی را در این جاده میشنود به یک «صلوات» بسنده می کند، جاده بهنمیر ـ بابلسر و جاده کنارهی ساری ـ بابلسر را هم می توان به لیست پرشمار خطرناکترین جاده های استان اضافه کرد.
البته کاهش 42 درصدی تصادفات در سال جاری و یا کاهش آمار مرگومیر در جادههای استان در 4 سال پیاپی نشانههای خوبی از پیشرفت در مقوله ایمنی رانندگی است اما همچنان تا رسیدن به نقطه ایدهآل راه درازی در پیش است.
ماشینهای غیراستاندار به لطف خودروسازی غیررقابتی ما در جادههای کشور جولان میدهند و این ارابههای مرگ برای قتل هموطنانمان نیاز به یک نقطه حادثهخیز در مسیر دارند تا قدرت تخریبگری خود را باز هم به رخ ما بکشند، شاید اگر هرکشوردیگری با قدمت و تمدن ایران دچار چنین وضعی بود تا به حال برای کاهش این معضل از طریق بهبود زیرساختها اقدامات بیشماری انجام داده بود، اما اینجا ایران است و اینجاتر مازندران.
البته یک نکته مثبت اینکه پس از سالها جاده ساری-تاکام به سرانجامی رسید تا سالانه از مرگ بسیاری از هم استانی هایمان جلوگیری کند اما همانطور که میدانید کم نیستند جادههایی که هنوز بوی مرگ از آنان به مشام میرسد،ادارهکل راهداری مازندران در یکی دو سال گذشته تلاش بسیاری در حوزه ایمنسازی انجام داده و با نصب تابلوها و روشنایی در جادههای مازندران سعی داشته تا مقداری از خطر در این جادهها بکاهد اما کم کاری مدیران گذشته سبب شده تا برای رسیدن به نقطه مطلوب نیاز به یک عزم همگانی و حرکت جهادی بیش از همیشه احساس شود.
طبق آمارها سالانه بیش از ۶۰۰ نفر براثر تصادفات در جادههای مازندران جان خود را از دست میدهند که نقش راه و ایمن نبودن مسیرها در بروز این حوادث مهم است و باید با ایمن سازی مسیر، شمار وقوع حوادث را کاهش داد.