به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از فارس، محمود آباد با برخورداری از مواهب لایزال خدایی از جمله جنگل، دریا و سایر چشم‌اندازهای زیبای طبیعی، همه‌ ساله میزبان هزاران گردشگر از نقاط مختلف کشور است، اما نبود برخی دستگاه‎های خدمات‎رسان به‎خوبی احساس شده و سبب آزردگی خاطر مردم و مسافران می‎شود که نمونه‎هایی از آن برای تنویر افکار عمومی و اقدام مقتضی توسط مسئولان را اعلام می‎کنیم.

نخستین اداره‎ای که ضرورت وجود آن در محمود آباد بیش از پیش احساس می‎شود، پلیس راه ناجاست، زیرا این شهرستان از سه محور دارای ورودی مسافر به شهر است که فقط در محدوده شهری با پلیس راهنمایی و رانندگی سر و کار دارند.

اگر خدایی نکرده هر یک از هم ‌وطنان دچارحادثه تصادف شوند، هر مسیر به یک شهرستان دیگر مرتبط است؛ به ‎عنوان نمونه در مسیر شرقی، پلیس راه بابلسر در مسیر جنوبی پلیس راه آمل و در مسیر غربی باید پلیس راه نور در صحنه تصادف حاضر شود.

دراین شرایط، مسئولان در ایام تعطیلات نوروزی و تابستان که ترافیک مسافر در جاده‌ها بیش از حد گنجایش زیرساخت‌های موجود در محمودآباد بوده و تصادف دو یا چند خودرو اجتناب‌ناپذیر است، باید وقت و انرژی بیشتری را برای خدمات‌رسانی به مردم صرف کنند.

در این موارد به‌علت بار ترافیک زیاد و نبود پرسنل و تجهیزات در پلیس راه شهرستان‌های مجاور، اعزام فوری نیروی انسانی به صحنه تصادف انجام نشده و گاهی سبب اتلاف وقت و بروز مشکلات جانبی دیگر برای شهروندان می‌شود که نارضایتی مردم را در پی دارد.

این مشکل برای شهر توریستی محمودآباد، یک نقص بزرگ محسوب می‌شود، لذا جا دارد که توسط مسئولان به‌ طور ویژه پیگیری شود.

دومین اداره نیز جمعیت هلال احمر و امداد جاده‌ای است که ضرورت وجود آن در ایام پیک سفر بر کسی پوشیده نیست و خدمات آنها در هنگام بروز حادثه با امدادرسانی به مصدومان جاده‌ای یک امر غیرقابل انکار است که این دستگاه خدمت‌ رسان نیز در محمودآباد وجود ندارد و در ایام نوروز و تابستان گروه‌های کوچکی از آمل برای انجام مأموریت به محمودآباد می‌آیند.

به‎ دلیل کمبود تجهیزات و امکانات، از پرسنل زبده و کارآزموده کمتر استفاده می‌شود که خود می‌تواند یک تهدید برای تمامی نقاط شهرستان در مواقع بروز مشکلات باشد.

ادارات بعدی سازمان جنگل‌ها و منابع طبیعی و آبخیزداری در محمودآباد است، در این شهرستان جنگل بزرگی در بخش مرکزی به‌نام «بونده» و مرکز تکثیر بذر درختان جنگلی در «کلوده» داریم که متولی آنها شهرستان مجاور است.

اکنون چند روزی است که به‌علت کارغیرکارشناسی، محوطه مرکز تکثیر بذر درختان جنگلی در جاده شهرک صنعتی محمودآباد توسط مسئولان این مجموعه با بلوک و سیمان دیوارکشی شده و قرار است، تمام مسیر آن با دیوار از جاده و زمین‌های شالیزاری جدا شود.

با جداسازی محیط طبیعی، در درازمدت شاهد نابودی و انقراض نسل موجودات موجود در «کلوده» می‌شویم، اگر در این زمینه یک نهاد مسئول در محمودآباد مستقر بود، بهتر و سریع‌تر می‌توانستیم موضوع را پیگیری و مشکلات را رفع کنیم.

حاشیه جنگل بونده محل دپوی زباله‌های خانگی توسط ساکنان روستاهای مجاور است که اگر در این مورد نیز اداره منابع طبیعی یا سازمان جنگل‌ها را داشتیم، از تعرض به طبیعت و نابودی این مواهب الهی که سرمایه بزرگی است، جلوگیری می‎شد.

اداره بعدی که نبود آن در شهر ساحلی محمودآباد احساس می‌شود، شیلات است.

بر کسی پوشیده نیست که حفاظت از منابع آبزی و گونه‌های مختلف ماهیان استخوانی نظیر ماهی سفید، کپور، کفال و ماهیان غضروفی باارزش خزری مانند ماهیان خاویاری برعهده اداره شیلات است و نبود این اداره و صید غیر مجاز و قاچاق گونه‌های نادر که ارزش استراتژیک و مهم برای کشور دارد، ضربه مهلکی بر ذخایر این گونه‌ها است، لذا استقرار این اداره و کنترل و حراست لازم از ذخایر طبیعی، سبب حفظ گونه‌ها می‌شود.

برخی از شهرهای غیر ساحلی دارای اداره شیلات هستند، ولی محمودآباد با 30 کیلومتر نوار ساحلی و دارا بودن چندین رودخانه مهم که به دریا متصل هستند، فاقد شیلات است.

هدف از این گزارش تلنگری به مسئولان دلسوزی است که چه در مرکز استان و یا در شهرهای مجاور محمودآباد مسئول اداراتی هستند که در محمودآباد وجود ندارد، لازم است که اهمیت استقرار این ادارات بیش از پیش به مقامات بالاتر گزارش شود.

از استاندار مازندران و فرماندار محمودآباد به‎عنوان نمایندگان عالی دولت در سطح  استان و شهرستان، خواستار تسریع در پیگیری این موضوعات بوده و انشاالله برای رفع معضلات عنوان ‌شده، شاهد افتتاح ادارات مذکور در محمودآباد باشیم.