به گزارش  خزرتیترخبر و به نقل از تیتر امروز، حجازی رفت؛ این خبری بود كه به سرعت در شبكه های اجتماعی و پایگاه های خبری استان منتشر شد و دست به دست چرخید.

پایان سلطه شیخ الشیوخ شهرداران مازندران از مشاغل دولتی هرچند توسط همشهریانش رغم خورد اما نكته جالب همراهی اعضای شورای شهر قائمشهر تا آخرین دقایق با وی بود.

تركیب دوره جاری شورای شهر قائمشهر همزمان با انتخاب روحانی به‌عنوان رئیس جمهور، می‌رفت تا امیدی تازه به زخم عمیق فرصت سوزی های گذشته باشد؛ چرا كه این تركیب، تركیبی رویایی از تمامی اقشار اجتماع را در خود می گنجاند، از وكیل، مهندس، نظامی، فرهنگی، آموزشی، ورزشی و... همه و همه علل رویش جوانه هایی از تركیبی جوان و عملگرا در دل ناامید قائمشهر بود كه متاسفانه باز هم امیدمان ناامید شد.

اما انتخاب سیدجعفر حسینی به‌عنوان شهردار را می توان به انتخاب علی دایی بعنوان سرمربی تیم ملی تشبیه كرد؛ آمدنش اشتباه و رفتنش اشتباه‌تر!

در این میان ناگاه حجازی سر بر آستان عمارت شهرداری درآورد؛ شهردار كهنه‌كار ساری كه اوج هنرش در شهرداری ساری، ساخت یک روگذر (كه بر سر آن هم حدیث مفصلی است) بود.

اقدامات اولیه وی این حس را در مخاطبان قائمشهری تداعی نمود كه حجازی برای روكم‌كنی ساروی ها هم كه شده خود را در قائمشهر اثبات خواهد كرد.

اما چیزی كه در عمل اتفاق افتاد بی تحركی كم سابقه در شهرداری و ورود جریانات انتخاباتی بویژه از شهرستان مجاور در شهرداری بود.

برهمین اساس، طی سلسله مطالبی درگذشته بارها چالش های عمیق مدیریتی شهردار را گوش زد كرده بودیم و طبق معمول از طریق جریان قدرت برای بیان حقیقت تحت فشار قرار گرفتیم، اما آقایان شورانشین! مردم شهر فراموش نمی كنند كه برخی از اعضای شورا برای ماندن حجازی بر كرسی شهرداری و حل مشكل بازنشستگی اش دست به دامن فلان كاندیدای انتخابات مجلس شدند.

در تمامی لحظاتی كه حجازی بر این شهر حكم‌فرمانی می كرد و در تمام تصمیمات درست و یا اشتباهی كه می گرفت نام شما درج شده است.

این كه فكر كنیم فرصت تا انتخابات شورا كوتاه است و با تعویض شهرداری كه مردم از وی ناراضی اند سابقه نه چندان مطلوب وی از اذهان پاک می‌شود اشتباهی محض است.

هر چند این‌بار انتخاب رضا رحیمی به‌عنوان سرپرست و بعد به‌عنوان شهردار شاید بتواند تنها برگ برنده اعضای دوره چهارم شورای اسلامی شهر باشد.