به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از فارس، بی‌توجهی به حفظ منابع طبیعی در کشور به‌ویژه در مازندران یکی از بزرگ‌ترین چالش‎ها در مسیر زندگی مردم و حیات وحش است، وجود زباله‌های مختلف در محیط زیست و استفاده از این زباله‌ها توسط حیوانات، ایجاد شیرابه و مرگ گیاهان و جانوران مختلف از دیگر مشکلات زیست محیطی به‎شمار می‌رود.

همچنین احداث شهرک‌ها و شهرهای مختلف در حاشیه جنگل‌ها و منابع طبیعی، احداث کارخانجات و ویلاها در بهترین و بکرترین نقطه طبیعت، تخریب سواحل و احداث بناهای مختلف سبب شده است تا گونه‌های مختلف جانوری نیز همچون طبیعت در معرض انقراض قرار گیرند.

آلودگی رودخانه‌ها با فاضلاب خانگی و مواد شیمیایی کارخانجات نیز از عوامل دیگر مؤثر در نابودی طبیعت است که به همراه خود نابودی ماهیان و آبزیان را نیز در پی داشته و به نوبه خود سبب بسیاری از بیماری‌های مشترک بین انسان، دام و طیور و آبزیان شده است، در کنار این مشکلات پای صحبت‎های رئیس محیط زیست بابل می‎نشینیم.

* پیش‌بینی حل مشکل زباله تا 3 سال آینده

رئیس محیط زیست بابل با اشاره به مهم‌ترین مشکلات زیست محیطی، اظهار کرد: تاکنون پیگیری و مکاتبات زیادی در حوزه رفع مشکل زباله انجام شد که با ورود مراجع قضایی در رسیدگی به وضعیت این حوزه امیدواریم بتوانیم به کمک دستگاه‌های اجرایی و مردم شاهد رفع این معضل باشیم.

نعمت‌الله قنبری با اشاره به اینکه نباید انتظار حل این معضل را به‌سرعت بعد از وجود سه دهه داشت، افزود: براساس اقدامات انجام‌شده انتظار داریم با مدیریت درست و برنامه‌ریزی بهینه در فاز نخست ابتدا اقدام به حل مشکل شیرابه کرده و در فازهای بعدی به رفع مشکل زباله بپردازیم.

وی چالش دوم در حوزه زیست‌محیطی بابل را مشکل فاضلاب شهری برشمرد و تصریح کرد: در این زمینه راه‌اندازی فاز یک تصفیه‌خانه شهرستان با تحت پوشش قرار دادن 17 هزار نفر راه‌اندازی شد، گرچه با توجه به جمعیت شهرستان فاصله بین جمعیت تحت پوشش و جمعیت شهرستان زیاد است اما می‌شود با همکاری شهرداری و کانون مهندسین به شکل موقت این فاضلاب‌ها را با احداث سپتیک تانگ یا ایمهاف تانگ و سیستم تصفیه مناسب، با ظرفیت واحدهای مسکونی، مجتمع‌های مسکونی، شهرک‌های مسکونی و واحدهای خدماتی مدیریت کرد.

رئیس اداره محیط زیست بابل ادامه داد: باید به همت شهرداری و کانون مهندسین در زمان پایان کار ساختمانی، از وجود این‌گونه سیستم‌ها در واحدها مطمئن شد و پس از اطلاع از صحت داشتن آن سیستم‌ها، اقدام به صدور مجوز پایان کار ساختمانی کنند که فعلاً کمتر به آن توجه می‌شود.

این مسئول مشکل فاضلاب‌کش‌ها را از دیگر مشکلات زیست‌محیطی بابل برشمرد و گفت: طبق آمار تخمینی حدود 40 فاضلاب‌کش در سطح شهرستان فعالیت دارند که اگر هر فاضلاب‌کش روزانه دو سرویس حمل فاضلاب داشته باشد، به‌طور میانگین چیزی حدود دو تا سه هزار نفر حجم فاضلاب، روانه تصفیه‌خانه مرکزی فاضلاب شهری می‌شود که با وجود جمعیت 17 هزار نفری تحت پوشش، فاضلاب حدود 20 هزار نفر به تصفیه‎خانه هدایت و مورد تصفیه قرار می‌گیرد.

* انتقال آب دریای خزر به کویر سمنان مساوی با تخریب ملی است

مسئول انجمن یاوران زمین بابل نیز افزود: از سال 83 این انجمن به شکل رسمی در بابل فعالیت خود را با هدف حفظ آب و خاک، هوا و جنگل آغاز کرد.

حدیقه بهمن‌پور با اشاره به عملکرد این انجمن در حفظ محیط زیست افزود: هرساله به اتفاق اعضای گروه و ورزشکاران بابل با درختکاری در جنگل‌های اطراف بابل، آموزش تفکیک زباله از مبدأ در تمام مهد کودک و سایر گروه‌های اجتماعی، ترویج مصرف ظروف استیل به‌جای ظروف یکبار مصرف در اعیاد و عزاداری‌ها، ترویج آموزش زیست‌محیطی به شکل رایگان در حد وسیع بین مردم و دانش‌آموزان، آموزش مصرف کیسه‌های پارچه‌ای به جای نایلونی، ترویج دوچرخه‌سواری در سطح شهر به جای ماشین و برگزاری مراسم هر ساله در روز هوای پاک، حمایت از زنان سرپرست خانوار، رفتن هرساله به ساحل دریا و فرهنگ‌‎سازی در بین مردم، همکاری با شهرداری بابلسر برای فرهنگ‌سازی مناسب جهت جلوگیری از مصرف دخانیات و قلیان در پارک‌ها، جلوگیری از ورود فاضلاب منازل و کارخانجات به رودخانه‌ها، آموزش زنان روستایی برای کشت ارگانیک به جای استفاده از سموم، کود کشاورزی و عدم مصرف مواد شیمیایی تخریب‌کننده محیط زیست، اقدام می‌شود.

مسئول انجمن یاوران زمین بابل با اشاره به اینکه انجمن هشت هیأت مدیره و 200 عضو دارد، گفت: انجمن یاوران زمین بابل، انجمن نمونه مازندران شد.

بهمن‌پور با بیان اینکه نقش مردم در حفظ محیط زیست مهم‌تر از دولت است، خاطرنشان کرد: انتقال آب دریای خزر به کویر سمنان به معنی تخریب ملی و تبدیل مازندران به شوره‌زار است در حالی که آنچه سمنان به آن نیاز دارد انرژی خورشیدی است نه آب، همانگونه که آب، نیاز مازندران برای امر کشاورزی است.

وی ادامه داد: به سبب غفلت انجام‌شده آقارود و بابلرود شهرستان بابل رو به نابودی رفته و درختان با ارزش قطع می‌شوند، 220 متر آب‌بندان تخریب و نیلوفرآبی خشک شدند.

بهمن‌پور گفت: ما نیازمند پارک‌های بزرگ به جای پارک‌های مختلف کوچک هستیم، احداث سد نیز سبب تخریب و شسته شدن خاک پشت سدها می‌شود که باید توجه شود.

* آب‌بندان‌های بابل در حال نابودی

مسئول انجمن پژوهندگان سبز بابل نیز اظهار کرد: این انجمن نخستینNGO زیست‌محیطی در بابل است که در سال 62 با همکاری مرحوم حیدرنژاد تأسیس شد.

حسین فیروزی افزود: نهال‌کاری در خیابان‌های شهر، جنگل، تپه‌ها، لایروبی قسمتی از رودخانه‌ها، جمع‌آوری زباله و نخاله، توزیع هزاران نهال زیتون، نارنج و توسکا و آموزش رایگان در حوزه حفظ محیط زیست در مدارس با همکاری آموزش و پرورش از جمله اقدامات این انجمن است.

مسئول انجمن پژوهندگان سبز بابل با اشاره به اینکه یک‌چهارم آب‌بندان‌های بابل بر اثر سهل‌انگاری خشک شد و از بین رفت، تصریح کرد: مناطق وسیعی از جنگل‌ها توسط افراد ذی‌نفوذ تصرف شده و تبدیل به ویلا می‌شود و در سواحل دریا، به اسم ادارات مختلف خانه سازمانی ساخته می‌شود، ثروتی که متعلق به مردم بوده در دست عده اندکی رو به نابودی می‌رود و کسی پاسخگو نیست.

فیروزی ادامه داد: امروزه ورود فضولات خانگی، فاضلاب مسموم کارخانه‌ها، کارواش‌ها و وجود زباله، نخاله و لاشه ماشین‌ها به داخل رودخانه‌ها سبب شده رودخانه‌ای به معنی واقعی نداشته باشیم.

* سدسازی یعنی مرگ تدریجی آبزیان رودخانه‌ها

علی جهانیان همشهری مطلع و دلسوز به مسائل محیط زیست در اعتراض به سدسازی‌های انجام‌شده در کنار رودخانه‌ها نیز افزود: در زمان ما رودخانه، محل پرورش ماهیان و مکان صید ماهی و معاش خانواده‌ها بود اما امروزه با ایجاد سدهای متعدد از نفوذ آب از بالادست به پایین دست جلوگیری و رودخانه‌ها عملاً به جوی باریک تبدیل شدند و این سبب از بین رفتن اکوسیستم طبیعت و جانوران شد.

وی با بیان اینکه صید و شکار مجاز پرندگان و آبزیان سبب تحول اکوسیستم در طبیعت است، اظهار کرد: شکار با اسلحه و ایجاد دام‌های هوایی هدیه ما به پرندگان مهاجری است که به شهر ما مهاجرت می‌کنند، با تخریب سواحل دیگر نه هیچ فک و شیرماهی در سواحل مشاهده می‌شود و نه هیچ پرندگان ماهی‌خواری که به‌صورت گروهی در سواحل با شادی قدم می‌زدند.

جهانیان تصریح کرد: شاید امروزه برای نسل امروز این افسانه باشد که ما در شهرستان بابل به جای سدهای بزرگ سدهای کوچکی بود که در آن شاهد سگ‌های آبی و سمورها بودیم، در کنار آب‌بندان‌ها اردک‌ماهی پرورش می‌دادیم، در نیزارهای ما قوها، مرغابی‌ها و ابچلیک‌ها بودند، در خیابان‌ها شغال‌ها را می‌دیدیم و با چادر مادر در رودخانه‌ها ماهی صید می‌کردیم.

وی گفت: این فاجعه زیست‌محیطی است که در مدت 50 سال اخیر رودخانه‌ها را خشک کردیم، نسل حیوانات را منقرض کردیم، ارتفاع آبشارهای عظیم را با ریختن زباله و نخاله، کوچک و نازیبا کردیم و از همه بدتر کسی مسئولیت این امر را پذیرا نیست و هر روز به مرگ طبیعت نزدیک‌تر می‌شویم.