به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از فارس، چند سالی می‌شود که مردم بخشی از منطقه چهاردانگه ساری با کمبود شدید و قطعی آب مواجه هستند.

این در حالی است که از سال‌های قبل پروژه آبرسانی تلمادره ساری در 28 تیر ماه 1391 با حضور سید علی اکبر  طاهایی استاندار وقت، سید رمضان شجاعی نماینده وقت مردم ساری و میاندورود در مجلس شورای اسلامی، مدیرعامل وقت آب و فاضلاب ساری و نیز دیگر مسئولان محلی به بهره‌برداری رسید و به ‌صورت موقت به‌ مدت چند روز پس از افتتاح در اختیار مردم قرار گرفت اما به بهانه نخریدن انشعاب توسط مردم قطع شد.

بعد از انعکاس موضوع قطع آب شرب، مسئولان آب و فاضلاب برای خاموش کردن موج رسانه‌ای به‌ صورت موقت اقدام به وصل آب کردند ولی دوباره به بهانه‌های متعدد اقدام به قطع آب شرب مجتمع به روی مردم کردند و این ماجرای قطع و وصل آب ادامه دارد و مردم این دیار همچنان از قطعی و کمبود آب گلایه دارند.

فصل تابستان با همه‌ سختی‌های خود (گرما، کار مداوم کشاورزی، ماه رمضان و ...) با همین مقدار آب جیره‌ بندی (2 ساعت در شبانه‌روز) گذشت و اکنون در تعطیلات ماه محرم که مردم منطقه معمولاً از هرکجای استان و کشور به زادگاه‌ خود باز می‌گردند، مشکل کمبود و قطعی آب موجب نگرانی مردم شده است.

این در حالی است که در سال‌های اخیر جلسات متعددی‌ در این رابطه، با حضور مسئولان مربوطه (فرماندار، معاون عمرانی استاندار، مدیران آب و فاضلاب روستایی و شهری) برگزار شد اما نتیجه خاصی در بر نداشت و همچنان مردم این منطقه با مشکل قطعی آب مواجه هستند حتی در آخرین جلسه‌ای که در فرمانداری ساری با حضور مسئولان مربوطه‌ برگزار شد تأکید شد که مشکل قطعی آب این منطقه به ‌زودی مرتفع شود اما با توجه به موانعی که وجود دارد، نیاز است تدابیر جدی‌تری اتخاذ شود.

اما از این اقدامات و تدابیر جدی‌تر خبری نشد که نشد!

اساساً مشکل اصلی این‌جاست که هنوز مشخص نیست آب چاه حفرشده در تلمادره آشامیدنی است یا کشاورزی؟!

یعنی چون چاه حفرشده در تلمادره که برای مصارف کشاورزی بود، سالم و مورد تأیید برای آشامیدن نیز بود، تصمیم بر آن شد که به‌عنوان آب شرب در اختیار مردم منطقه قرار گیرد و در ازای آن چاه دومی حفر شد که آن برای مصارف کشاورزی استفاده شود.

حال اینکه چگونه یک چاه ـ در اتفاقی نادر در کشور ـ دارای دو پروانه کاربری آشامیدنی و کشاورزی هست، بماند؛ مهم این است که با حفر دو چاه، آب شرب در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد.

سؤال اینجاست وقتی هنوز موضوع مالکیت آب روشن نیست چرا برای احداث این پروژه بیش از 5 میلیارد تومان هزینه شده است، در حالی‌که لوله‌های حفرشده در مسیر دره و سیل قرار دارد.

امکانات پمپاژ در برخی مسیرها نیمه‌تمام هست و چندین مورد نیز پارگی لوله‌ها وجود دارد.

این نشان‌دهنده ضعف مدیریت در آب شهرستان ساری است؛ انتظار می‌رود اگر آب در روز استفاده کشاورزی می‌شود لااقل شب‌ها در منبعی ذخیره شود که ساعات قطعی آب در روستاهای اطراف کمتر شود.

مسأله دیگر، مسأله نبود مدیریت ایستگاه‌های آب است که بیش از پنج ایستگاه دارد و همه بدون نگهبان و حفاظ رهاشده هستند و اگر مشکلی در بهداشت آب به‌ وجود آید جان اهالی منطقه به خطر می‌افتد.

ضمن اینکه پرونده برخی روستاها در سال 92 تشکیل شده که مطمئناً هزینه‌های کمتری (حدود 50 هزار تومان) برای اهالی این دهستان به‌دنبال داشت اما چون مدیر وقت آب و فاضلاب اعلام کرده بود که تا زمان تحویل آب، هزینه‌ای پرداخت نشود، امروز این هزینه‌ها به حدود 300 هزار تومان افزایش یافته که با توجه به محرومیت منطقه و درآمدهای پایین ساکنان، فشارآور است.

دهیار روستای کوات (یکی از روستاهای مورد نظر) دراین‌باره گفت: مدیر وقت اعلام کرده بود مبلغ امتیاز را به‌ شرط تعهد عدم نیاز آب برای مصرف، تا زمانی‌که آبفار تشخیص به آب‌دار کردن روستاها دهد، از دهیاری به آبفار تحویل داده شود که ما قبول نکردیم و در سال 92 با تشکیل 106 پرونده تحویل آبفار دادیم، در حال حاضر با پیگیری معاون عمرانی فرمانداری و آبفار هنوز به نتیجه جدی درباره روستای کوات نرسیدیم.

کواتی با اعلام اینکه قطعی آب در روستای کوات به صورت بحران هست، افزود: برای حل این معضل چند پیشنهاد از طرف دهیاری مطرح شد که ترمیم و مرمت قنات روستا، حفاری چاه آب شرب با توجه به آبدار بودن براساس نظر کارشناس و مدیر آبفار ساری، انتقال آب از سرچشمه شورکوه به کوات، احداث و ایجاد تصفیه‌خانه و آب‌شیرین‌کن از آب کشاورزی کوات، از جمله آنهاست.

امیدواریم با توجه به تعطیلات چندروزه ایام سوگواری سالار شهیدان و شلوغی روستاها، مسئولان مربوطه با لحاظ اقدامات عاجل، جدی‌تر به این موضوع بپردازند و مشکل قطعی آب این دهستان محروم چهاردانگه‌ ساری را برای همیشه مرتفع سازند.